Το πολυνομοσχέδιο για την επιτάχυνση της πολιτικής, ποινικής και διοικητικής δίκης, που περιλαμβάνει 120 διατάξεις, παρουσίασε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Παπαϊωάννου. Το κύριο χαρακτηριστικό του πολυνομοσχεδίου είναι ότι προσαρμόζεται η Δικαιοσύνη στις ανάγκες των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Τα νομοθετικά μέτρα λαμβάνονται στο όνομα της επιτάχυνσης, σε συνδυασμό με την εισαγωγή θεσμών έμμεσης ιδιωτικοποίησης, όπως αυτός της δικαστικής μεσολάβησης, ενώ κάνει ακόμη πιο απρόσιτη, ακριβή και εχθρική για το λαό τη Δικαιοσύνη.

Δεν είναι τυχαίο που για πρώτη φορά στο Συμβούλιο της Επικρατείας δημιουργείται σχηματισμός που θα διευκολύνει το μεγάλο κεφάλαιο και τις στρατηγικές επενδύσεις, ώστε οι αποφάσεις να εκδίδονται πολύ σύντομα. Χαρακτηριστικά, στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται: «Συγκροτείται ειδικός διατμηματικός σχηματισμός στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την εκδίκαση διαφορών που αφορούν στρατηγικές επενδύσεις. Στο σχηματισμό αυτό μετέχει ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και δύο αντιπρόεδροι. Οι σχετικές αποφάσεις θα εκδίδονται στο συντομότερο δυνατό χρόνο από τη συζήτησή τους».

Επίσης, αυξάνεται περαιτέρω το κόστος της Δικαιοσύνης, με αποτέλεσμα τα λαϊκά στρώματα δύσκολα να μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται ότι «οι διάδικοι μπορούν να ζητήσουν, εντός ορισμένης προθεσμίας, την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο του διοικητικού δικαστηρίου αναφέροντας τους λόγους για τους οποίους ζητείται να εισαχθεί κατ' εξαίρεση στο ακροατήριο. Στην περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο κρίνει ότι ζητήθηκε καταχρηστικώς η εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο, μπορεί να επιβάλει πενταπλάσια δικαστική δαπάνη»!

Ενδεικτικό είναι το ότι ακόμη και η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αλλά και της Εισαγγελίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου πρότειναν μείωση των παραβόλων από 300 σε 200 ευρώ σε διάφορες διαδικασίες, όπως στην προσφυγή σε εισαγγελέα εφετών στην περίπτωση που αρχειοθετείται η έγκληση.

Παράλληλα, με άλλες διατάξεις καθιερώνεται και διευρύνεται ο θεσμός της δικαστικής μεσολάβησης, κάτι που οδηγεί σε έμμεση ιδιωτικοποίηση ενός μέρους της Δικαιοσύνης. Τέλος, στο όνομα της επιτάχυνσης γίνονται μια σειρά «εκπτώσεις» στη Δικαιοσύνη και μεταφέρονται υποθέσεις από τα Πολυμελή στα Μονομελή Πρωτοδικεία και κάποιες άλλες από τα Πρωτοδικεία στα Ειρηνοδικεία, ενώ θεσπίζεται ακόμη και Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων για συγκεκριμένα κακουργήματα που δεν τιμωρούνται με ποινή ισόβιας κάθειρξης.