Το Αίγιο βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου στο νομό Αχαΐας. Η πόλη, «μπαλκόνι» στον Κορινθιακό, είναι κτισμένη αμφιθεατρικά και απλώνεται σε τρία επίπεδα: την παραλιακή ζώνη (κάτω πόλη), τα γαλαξιδιώτικα ή περιοχή Αγ. Ανδρέα (μέση πόλη) και την άνω πόλη όπου βρίσκεται και το ιστορικό κέντρο και ο συνοικισμός.

Εχει 30.000 κατοίκους με κύρια οικονομική δραστηριότητα τη γεωργία, ενώ παρουσιάζεται και μία εμπορική κίνηση στο λιμάνι της πόλης. Η παλιά ακμαία βιομηχανική και εμπορική ανάπτυξή της (εξαγωγή σταφίδας, εσπεριδοειδών, λαδιού, χαρτοποιία) ανήκει στο παρελθόν. Ωστόσο, στις μέρες μας, παρατηρείται μία μικρότερη βιομηχανική προσπάθεια, όπως ποτοποιία, οινοποιία, εργοστάσιο χυμών, επεξεργασίας σταφίδας κ.λπ.

Το Αίγιο (αρχαίο Αίγιον, λατινικά: «Aegium», στο μεσαίωνα: «Βοστίτσα», «Vostizza») είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αχαΐας και η έδρα του Δήμου Αιγιαλείας. Η ονομασία του, κατά τον Στράβωνα, προήλθε από την ιερή αίγα, που έθρεψε τον Δία στη βρεφική του ηλικία, που φυλαγόταν για να προστατευθεί από την παιδοφάγο μανία του πατέρα του Κρόνου. Μια άλλη άποψη είναι πως παράγεται από το ομηρικό ρήμα αΐσσω, που σημαίνει κινούμαι ορμητικά, λόγω του Κορινθιακού κόλπου που βρέχει με ορμή τα ακρογιάλια του ή γιατί το έδαφός της είναι σεισμοπαθές. Η ευρύτερη περιοχή της βορειοανατολικής Αχαΐας, εξάλλου, ονομάζεται Αιγιάλεια, δηλαδή αιγιαλός = γιαλός. Η άλλη ονομασία του, Βοστίτσα, πιο πιθανό είναι πως παράγεται από τη σλαβική λέξη Βόστα - Βοστάν και σημαίνει πόλη των Κήπων - Κηπούπολη, όπως πράγματι είναι το Αίγιο, με τα τόσα περιβόλια του και τους κήπους του μέσα και έξω από την πόλη.

Η Πλατεία Υψηλών Αλωνίων με τον πύργο, που δεσπόζει στο κέντρο της και τους φοίνικες γύρω του, αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» της πόλης. Δέντρα, καλλωπιστικά φυτά και άνθη, μαζί με το διπλανό πάρκο, την ωραία λιμνούλα και το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη συνθέτουν μία από τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης.

Κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και της παραλίας, στο ύψος του σταθμού αντικρίζει ο επισκέπτης τις ονομαστές σκάλες του Φιλοποίμενος. Είναι 172 πέτρινα σκαλιά που φτιάχτηκαν το 1901 με πλάτος όσο ενός δρόμου και συνδέουν την κάτω πόλη (από το σημείο του σιδηροδρομικού σταθμού) με την επάνω και το ιστορικό κέντρο. Παλαιότερα εδώ λειτουργούσε παζάρι και ήταν ο τόπος συνάντησης όλων των Αιγιωτών, καθώς βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην παλαιά Αγορά (το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο).

Στην παραλιακή ζώνη, σε περίοπτη θέση, βρίσκεται ο ιστορικός Πλάτανος, τον οποίο αναφέρει ο διάσημος αρχαιολόγος και ανασκαφέας της Τροίας και των Μυκηνών, ο Ερ. Σλήμαν, στο βιβλίο του «Πελοπόννησος και Τροία». Είναι γνωστός και ως Πλάτανος του Παυσανία λόγω της αναφοράς του αρχαίου περιηγητή στις 12 βρύσες, τις πηγές που βρίσκονται κοντά του. Κατά τον Σλήμαν, η ηλικία του φθάνει λίγο πιο πριν από το 1450 π.Χ. Οι επιστήμονες, πάντως, υπολογίζουν ότι η ηλικία του είναι περίπου 600 χρόνια.

