Εμείς, λοιπόν, θεωρούμε ότι ο όρος λαϊκή εξουσία - εμείς τον προβάλλουμε - μπορεί να ενοποιήσει εμάς, που θεωρούμε ότι η σοσιαλιστική εξουσία είναι η λαϊκή εξουσία που θα τα πραγματοποιήσει αυτά, και εκείνους που θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει μια εξουσία αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή μεταβατική, μισομεταβατική, με το ένα πόδι στον καπιταλισμό και το άλλο στο σοσιαλισμό. Ας έχουν αυτές τις απόψεις. Δε θα τα λύσουμε στο ιδεολογικό επίπεδο αυτά. Θα τα προωθούμε και με την αυτοτελή δράση του Κόμματος και με τη διάπλαση στο Μέτωπο. Η δυναμική των εξελίξεων είναι εκείνη που θα λύσει και δικά μας ερωτήματα για το πώς θα περάσουμε στο σοσιαλισμό ακριβώς και πώς θα είναι η σοσιαλιστική οικονομία, αλλά και δικές τους συγχύσεις ή διαφορετικές αντιλήψεις.

Θεωρούμε, λοιπόν, ότι οι επεξεργασίες που έχουν γίνει για το Μέτωπο είναι επαρκείς. Σε ορισμένα πράγματα πρέπει να εμβαθύνουμε περισσότερο που βοηθάνε ακριβώς να στερεωθεί αυτή η αναγκαιότητα της λαϊκής οικονομίας.

Τέλος σύντροφοι, η απερχόμενη ΚΕ θεωρεί - επειδή έγιναν και συγκεκριμένες προτάσεις εδώ από αυτό το βήμα του συνεδρίου - θεωρεί ότι δεν πρέπει το Σώμα να πάρει αποφάσεις για θέματα πολύ μεγάλα και σημαντικά που αφορούν κορυφαίες θα έλεγα ιστορικές στιγμές ή φάσεις της ιστορίας του Κόμματος.

Σύντροφοι, για να δούμε. Λένε: «Να τοποθετηθούμε εναντίον της 6ης Ολομέλειας». Ας κάνω και το ερώτημα: Πόσοι από εδώ γνωρίζουν την 6η Ολομέλεια. Και πόσοι γνωρίζουμε τι έγινε πριν, τι έγινε μετά; Γιατί υπάρχουν και συνέδρια του Κόμματος τα οποία - μπορεί να θέλει κάποιος να πάρει ακόμη περισσότερο επιστημονικό ιστορικό βάθος η εξέταση, άλλο πράγμα αυτό - που έχουν σε αρκετά ζητήματα τοποθετηθεί. Μην ξεχνάτε δεν έχουμε μόνο το 8ο συνέδριο του Κόμματος. Εχουμε και το 9ο, έχουμε και το 10ο. Δε μιλάμε για ένα κενό. Πολύ περισσότερο που τέτοια ζητήματα, σοβαρά ζητήματα, δε λύνονται έτσι.

Για το 20ό Συνέδριο: Υπάρχει μια προσέγγιση σε αυτό το ζήτημα, όσον αφορά το ρόλο του συνεδρίου αυτού στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στο ντοκουμέντο που συζητήσαμε κατά την Πανελλαδική Συν/ψη με τις πρώτες σκέψεις και προβληματισμούς για το τι έγινε στις σοσιαλιστικές χώρες.

Ξέρουμε, βεβαίως, ότι οι σύντροφοι που βάζουν αυτό το ζήτημα θέλουν να δουν την επίδραση στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό δεν είναι ζήτημα μιας απόφασης. Είναι θέμα συνειδητοποίησης αυτού του ζητήματος. Από τη μια μεριά είναι σωστό και οι νεότερες γενιές του Κόμματος να φιλοδοξούν και να θέλουν να προσεγγίσουν καλύτερα την ιστορική πείρα του Κόμματος - όχι για να κάνουμε ένα δικαστήριο σε κάποιες περιόδους, αλλά κυρίως για να εξαχθούν συμπεράσματα παρά πολύ χρήσιμα σε αυτό το ζήτημα. Ομως, το θέμα είναι πώς θα το κάνουμε αυτό; Βασικά, μέσα από την ιστορική έρευνα. Και θεωρούμε ότι η συγγραφή του 2ου τόμου της ιστορίας του Κόμματος θα έχει μια συμβολή και σε αυτά τα ζητήματα. Πάντως, επειδή το ζήτημα αυτό μπήκε και από ορισμένα μέλη της ΚΝΕ - είναι καλό οι νέοι να ανησυχούν - νομίζω όμως ότι δε θα υπερβάλουμε και δε θα ξεπεράσουμε τα όρια προβληματισμού και τις ευθύνες του συνεδρίου, να πούμε, ιδιαίτερα στα νέα παιδιά της ΚΝΕ, ότι, παρά τα όποια λάθη έγιναν στην ιστορική πορεία του Κόμματος, σε μια περίοδο που ήταν πιο παιδί το Κόμμα σε σχέση με τη σημερινή του ενηλικίωση, τα όποια λάθη έγιναν, από τα οποία βεβαίως χρειάζεται να διδαχτούμε και να μελετηθούνε, δεν πρέπει να εμποδίζουν αυτά τα νέα παιδιά να είναι απόλυτα πολύ υπερήφανα για την ιστορία αυτού του Κόμματος και να τη νιώθουν και σα δική τους ιστορία, έστω και αν γεννήθηκαν, πολλά από τα παιδιά της ΚΝΕ, σε μια περίοδο που δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν τη Σοβιετική Ενωση, το οργανωμένο σοσιαλιστικό σύστημα στην Ευρώπη.

