Με γοργούς ρυθμούς προχωρά η Ευρωπαϊκή Ενωση στην εφαρμογή των αντιδραστικών της σχεδίων για την τρομοκρατία των λαών, δηλαδή για την απόκτηση ικανότητας στρατιωτικών επεμβάσεων όπου τα συμφέροντα των μονοπωλίων της το απαιτούν, και εντός και εκτός συνόρων των κρατών - μελών της. Το 2007 είναι η χρονιά που οι «Σχηματισμοί Μάχης» - Battlegroups - πρέπει να είναι σε θέση να λειτουργήσουν. Ετσι επανέρχεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συζήτηση για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Το Γενάρη του 2005 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε στην κρίση του Ευρωκοινοβουλίου τη Λευκή Βίβλο για την Ευρωπαϊκή Αμυνα, που θα προστατεύσει τη «γηραιά ήπειρο» από την «τρομοκρατική» και όχι μόνο απειλή. Η Βίβλος εγκρίθηκε και αφού ο χρόνος της συζήτησης του θέματος και της αξιολόγησης των τρόπων εφαρμογής του εκπνέει, καθώς η πρόβλεψη είναι οι Σχηματισμοί Μάχης να είναι ετοιμοπόλεμοι μέχρι το 2007, να είναι σε θέση να αναλάβουν δράση, η Υποεπιτροπή Αμυνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κλήθηκε να επαναφέρει το θέμα στην ατζέντα της...

Τα όσα προβλέπονται για την «αναγνώριση της απειλής», το «πεδίο δράσης» των σχηματισμών αυτών, αλλά και η εισαγωγή των όρων πρόληψης και αποτροπής της απειλής, σημαίνουν πράγματι εξασφάλιση ικανότητας άσκησης κρατικής τρομοκρατίας στο εσωτερικό των κρατών - μελών της, αλλά και ιμπεριαλιστικής πολεμικής δράσης, έτσι όπως περιγράφονται στα ευρωπαϊκά ντοκουμέντα...

Η «Ευρώπη» - δηλαδή η ΕΕ - βάσει των κειμένων που έχουν ήδη εγκριθεί από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, οφείλει «να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τις απειλές, να οικοδομεί την ασφάλεια στις γειτονικές χώρες της ΕΕ και να ενδυναμώσει τη διεθνή απαίτηση για αποτελεσματική δράση μέσω πολύπλευρων δομών».

Η ανάγκη αυτή απορρέει από την απειλή της τρομοκρατίας, που... πλανάται πάνω από την Ευρώπη σαν σκιά και ο Ευρωενωσιακός Σχηματισμός πρέπει να δράσει και να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά με συγκεκριμένα μέτρα, ώστε να αποφύγει τρομοκρατικές επιθέσεις, που δε θα του αφήνουν περιθώρια αντίδρασης... Στόχος της Ενωσης λοιπόν είναι να αναγνωρίζει τις απειλές που εκφράζονται και ανάλογα με την περίπτωση να υιοθετεί πολιτική ή στρατιωτική επέμβαση...

Τι στοιχειοθετεί απειλή για τα κράτη - μέλη της ΕΕ; Σύμφωνα με το Πρόγραμμα της Χάγης, αλλά και με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, απειλή καλείται ό,τι θέτει υπό αμφισβήτηση τη σταθερότητα της Ενωσης, όπως επί παραδείγματι μία μαζική απεργία, μία διαδήλωση ή μία διαμαρτυρία, που πλέον θα μπορεί να πνιγεί στο αίμα, χωρίς ενδοιασμούς, με πλήρη νομική κάλυψη... Επομένως, η ΕΕ προετοιμάζει νέους μηχανισμούς καταστολής των λαϊκών κινημάτων.

Η δράση όμως δεν περιορίζεται στο στενό ευρωπαϊκό έδαφος (μιλούν και για τις γειτονικές χώρες), αλλά δίνεται δικαίωμα επέμβασης και ενάντια σε όποια χώρα δε συμμορφώνεται στις απαιτήσεις της δικτατορίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Η ΕΕ θα έχει δικαίωμα επέμβασης όπου θεωρεί ότι απειλείται η ασφάλεια και η σταθερότητα στο γειτονικό της περιβάλλον και κατ' επέκταση την επηρεάζει. Τα όρια της «ευρωπαϊκής γειτονιάς» δεν περιορίζονται μόνο στα κράτη που έχουν την τύχη να συνορεύουν με κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και με όσα ενδέχεται να αποκτήσει σύνορα η Κοινότητα στο μέλλον, ούτως ώστε να έχει δικαίωμα να ρυθμίσει τις εξελίξεις όπου της υπαγορεύουν τα συμφέροντά της...

