Από πολλούς θεωρήθηκε έκπληξη η συμμετοχή της δημοφιλούς ηθοποιού Βάσιας Τριφύλλη στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Από εκείνους, όμως, που ξέρουν δεν ήταν έκπληξη, καθώς η συνεργασία μαζί της έγινε στους δρόμους, στους αγώνες τους καθημερινούς, στις κινητοποιήσεις, αλλά και στις δημοτικές εκλογές.

«Για μένα» - λέει η Βάσια Τριφύλλη - «ήταν ωραία έκπληξη η πρόταση που μου έκανε το Κόμμα και κυρίως ήταν μεγάλη τιμή. Βέβαια, θέλω να πω ότι οι συζητήσεις δεν έγιναν τώρα. Γίνονται εδώ και αρκετούς μήνες, όχι παραμονή των εκλογών. Αυτό θα αδικούσε και το Κόμμα κι εμένα. Ηταν απόφαση ζωής και πέρα από το τι μπορεί να λένε για μένα - για όλους λένε, εξάλλου - δε νομίζω πως είμαι η αιτία εγώ για όλες τις συμφορές που έχουν συμβεί στο Συνασπισμό. Πού πήγα δηλαδή; Σπίτι μου νιώθω ότι γύρισα. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς σ' αυτή την παραζάλη, είπα πρέπει να γυρίσω σπίτι μου. Είναι δύσκολες οι ώρες. Και σε όσους με αμφισβητούν τους λέω δεν πήγα στη ΝΔ ούτε στο ΠΑΣΟΚ. Πάντα ήμουν και θα είμαι αριστερή. Εξάλλου, η συνεργασία μου με το ΚΚΕ δεν είναι σημερινή. Συνεργάστηκα και στις δημοτικές εκλογές με το ΚΚΕ και τον Νίκο Ρογκάκο στο Βύρωνα. Αλλά, κυρίως, πιστεύω ότι τη δεδομένη χρονική περίοδο, ο καλύτερος τρόπος για να χτυπήσει κανείς το δικομματισμό είναι να ενισχύσει και να στηρίξει το ΚΚΕ. Γιατί είναι το πιο συνεπές και σταθερό στις απόψεις και θέσεις του κόμμα, είναι το κόμμα που με τις πολιτικές προτάσεις του δίνει την προοπτική στους εργαζόμενους να αποτινάξουν το ζυγό αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής που θα γίνει χειρότερη τα επόμενα χρόνια».

Χείμαρρος ο λόγος της, επιχειρηματολογεί και αντιστέκεται σε ό,τι την πληγώνει, σε ό,τι τη φοβίζει για τις μέρες που έρχονται και χαμογελά, δηλώνοντας αθεράπευτα αισιόδοξη και ρομαντική, γιατί πιστεύει στον άνθρωπο.

«Θέλω να δηλώσω» - συνεχίζει - «ότι είμαι εδώ, θα είμαι εδώ, για όσο με χρειάζεται το κόμμα. Δε θα φύγω. Θέλω να αγωνιστώ με τους ανθρώπους του ΚΚΕ, να προσπαθήσω κι εγώ μαζί με όλους να προλάβουμε ό,τι μπορούμε από τα δυσοίωνα χρόνια που έρχονται. Πιστεύω στους αριστερούς που πάντα είχαν μια πνευματικότητα λιγάκι πιο καλλιεργημένη. Οι αριστεροί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήταν όλοι ο αφρός του πνεύματος που έχει να επιδείξει η χώρα μας. Πρέπει να πάει καλά το ΚΚΕ στις εκλογές. Θα είναι τρίτο κόμμα, αλλά να είναι και ισχυρό».

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το ρόλο που παίζει η παιδική ηλικία στη συνείδησή μας. Μικρά καθημερινά γεγονότα καταγράφονται για να μεταφραστούν στην πορεία σε αξίες, σε ιδανικά. Οι μνήμες επιστρέφουν στη συζήτησή μας με την Βάσια Τριφύλλη.

«Μεγάλωσα στην Ιέρωνος και Κόνωνος, στο Παγκράτι» - λέει. «Εκεί γίνονταν στην Κατοχή οι μεγάλες μάχες. Εγώ δεν τα πρόλαβα για να έχω μνήμες αλλά μου έλεγαν τα αδέλφια μου. Οταν μετά τον πόλεμο γεννήθηκα και άρχισα να έχω μνήμες, θυμάμαι ότι βγήκα έξω και έπαιζα με ένα κοριτσάκι. Τότε δεν είχε κανείς μας χρήματα, αλλά υπήρχε μια ευπρέπεια. Θυμάμαι, λοιπόν, ότι κάποιοι μου είπαν να μην ξαναπαίξεις μ' αυτό το κοριτσάκι. Ρώτησα γιατί. Γιατί είναι φτωχό μου είπαν. Τα παιδιά, όμως, έχουν μια περίεργη συμπεριφορά, ένα παιδί μπορεί να σε τσακίσει. Κι εγώ είπα τι με νοιάζει, εγώ θα παίζω. Ακου τώρα πώς μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία. Και αργότερα άρχισα να ρωτάω γιατί να έχω εγώ λίγο καλύτερα ρούχα, και άλλα τέτοια. Στη συνέχεια διαφωνώντας με τον πατέρα μου για το αν θα γίνω ηθοποιός εκήρυξα το προσωπικό μου αντάρτικο. Είχαμε πει αν περάσω στο Πολυτεχνείο θα μ' αφήσει να γίνω ηθοποιός. Ηταν ο μόνος πατέρας που διάβασε το όνομα του παιδιού του στο Πολυτεχνείο και λιποθύμησε. Γιατί είπε "αχ, το παιδί μου θα γίνει θεατρίνα". Πέρασα στην Αρχιτεκτονική, αλλά τα τρία χρόνια που ήμουν στη Σχολή εγώ, επειδή ήθελα να γίνω ηθοποιός, σπούδαζα παράλληλα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου».