Επομένως, κατανοούμε την ανάγκη να δούμε βαθύτερα την ιστορία του Κόμματος για να διδαχτούμε για το σήμερα και κυρίως γιατί σήμερα το Κόμμα μας έχει ενηλικιωθεί πολύ. Και αν κάποτε έγιναν λάθη σε μια προηγούμενη φάση του Κόμματος, σήμερα δε δικαιολογούμαστε να κάνουμε λάθη ή να επαναλαμβάνουμε λάθη, ακριβώς γιατί έχουμε πολύ μεγάλη πείρα και μια πάρα πολύ πλούσια ιστορία, για την οποία επίσης, υπενθυμίζω, προηγούμενα Σώματα έχουν δώσει προβληματισμούς που πρέπει να τους μελετήσουμε και να συνεχίσουμε την παραπέρα μελέτη.

Σύντροφοι, η ΚΕ θεωρεί ότι ανοιχτός λογαριασμός του Κόμματος, αλλά λογαριασμός που πρέπει να μη μένει ανοιχτός και ανεκπλήρωτος, είναι η ολόπλευρη βοήθειά μας στην ΚΝΕ, αλλά κυρίως η συνειδητοποίηση της ευθύνης μας ότι το Κόμμα πρέπει να αποκτήσει πιο άμεσους και ουσιαστικούς δεσμούς με την ίδια τη νεολαία και τα προβλήματά της. Δε θα μπορέσει η ΚΝΕ να συνεχίσει αυτό το δυναμισμό της, αν το Κόμμα δεν κάνει δική του υπόθεση την πάλη για τα προβλήματα της νεολαίας και τα μεταθέτει στον καταμερισμό ευθύνης της ΚΝΕ. Υπάρχουν αρκετές σκέψεις στα ντοκουμέντα, πολύ περισσότερες ειπώθηκαν εδώ, και οπωσδήποτε, μπροστά στο συνέδριο της ΚΝΕ, μπορεί και η νέα ΚΕ να επεξεργαστεί ακόμα πιο συγκεκριμένα, στα πλαίσια των αποφάσεων, αυτές τις κατευθύνσεις.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, νομίζουμε ότι τώρα πια δεν μπορούμε να μιλάμε ότι είμαστε στο τούνελ της δεκαετίας. Τελειώνοντας το 16ο Συνέδριο μπορούμε να πούμε ότι βγαίνουμε σε ένα ξέφωτο. Με ένα Κόμμα πολύ πιο ώριμο και έμπειρο, με συνείδηση των ελλείψεων και αδυναμιών του, με ανεβασμένη απαιτητικότητα. Από αυτή την άποψη πιστεύουμε ότι τελικές αποφάσεις του συνεδρίου θα είναι αποφάσεις που πραγματικά θα καταγραφούν σαν μια σημαντική στιγμή στη μακρόχρονη ιστορία του Κόμματος όχι γιατί προσθέτουν κάτι ριζικά νέο στο 15ο, αλλά κυρίως γιατί κάνουν το Κόμμα πιο ώριμο να αναμετρηθεί με τις αδυναμίες του, πιο ικανό να προωθήσει τα μεγάλα πολιτικά καθήκοντα. Σήμερα είναι η περίοδος που λέμε να φύγουμε από τη φάση της υποχώρησης και των συνεπειών της και να περάσουμε στη φάση της αντεπίθεσης. Και με αυτή την έννοια, σύντροφοι, μπορούμε να προσθέσουμε ότι το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης είναι ένα μέτωπο πάλης με έντονο πατριωτικό και διεθνιστικό χαρακτήρα. Κάτι που επιβεβαιώνει τον πατριωτικό και διεθνιστικό χαρακτήρα του Κόμματος. Δεν πρέπει να λυγίσουμε στην προπαγάνδα που γίνεται εναντίον μας και πρέπει να το αναδείξουμε. Και το ΚΚΕ είναι πατριωτικό και το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο είναι πατριωτικό, πριν από όλα, γιατί κηρύσσουμε τον πόλεμο στην άρχουσα τάξη της χώρας μας. Κηρύσσουμε το σύνθημα «ο λαός να αποφασίζει στον τόπο του για το τι κοινωνία θέλει». Γιατί ταυτόχρονα αντιπαλεύουμε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», τη μετατροπή των κρατών σε προτεκτοράτα, τις προσαρτήσεις, την εθνική καταπίεση. Παλεύουμε για τη διεθνοποίηση της ταξικής πάλης, για το συντονισμό δράσης και τη διαμόρφωση ενός πιο ισχυρού και με πιο διακριτή μορφή κομμουνιστικού κινήματος, για να αντιπαλέψουμε και την εθνική στενότητα και τον εθνικό εγωισμό. Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας των κοινωνικών επαναστάσεων. Βάζοντας σε προτεραιότητα το εθνικό πεδίο πάλης, διεθνοποιούμε ταυτόχρονα το γενικότερο λαϊκό αγώνα, την πάλη του αντιιμπεριαλιστικού και του κομμουνιστικού κινήματος.