Στα κείμενα που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα γίνεται σαφές το οξύμωρο σχήμα της ανάγκης επιβολής κλίματος ασφάλειας και σταθερότητας, όπως αυτό εννοείται από την ευρωπαϊκή πολιτική και τονίζεται η απαίτηση ενδυνάμωσης των «πολύπλευρων διεθνών δομών». Μία ορολογία που δίνει δυνατότητα στην ΕΕ να μπορεί να επέμβει σε όποια περίπτωση κρίνει απαραίτητο, στο όνομα αποτροπής της τρομοκρατίας, τόσο στρατιωτικά, όσο και πολιτικά. Ως «φωτεινά παραδείγματα» άντλησης εμπειριών αναφέρονται χαρακτηριστικά οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στην Αλβανία, στην ΠΓΔΜ και το Κονγκό. Γεγονός που αποκαλύπτει ότι η ΕΕ δεν ενδιαφέρεται μόνο για επεμβάσεις στις γειτονικές χώρες, αλλά ανά τον κόσμο.

Η ΕΕ δεν προετοιμάζεται για άμυνα απέναντι σε απειλές, αλλά ως ιμπεριαλιστική δύναμη υιοθετεί τους όρους της πρόληψης και της αποτροπής...

Στο πεδίο της πρόληψης εντάσσεται το δόγμα της πολεμικής επέμβασης - με τη δικαιολογία της υποψίας επίθεσης - και κατάληψης ενός ανεξάρτητου κράτους, την επιβολή κατοχικού καθεστώτος και της υποδούλωσης λαών. Ας μην ξεχνάμε το διαβόητο δόγμα Σολάνα που αποφασίστηκε στη Σύνοδο της Χαλκιδικής το 2003, όπου για πρώτη φορά υιοθετήθηκε επίσημα ο προληπτικός πόλεμος από την ΕΕ.

Στα πλαίσια όλων των παραπάνω εντάσσεται και η σύσταση των «σχηματισμών μάχης» - battlegroups. Οι σχηματισμοί αυτοί θα είναι σε θέση να «επέμβουν πολεμικά» σύμφωνα με τους εμπνευστές τους και θα είναι στρατιωτικά σώματα 1.500 ανδρών έκαστο, με άρτια εκπαίδευση επαγγελματία δολοφόνου, και θα είναι πάντα σε άμεση ετοιμότητα για την αντιμετώπιση καταστάσεων «μεγάλης κρίσης», δηλαδή ευέλικτοι στρατιωτικοί σχηματισμοί που θα μπορούν άμεσα να επεμβαίνουν όπου τα ευρωενωσιακά μονοπώλια το απαιτούν.

Η εθνική τους σύσταση δεν απαιτεί μόνο πολίτες της ΕΕ, αλλά μπορεί να δεχτεί και κατοίκους υποψήφιων κρατών - μελών. Μπορούν να σχηματιστούν με συνεργασία διαφόρων κρατών - μελών και θα εκπαιδεύονται έτσι ώστε να μπορούν να αναλάβουν δράση μέσα σε 10 μέρες από την ημέρα της έκδοσης διαταγής από το Συμβούλιο.

Η Ελλάδα θα πληρώσει το φόρο αίματος που της αναλογεί για τη δημιουργία των στρατιωτικών αυτών ομάδων, σε συνεργασία με την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, σύμφωνα με τους ιμπεριαλιστικούς ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς.

Η ΕΕ ολοκληρώνει με μία σειρά αποφάσεων την εικόνα της απόλυτης τρομοκρατίας των λαών και της προσπάθειας ελέγχου του λαϊκού κινήματος εντός των συνόρων των κρατών - μελών της, αλλά και ενάντια σε άλλα κράτη και λαούς. Ενισχύει την πολεμική μηχανή της, με μόνη αρχή την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, απειλώντας την εθνική κυριαρχία ανεξάρτητων κρατών...