Εκτός από τις σκάλες, ένας άλλος σύνδεσμος της κάτω πόλης με την επάνω είναι η κλιμακωτή οδός που είναι γνωστή ως Τεμπελόραχη. Η θέα της παραλίας και όλης της κάτω πόλης από το σημείο αυτό είναι μοναδική, καθώς απλώνεται μπροστά η θάλασσα και στο βάθος τα βουνά της Στερεάς Ελλάδας. Η Τεμπελόραχη στο αρχικό της σημείο διακλαδώνεται προς μικρότερα λιθόστρωτα καλντερίμια που οδηγούν στον Πλάτανο του Παυσανία και στις σκάλες του Φιλοποίμενος.

Η Πλατεία Αγίας Λαύρας στο κέντρο του Αιγίου είναι η παλαιότερη πλατεία της πόλης. Στο χώρο της μετά την Επανάσταση του '21 επί πολλά χρόνια λειτουργούσε στρατώνας και αργότερα υπήρχαν σταύλοι. Γύρω της υπάρχουν αρκετά διατηρητέα κτίρια.

Tα πολλά και υπέροχα νεοκλασικά κτίρια, που κοσμούν πολλές γωνιές της πόλης και της προσδίδουν ένα ξεχωριστό, αρχοντικό ύφος, είναι «μάρτυρες» της ανθηρής οικονομικής ζωής, της εμπορικής και βιομηχανικής ανάπτυξης και της ευρωστίας της πόλης, που γνώρισε μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα χάρη στα εκλεκτά αγροτικά προϊόντα και στο λιμάνι της.

Ξεχωριστή θέση στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων κατέχει το κτίσμα του δημοτικού κυλικείου. Πρόκειται για έναν επιβλητικό «πύργο», πλαισιωμένο από φοίνικες, ανάμεσα από δέντρα και λουλούδια, που δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά.

Ενα από τα ωραιότερα νεοκλασικά κτίρια είναι το Δημαρχείο του Αιγίου. Με ιστορία 160 χρόνων περίπου, χρησιμοποιήθηκε σαν παλαιό αρχοντικό, έπειτα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, διοικητήριο των Ιταλών (1941 - '43), στέγη της ΕΠΟΝ και τέλος της Χωροφυλακής.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο είναι ένα αρχιτεκτονικό μνημείο του 1890, έργο του περίφημου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ όπου αρχικά στεγαζόταν η δημοτική αγορά της πόλης. Το Μουσείο αναπτύσσεται στην ανατολική μεγάλη πλευρά του κτιρίου της παλαιάς αγοράς, όπου υπάρχουν έξι αίθουσες και εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από τα νεολιθικά χρόνια έως τα υστερο-ρωμαϊκά.

Το Λαογραφικό Μουσείο στεγάζεται στο αρχοντικό του Αναστασίου Λόντου. Το πολύ πλούσιο ιστορικό και λαογραφικό υλικό που εκτίθεται σε 9 αίθουσες καλύπτει μια μεγάλη περίοδο - από την Τουρκοκρατία έως σήμερα - της ιστορίας και της παράδοσης (όπλα, στολές, πίνακες, αγροτικά εργαλεία, κεντήματα, κ.ά.) της Αιγιάλειας.

Το Μουσειακό Συγκρότημα Υδροκίνησης Εφταπίτας βρίσκεται στην παρόχθια περιοχή του χειμάρρου Μεγανίτη στη συνοριακή γραμμή των Δήμων Αιγίου - Συμπολιτείας. Πρόκειται για ένα πρωτοβιομηχανικό κτίριο με το μηχανολογικό του εξοπλισμό που λειτουργεί ως Μουσειακός χώρος, δίνοντας πληροφορίες για τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις και τον υλικό πολιτισμό που σχετίζεται με τη διατροφική τριάδα: νερό - ψωμί - λάδι και την πλούσια λαογραφία που απορρέει απ' αυτήν.

Στο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο, φυλάσσονται 280 περίπου αρχεία με πιο σημαντικό αυτό του Ανδρέα Λόντου (1827-1844). Στο Αρχείο φυλάσσονται επίσης βιβλία, φωτογραφίες, εφημερίδες κ.ά.

