Ο Σ. Κασιμάτης, αρθρογράφος της «Καθημερινής», ή δεν έχει καταλάβει τίποτα, αφού ο αντικομμουνισμός του δεν τον αφήνει να αντιληφθεί ούτε καν τις υποχρεωτικές τακτικές της αστικής τάξης για να επιβιώσει στην εγκληματική εξουσία της, ή έχει καταλάβει πολύ καλά και πιστεύει όπως και άλλοι άλλωστε πως τώρα είναι η ευνοϊκή εποχή για τον αντικομμουνισμό να πάρει την ρεβάνς και να γίνει επίσημη ιδεολογία. Εμείς πιστεύουμε μάλλον το δεύτερο. Σε άρθρο του με τίτλο «Προοδευτικός στη σημερινή Ελλάδα σημαίνει και αντικομμουνιστής», διανθισμένο με σάλτσες συνειρμών που του προκάλεσαν, όπως ισχυρίζεται, επιστολή αναγνώστη και οι αναμνήσεις από τον πατέρα του, βγάζει τελικά το μεγάλο πόνο του που: ...είναι ότι οι κομμουνιστές, μολονότι συνετρίβησαν στο στρατιωτικό πεδίο δυστυχώς νίκησαν στο πεδίο των ιδεών, με ευθύνη την οποία φέρει πρωτίστως η ίδια η Δεξιά... Ετσι η Δεξιά έχει γίνει στις μέρες μας ό,τι ήταν στο παρελθόν η ομοφυλοφιλία: είναι πλέον η ιδεολογία που δεν τολμά να πει το όνομά της...». Παρακάτω ανακατεύει τις ανάγκες ελιγμών της αστικής τάξης (μέχρι τον Α. Παπανδρέου θυμάται) για να διατηρηθεί στην εξουσία με τις τωρινές της ανάγκες αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθώσεων. Εκεί, όχι ίσως με τα καλύτερα παραδείγματα (σκόπιμα τα επιλέγει) ομολογεί και ποια είναι η πραγματική δυσκολία και της τάξης που υπηρετεί επαναλαμβάνοντας τον καημό της πως: «"Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" ενώ η επιχειρηματικότητα ενοχοποιείται» για να καταλήξει: «Το τελικό συμπέρασμά μου είναι ότι, προκειμένου να είναι κανείς προοδευτικός ...πρέπει να είναι και αντικομμουνιστής...».