Κατάγεται από μια πολυμελή οικογένεια με πέντε αδέλφια. Είναι περήφανη για την οικογένειά της. Για το πείσμα του πατέρα της στον οποίο και μοιάζει όπως λέει και ο οποίος βοήθησε στην Αντίσταση, στην Κατοχή. Για τη μάνα της γιατί -από ό,τι λένε άνθρωποι που τη γνώρισαν εκείνη την εποχή- στην Κατοχή επειδή η οικογένειά της είχε σχέσεις με την επαρχία είχαν λίγο λάδι. Η μάνα της, λοιπόν, από εκείνο το λίγο μοίραζε στη γειτονιά. Με περηφάνια μιλά και για τον αδελφό της Τάσο Ελευθερίου, καθηγητή Πανεπιστημίου στο Ηράκλειο της Κρήτης, στο Τμήμα Βιολογίας, όπου έχει ιδρύσει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Καλλιέργειας».

Εκρηκτική, αισιόδοξη, με χιούμορ η Βάσια Τριφύλλη πιστεύει ότι πρέπει να αγωνιστούμε γιατί όπως λέει: «Με τρομάζει η παγκόσμια φτώχεια, με τρομάζουν οι ανατολικοί λαοί που αφήνουν τα σπίτια τους περνούν από τα βουνά και έρχονται μετανάστες. Με τρομάζει η παγκοσμιοποίηση από όλες τις πλευρές και κυρίως από την πλευρά που επιχειρούν να καταστρέψουν την ιστορική μνήμη των λαών. Κάποτε την ενωμένη Ευρώπη τη βλέπαμε σαν άμυνα στο δολάριο. Αλλά δεν είναι. Είναι μια Ευρώπη που φαίνεται να ενώθηκε προς εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και όχι των λαών. Ομως, θα σας ξαναπώ είμαι αισιόδοξη και όχι τυχαία. Αισθάνομαι ότι ο κόσμος αφυπνίζεται. Ισως είμαι πολύ ρομαντική αλλά πιστεύω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Πιστεύω όμως ότι ο φτωχός που έχει γίνει φτωχότερος έχει αγριέψει το μάτι του. Θα έρθει πάλι ο κύκλος όπου οι φτωχοί φτωχότεροι θα αγριέψει τόσο πολύ το μάτι τους που θα τα αλλάξουν όλα. Είναι πολύ σκληρή η επιβίωση. Οι άνθρωποι είναι σε απόγνωση και δυστυχώς τους εγκλωβίζουν με ψεύτικες υποσχέσεις. Πρέπει να παλέψουμε όλοι, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να μην είναι κατ' αρχήν κανείς άνεργος. Το να μη δίνεις το δικαίωμα στον άνθρωπο να δουλεύει για να ζήσει, σκοτώνεις την αξιοπρέπειά του. Θα δημιουργηθεί, είμαι σίγουρη, ένα δυνατό κίνημα. Τα πράγματα έχουν αρχίσει και αγριεύουν, με τη θετική έννοια. Ο άνθρωπος παίρνει σιγά - σιγά το μάθημά του, στριμώχνεται και θα αντιδράσει. Είμαι πολύ αισιόδοξη. Ξεσκεπάστηκαν πολλά πράγματα, έπεσαν πολλά προσωπεία και πιστεύω ότι ο κόσμος θέλει ισχυρό το ΚΚΕ στη Βουλή. Η φωνή του κόσμου, η φωνή του λαού - συμφωνούμε ή διαφωνούμε σε κάποια πράγματα, είναι το ΚΚΕ».

Θυμίζουμε ότι η Βάσια Τριφύλλη πρωταγωνιστεί -στο ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας - στην κωμωδία των Κεχαϊδη - Χαβιαρά «Με δύναμη από την Κηφισιά», που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Ερσης Βασιλικιώτη, σκηνικά - κοστούμια Ανθής Σοφοκλέους. Παίζουν: Βάσια Τριφύλλη, Ελένη Φιλίνη, Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, Αννα Γκλέτσου.

Μέσα από εννέα σκηνές διαφορετικών χρονικών στιγμών, τέσσερις γυναίκες αφηγούνται τη σχέση τους με τους άντρες της ζωής τους. Οργανώνουν ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη, για να ξεφύγουν απ' αυτούς. Ομως διαρκώς το αναβάλλουν, έτσι που το ταξίδι λειτουργεί περισσότερο ως υπεκφυγή, ως σανίδα σωτηρίας και φυγής από την πραγματική ζωή, παρά ως προορισμός που τον έχουν αληθινά ανάγκη. Οι συγγραφείς χρησιμοποιούν την κωμωδία, για να σταθούν κριτικά σε θέματα κοινωνικά, όπως είναι οι σχέσεις των δύο φύλων, η κατασκευή της γυναικείας ταυτότητας στην πατριαρχική κοινωνία και οι αντιστάσεις που προσπαθούν να αναπτύξουν οι χαρακτήρες στην πορεία τους προς τον αυτοπροσδιορισμό. Το γεγονός ότι στο έργο υπάρχουν μόνο γυναικείοι χαρακτήρες δίνει στο χιούμορ μια άλλη διάσταση. Το κάνει να πάλλεται από μια συσσωρευμένη ενέργεια και φόρτιση που συνεχώς απειλεί να αποχαλινωθεί και να αμφισβητήσει την «τάξη» στα ίδια της τα θεμέλια.