Με συγκεντρώσεις σε 45 τουλάχιστον πόλεις και δεκάδες ακόμα πικετοφορίες που γίνονται αύριο, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο βρίσκεται και πάλι στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στην ακρίβεια και για την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών συμβάσεων. Με απεργίες από ταξικές ομοσπονδίες και σωματεία που βρίσκονται σε εξέλιξη κλιμακώνει την πάλη του για την υπεράσπιση του εργατικού εισοδήματος, την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Σε αυτόν τον αγώνα, ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, στους βιομήχανους, στους μεγαλεμπόρους, στις τράπεζες, στην πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν θέση όλοι οι εργαζόμενοι. Γιατί μόνο το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ και οι στόχοι πάλης που θέτει χτυπάνε στην καρδιά του προβλήματος. Μόνο το ταξικό κίνημα δείχνει τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Και η πραγματική αιτία για την αφόρητη κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι είναι τα τεράστια, τα αμύθητα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Οψιμα και άλλοι ανακάλυψαν την ακρίβεια. Η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ακόμα και ο ΣΕΒ μιλάνε για το «πρόβλημα». Μόνο που ακόμα και όταν το αναγνωρίζουν, μιλάνε για τα πάντα εκτός από ένα: Την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Γι' αυτούς η κερδοφορία παραμένει ο «ιερός μόσχος» που κανένας δεν μπορεί να ακουμπήσει. Εκατοντάδες αναλύσεις ειδικών, δεκάδες μέτρα, πουθενά όμως και κανένας τους δε θέτει ζήτημα για ουσιαστική αύξηση των μισθών και των μεροκάματων.

Στο χορό των εντυπώσεων μπήκε και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που μάλιστα διοργανώνει και αυτή συγκέντρωση για την ακρίβεια. Είναι η ίδια αυτή πλειοψηφία που υπέγραψε μια διετή Εθνική Συλλογική Σύμβαση, η οποία καθορίζει το κατώτερο μεροκάματο στα 30,40 ευρώ και αυτά μεικτά. Αφού, δηλαδή, με την υπογραφή της «έδεσε» τα κέρδη των βιομηχάνων και τα χέρια των εργατών, καμώνεται τώρα ότι πάσχει για την κατάσταση των εργαζομένων. Καλεί, μάλιστα, η πλειοψηφία τους εργαζόμενους να δημιουργήσουν καταναλωτικό κίνημα. Γνωστός ο ρόλος της και η στρατηγική της. Αντί για ταξική πάλη «καταναλωτικό κίνημα», αντί για σύγκρουση με την πλουτοκρατία και την κερδοφορία της συναλλαγή μαζί της, συμβιβασμό και αναζήτηση «κοινών λύσεων».

Ακριβώς αυτή τη στάση εκμεταλλεύεται και ο ΣΕΒ, για να βγει να μιλήσει για «κοινό πρόβλημα», το οποίο οι «δυνάμεις της εργασίας καλούνται να προσεγγίσουν συλλογικά»...! Μόνο που η τιμή για ένα λίτρο γάλα που πληρώνει ο εργάτης των 700 ευρώ, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την «επιβάρυνση» που έχει για το ίδιο προϊόν ο καπιταλιστής. Πώς να το κάνουμε, άλλο το «καλάθι της νοικοκυράς» στην Κοκκινιά και το Περιστέρι και άλλο στην Εκάλη. Πολύ περισσότερο που το κάθε ευρώ το οποίο λείπει από την τσέπη του εργάτη εξαιτίας της ακρίβειας, μετατρέπεται σε κέρδος, καταθέσεις και μετοχές για την πλουτοκρατία.

Να, γιατί όσοι σήμερα εμφανίζουν την ακρίβεια ως περίπου «εθνικό πρόβλημα», όσοι σιωπούν για το ύψος των μισθών και των συντάξεων, στην πραγματικότητα κάνουν αβάντα σ' αυτούς που ωφελούνται από την ακρίβεια. Να γιατί αύριο -όπως και κάθε μέρα - όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν τη μάχη κάτω από τα λάβαρα του ΠΑΜΕ.