Προτείνεται, ως λύση, προφανώς, για την αναντιστοιχία στην κατανομή ανά ειδικότητες και περιοχές των γιατρών, η υποβάθμιση του πτυχίου Ιατρικής. Οι προτεινόμενες εξετάσεις για την έναρξη ειδικότητας οδηγούν σε μια πλασματική ταξινόμηση των ειδικοτήτων σε πρωτεύουσες και δευτερεύουσες ανάλογα με τις επιθυμίες των υποψηφίων. Η εκτίμηση των πραγματικών αναγκών, τόσο σε αριθμό όσο και κατά ειδικότητα, ανατίθεται στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο χωρίς να ξεκαθαρίζονται κριτήρια και επιλογές. Ενώ με προηγούμενες ρυθμίσεις οι συντάκτες έχουν δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, στις ρυθμίσεις για τις εργασιακές θέσεις παρουσιάζουν μια ενδιαφέρουσα, αλλά αντιφατική διάθεση να προστατεύσουν τη δημόσια λειτουργία (απαγόρευση συμμετοχής σε συνέδρια φαρμακευτικών εταιριών, έμφαση στις σχέσεις πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο ΕΣΥ, ακόμη και στους Πανεπιστημιακούς, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει από το 1983). Στην πραγματικότητα οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, αναγνωρίζοντας ρεαλιστικά την πραγματικότητα, στοχεύουν απλά στην ορθολογική διευθέτηση της διαφθοράς και όχι στην ανατροπή της.

- Οι πανεπιστημιακοί θα διαχειρίζονται τον ιδιωτικό τομέα - είτε άμεσα είτε σε νοσοκομεία του ΕΣΥ μέσω των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών - και

- τα στελέχη του ΕΣΥ θα ιδιωτικοποιήσουν το υπόλοιπο, με έλεγχο των εισαγωγών από τα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία

- οι νεοεισερχόμενοι εργαζόμενοι θα βρεθούν όμηροι της εργασιακής ανασφάλειας και εξ αρχής αποθαρρημένοι από ένα δαιδαλώδες σύστημα εργασιακών σχέσεων ιδιωτικού δικαίου. Εκτός από τις παραπάνω προφανείς προθέσεις, χαρακτηριστική είναι η άρνηση για το σχεδιασμό μιας πολιτικής ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού στην περιφέρεια με - μόνιμο πια - θύμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Τόσο η κάλυψη θέσεων Αγροτικού από ανώνυμες ειδικότητες, όσο και κυρίως η δημιουργία ενός σώματος απέλπιδων μισθοφόρων, που θα καλύπτουν συγκυριακές ανάγκες στην περιφέρεια, αποδεικνύουν την αναξιοπρεπή προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι ανάγκες υγείας της περιφέρειας.

Οι ολιγόλογες αναφορές στους νοσηλευτές και ουσιαστικά ανύπαρκτες για τα υπόλοιπα επαγγέλματα υγείας αποδεικνύουν τη σημασία που προσδίδει στο ρόλο τους το Σχέδιο Μεταρρύθμισης.

Η ίδρυση του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και των επιμέρους Κέντρων του θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά στην ανάπτυξη ενός κλίματος επιστημονικής τεκμηρίωσης, εφόσον ο ρόλος τους δεν αρκεστεί αποκλειστικά στην οικονομική αξιολόγηση των υπηρεσιών υγείας.

Η απαραίτητη ανάπτυξη Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας θα αποτελέσει κενό γράμμα, αν δε στηριχτεί σε μια πολιτική ανάπτυξης εξειδικευμένου στη Δημόσια Υγεία προσωπικού, αν υπάρχει η βούληση απεγκλωβισμού από τις διαπλεκόμενες πελατειακές σχέσεις.

Σημαντική τέλος είναι στην προτεινόμενη νέα οργάνωση του υπουργείου η αλλαγή του ρόλου του από αυτόν του προμηθευτή υπηρεσιών υγείας σε αυτόν του επιτελικού ρυθμιστή της αγοράς υπηρεσιών, αλλαγή που συνάδει με την παγκόσμια σύγχρονη νεοφιλελεύθερη μετεξέλιξη του κράτους.