Η νίκη του ιρλανδικού λαού με το ηχηρό «όχι» που αντιπαρέθεσε στην ευρωσυνθήκη, στέλνει πολλαπλό μήνυμα. Αναθερμαίνει την ελπίδα και εδραιώνει την πεποίθηση ότι το θηρίο που έχει εγκατασταθεί στην Ευρώπη για να διαφεντεύει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, δεν είναι αήττητο. Οι Ιρλανδοί εργάτες, αγρότες και τα λαϊκά στρώματα της χώρας αυτής, που είπαν «όχι», αντιπαρατέθηκαν μόνοι τους - είναι το μόνο δημοψήφισμα που γίνεται για την έγκριση της ευρωσυνθήκης - με όλη την ευρωενωσιακή προπαγάνδα, δείχνουν το δρόμο και ταυτόχρονα δημιουργούν μια νέα κατάσταση.

Το «όχι» των Ιρλανδών στην ευρωσυνθήκη, όπως και τα αντίστοιχα «όχι», σε προηγούμενη φάση, των Γάλλων και των Ολλανδών, όπου εξανάγκασαν στη μεταμφίεση του ευρωσυντάγματος σε ευρωσυνθήκη, αποτελεί μια πρόκληση και για τους άλλους λαούς των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια πρόκληση τόσο γι' αλληλεγγύη απέναντι στον ιρλανδικό λαό, που δέχεται ήδη νέες πιέσεις ενάντια στη θέλησή του για να ανακαλέσει την απόφασή του, όσο και για δυνάμωμα, εσωτερικά στην κάθε χώρα, του κινήματος διεκδίκησης δημοψηφισμάτων, που θα πρέπει να μετατραπούν σε μια μάχη καταδίκης των επιλογών της ΕΕ και συνολικής αμφισβήτησης αυτού του οικοδομήματος των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων. Τότε είναι που πραγματικά θα τρομάξουν όλοι αυτοί, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, η Κομισιόν, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, που τώρα αναζητούν τρόπους για να προσπεράσουν το ιρλανδικό εμπόδιο.

Το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία φέρνει στο προσκήνιο τη δύναμη και το ρόλο που μπορεί να παίξει ο λαϊκός παράγοντας. Αν λοιπόν, μόνο η λαϊκή ψήφος ενός μόνο ευρωπαϊκού λαού, δημιουργεί τέτοιες αναταράξεις, τότε πολύ περισσότερο η λαϊκή πάλη, μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα και να δημιουργήσει νέες συνθήκες. Εξάλλου, αυτό είναι το ζητούμενο. Δηλαδή, το αίτημα για δημοψήφισμα δεν αφορά απλά στην καταγραφή της λαϊκής βούλησης απέναντι στην ευρωσυνθήκη, αλλά στην ενδυνάμωση του λαϊκού παράγοντα ώστε να αντιπαρατεθεί με το σύνολο των επιλογών της ΕΕ που πλήττουν τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Δηλαδή, να ανοίξει μια χαραμάδα που θα γίνει ρήγμα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων.

Το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ή σχεδιάζεται να λειτουργήσει στο μέλλον η ΕΕ, π.χ. η ευρωσυνθήκη, είναι το μέσον και όχι η αιτία των αντιλαϊκών πολιτικών επιλογών που εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες μετά από συναπόφαση των κρατών μελών. Αιτία είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι σαφές λοιπόν, ότι η πολιτική αυτή η φιλομονοπωλιακή, η αντεργατική δεν πλήττεται, αν μέσα από την πάλη για την απόκρουση της ευρωσυνθήκης δε βγαίνει ενισχυμένο ένα ενιαίο μέτωπο πάλης κατά της ΕΕ, κατά της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα που οδηγεί σε ρήξη μ' αυτή την εξουσία. Αλλωστε, το ξήλωμα της ΕΕ είναι συνάρτηση της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της.

Η στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στις επιλογές της ΕΕ αποτελεί βασικό κριτήριο για την αξιολόγησή τους από το λαό. Το ιρλανδικό «όχι» δικαιώνει το ΚΚΕ που αταλάντευτα στο χρόνο, με θάρρος και αποφασιστικότητα αντιμάχεται συνολικά την ΕΕ. Η διεκδίκηση δημοψηφίσματος αλλά και η μάχη των ευρωεκλογών σε ένα χρόνο, μπορούν να μετατραπούν από το λαϊκό κίνημα σε πεδίο ανυπακοής και αμφισβήτησης των ευρωενωσιακών πολιτικών και σε πεδίο ανάπτυξης της αντιμονοπωλιακής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης.