1. Σ' αυτές τις εκλογές θα τρελαθεί καλύτερα όποιος τρελαθεί τελευταίος. Ας εξηγηθώ. Εβλεπα σε μια εκπομπή ένα φανατικό - όπως νόμιζα - κομμουνιστή που προφανώς δεν είχε ξεπεράσει, ακόμα και σ' αυτή την ηλικία των εξήντα, την παιδική αρρώστια του Αριστερισμού, να φωνάζει για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης. Εμεινα, όμως, άφωνος όταν άκουσα το όνομά του (γνωστός δεξιών πεποιθήσεων) και την προσωρινή ιδιότητά του ως υποψήφιου βουλευτή της συντηρητικής παράταξης. Τηλεφώνησα τότε σε γνωστό διευθυντή δημόσιου ψυχιατρείου, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι δεν το είχε σκάσει κανένας ασθενής του εκείνες τις μέρες. Αυτό το παραθέτω ως απλό δείγμα της παράνοιας του αντεστραμμένου κόσμου σε αυτές τις προεκλογικές μέρες.

2. «Ο Συνασπισμός δεν είναι γατούλα του καναπέ», είπε ένας υποψήφιος. Πρώτη φορά έβλεπα ένα ψάρι να λέει ότι δεν είναι γάτα.

3. Γι' αυτές τις εκλογές, η φράση που διαλέγω είναι από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (7,6): «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων...».

4. Αυτές τις μέρες, οι εφημερίδες μού φαίνονται ολοένα και πιο πολύ ακατανόητες. Μην μπορώντας να βγάλω άκρη, θυμήθηκα τον κύριο Κόινερ του Μπρεχτ και διάλεξα την ιστορία του με τίτλο «Ο κύριος Κόινερ και οι Εφημερίδες»: «Ο Κόινερ συνάντησε τον κ. Μπερδεμένο, τον πολέμιο των εφημερίδων."Είμαι ένας μεγάλος εχθρός των εφημερίδων", είπε ο κ. Μπερδεμένος, "δε θέλω εφημερίδες". Ο κ. Κόινερ είπε: "Είμαι μεγαλύτερος εχθρός των εφημερίδων. Θέλω άλλες εφημερίδες". "Γράψε μου σ' ένα χαρτί", είπε ο κ. Κόινερ στον κ. Μπερδεμένο, "τι ζητάτε για να μπορούν να κυκλοφορούν εφημερίδες. Γιατί εφημερίδες θα κυκλοφορούν. Ζητήστε όμως ένα μίνιμουμ. Αν, παραδείγματος χάριν, θα μου ήταν προτιμότερο, αν επιτρέπατε να τις κάνουν άνθρωποι που δωροδοκούνται παρά αν ζητούσατε αδέκαστους, γιατί απλούστατα θα τους δωροδοκούσα για να βελτιώσουν τις εφημερίδες. Αλλ' ακόμα και αν ζητούσατε αδέκαστους, ας αρχίσουμε να ψάχνουμε να τους βρούμε, κι αν δε βρούμε, ας αρχίσουμε να φτιάχνουμε εμείς μερικούς. Γράψτε σ' ένα χαρτί πώς πρέπει να είναι οι εφημερίδες, κι αν βρούμε ένα μερμήγκι που εγκρίνει το χαρτί σας, ας αρχίσουμε αμέσως. Αυτό το μερμήγκι θα μας βοηθήσει περισσότερο να βελτιώσουμε τις εφημερίδες απ' ό,τι οι γενικές κραυγές ότι οι εφημερίδες δεν μπορούν να γίνουν καλύτερες. Ενα βουνό θα μπορούσε να μετακινηθεί από ένα μερμήγκι μόνο του, παρά από τη διάδοση ότι δεν μπορεί να μετακινηθεί"».

5. Ενα προβεβλημένο στέλεχος του Συνασπισμού μπαίνει βιαστικά μέσα στο καφέ. Αφού ανταλλάξαμε χαιρετισμό, ο τύπος μ' ένα στόμφο τραγουδιστή της όπερας μου λέει: «Είναι καιρός τώρα που θέλω να σου πω ορισμένα λόγια πολιτικά, κι ας σε στενοχωρήσω».

«Κανένα πρόβλημα», του απάντησα. «Εδώ δε φοβήθηκα τα καλά σου λόγια, θα τρομάξω τώρα τα άσχημα;».

6. Η συζήτηση για το τι χαρακτηρίζει τον επαναστάτη είχε φουντώσει στο φιλικό σπίτι. Η σκέψη μου πήγε στον μουσικό Ιγκορ Στραβίνσκι και θυμήθηκα πάλι τα λόγια του: «Εγινα επαναστάτης παρά τη θέλησή μου. Τα επαναστατικά ξεσπάσματα βέβαια δεν είναι ποτέ εντελώς αυθόρμητα. Υπάρχουν πάντα πονηροί άνθρωποι που προκαλούν επαναστάσεις για συμφεροντολογικούς σκοπούς. Πρέπει να φυλάγεσαι πάντα μην τυχόν και παρεξηγηθείς από εκείνους που σου καταλογίζουν προθέσεις που εσύ δεν είχες».

7. Για τη φύση της επανάστασης συνεχίζει ο Στραβίνσκι: «Θυμάμαι κάτι που είχε πει ο Τσέστερτον σε κάποιον ταβερνιάρη στη Γαλλία. Ο ταβερνιάρης παραπονιόταν για τη σκληρότητα της ζωής και για την έλλειψη ελευθερίας λέγοντας: "Δεν αξίζει τον κόπο να έχεις κάνει τρεις επαναστάσεις, για να καταλήξεις πάλι στο σημείο απ' όπου ξεκίνησες". Ο Τσέστερτον τότε του απάντησε ότι η επανάσταση είναι - με τη σωστή σημασία της λέξης - η κίνηση ενός αντικειμένου που διαγράφει κλειστή καμπύλη, έτσι ώστε να ξαναγυρνάει πάντα στο σημείο απ' όπου ξεκίνησε».