Ο υδροβιότοπος της Αλυκής είναι ένας μικρός, αλλά από τους πιο αξιόλογους της Ελλάδας. Βρίσκεται στο ΒΑ μέρος της πόλης του Αιγίου και καταλαμβάνει έκταση 180 στρεμμάτων περίπου. Πρόκειται για μία μικρή παράκτια λιμνοθάλασσα που φιλοξενεί κατά καιρούς περισσότερα από 120 είδη πουλιών: κύκνους, πάπιες, τσικνιάδες, γλαροειδή, χαλκόκοτες, φοινικόπτερα, κ.ά. Τo οικοσύστημά της μπορεί να χωριστεί σε τρία υποσυστήματα: α) στην κυρίως λιμνοθάλασσα, β) στην παραλιακή ζώνη, γ) στις καλλιεργημένες εκτάσεις. Ο υδροβιότοπος της Αλυκής έχει μεγάλη αξία γιατί προσφέρει ευκαιρίες ζωής σε πολλούς οργανισμούς που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Πλούσια και ενδιαφέρουσα είναι η χλωρίδα του βιοτόπου, που παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία στα είδη της. Η Αλυκή, βέβαια, είναι γνωστή και για την όμορφη και καθαρή παραλία της - την πιο κοντινή στην πόλη - που την απολαμβάνουν το καλοκαίρι πολλοί τουρίστες.

Ο βιότοπος που αποτελείται από τα όρη Μπαρμπάς και Κλωκός, καθώς και το φαράγγι Σελινούντα βρίσκεται νότια της πόλης του Αιγίου. Το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής καλύπτεται από δασική βλάστηση με σπουδαιότερα τα δάση της ελάτης και της χαλεπίου πεύκης. Αμπελώνες και ελαιώνες καλύπτουν το 7,7% και οι λοιπές γεωργικές εκτάσεις το 12,5%. Εχει χαρακτηριστεί περιοχή Νατούρα, καθώς είναι απαραίτητη η διατήρηση και προστασία της άγριας ορνιθοπανίδας και λοιπής πανίδας και χλωρίδας της περιοχής, καθώς και των απειλούμενων βιοτόπων τους, ώστε να εξασφαλισθεί η επιβίωση και αναπαραγωγή των απειλούμενων ειδών.

Το Αίγιο διαθέτει δυο βραβευμένες με Γαλάζια Σημαία παραλίες: την Αλυκή (δίπλα στον προστατευόμενο υδροβιότοπο) και τα Διγελιώτικα. Μία ακόμη παραλία, η οποία είναι υπό αίτηση ένταξης στο ίδιο πρόγραμμα, είναι η Τέμενη. Τέλος, για μπάνιο προσφέρεται η περιοχή Βαλιμήτικα, που διαθέτει 3 παραλίες: μία στην περιοχή Τουριστικό, μία δίπλα στον οικισμό Πετρόπουλου και μία στον οικισμό Λιβάδια στα όρια με το Δήμο Διακοπτού.

Τα γεωργικά προϊόντα που παράγονται στην περιοχή είναι εσπεριδοειδή (κυρίως λεμόνια), ελιές, λάδι, σταφίδα, όσπρια, πατάτες, κρασιά, σταφύλια, φρούτα, λαχανικά - κηπευτικά. Κτηνοτροφικά: ακατέργαστα δέρματα, σφάγια, προϊόντα γάλακτος. Στα νεότερα χρόνια, η σταφίδα της περιοχής αναγνωρίζεται ως η καλύτερη στον κόσμο με ονομασία προέλευσης Βοστίτσα. Από το 1996 η ζώνη της Αιγιαλείας καθορίστηκε ως παραγωγός των «τοπικών οίνων πλαγιές Αιγιαλείας». Ηδη, ο οίνος από Ροδίτη ανήκει στην ονομασία προέλευσης ανώτερης ποιότητας «Πάτρα» με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο το κρασί «Ασπρολίθι» που παράγεται σε ένα πρότυπο οινοποιείο στο χωριό Σελινούντας .

Τέλος, ως «βάση» το Αίγιο, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κανείς την πόλη για κοντινές εξορμήσεις στους Δελφούς, στην Ολυμπία, στις Μυκήνες, στο Ναύπλιο, στα Καλάβρυτα και άλλες αξιόλογες περιοχές.