Από την πλευρά της τάξης που υπηρετεί πραγματικά δεν έχουμε παρά να του δώσουμε δίκιο για την αγωνία της που αυτός εκφράζει. Πραγματικά, αφού με τη στρατιωτική επέμβαση των Βρετανών και των Αμερικανών επιβεβαίωσε τον καπιταλισμό στη χώρα, δεν μπόρεσε να απαλλαγεί ποτέ από το νεκροθάφτη του, που τον κουβαλά στα σπλάχνα του το άδικο εγκληματικό σύστημα. Την επαναστατική εργατική τάξη και τις ιδέες ανατροπής της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Αναγκάστηκε σε κάποιους αστικοδημοκρατικούς εκσυγχρονισμούς, για να διαιωνίσει όσο μπορούσε την εκμετάλλευση, ήρθε όμως η ώρα να τους πάρει πίσω, γιατί έχει μείωση του ποσοστού κέρδους. Εκεί είναι που βρίσκει μπροστά του όχι τα παραδείγματα που αναφέρει ο αρθρογράφος της «Καθημερινής», αλλά την πάλη του ταξικού λαϊκού κινήματος, που με μπροστάρη το ΚΚΕ όχι μόνο αντιστέκεται, αλλά δίνει και την προοπτική για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Εκεί βρίσκεται όλη η δυσκολία της αστικής τάξης στα σχέδιά της και γι' αυτό με όλα τα μέσα επιχειρεί να πλήξει το ΚΚΕ, τις ιδέες του, τη λειτουργία του, την ιστορία του. Να τους πούμε πως άδικα χάνουν τον καιρό τους με το «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής»; Μάλλον το ξέρουν, αλλά κοιτούν και μήπως μπορούν να κερδίσουν λίγο χρόνο διαιωνίζοντας τα εγκλήματά τους.