ΗΤΑΝ το 1945, ο χρόνος, που είχε τελειώσει ο μεγάλος πόλεμος. Στα σπίτια των ναυτικών μας έφθαναν ακόμη τα αγγελτήρια του θανάτου του χαμού τους στους ωκεανούς στη μεγάλη αντιφασιστική μάχη, που έδωσαν οι λαοί για να συντρίψουν το χιτλεροφασισμό, που είχε πνίξει στα αίματα τον κόσμο. Κι η σύνταξη δεν είχε μπει στο σπίτι κανενός ναυτεργάτη... Οι Ελληνες εφοπλιστές εξορμούσαν για να πάρουν τον πρώτο γερό μεταπολεμικό μποναμά, που πάνω σ' αυτόν θα «έκτιζαν» αρμάδες ολόκληρες.

ΤΟΤΕ οι εφοπλιστές απαίτησαν από την κυβέρνηση, με την εγγύηση του Δημοσίου να αγοράσουν 100 εμπορικά πλοία, τύπου «λίμπερτις» που είχε χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για μαζικές μεταφορές στα διάφορα μέτωπα του πολέμου. Ετσι άρχισαν συζητήσεις και παζάρια για τον προσδιορισμό της τιμής και γενικά τους όρους. Και ξεκίνησαν τα πήγαινε - έλα στην Αμερική. Τη διαπραγμάτευση ανέλαβε ο Ν. Αβραάμ, στέλεχος των Φιλελευθέρων, που ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.

ΤΟ ΝΕΡΟ είχε πια μπει στο αυλάκι του. Η υπόθεση της αγοράς των 100 λίμπερτις προχωρούσε κανονικά. Ο υπουργός «διαπραγματευτής» γύριζε στην Αθήνα, όπου κιόλας είχαν κυκλοφορήσει πληροφορίες για γενναίες προμήθειες και βασιλικά δώρα, τα οποία προσφέρθηκαν στον υπουργό Ν. Αβραάμ.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ μας, που παρακολουθούσε όλες τις φάσεις της αγοράς άρχισε να παρουσιάζει ντοκουμέντα και στοιχεία που άφηναν πολλά ερωτηματικά για τη συμπεριφορά του διαπραγματευτή και τις δοσοληψίες του με τους Αμερικάνους και τους εφοπλιστές. Και τα δημοσίευε κλιμακωτά.

ΑΝΑΣΤΑΤΩΘΗΚΑΝ οι «λαοπρόβλητοι» της τότε κυβέρνησης και άρχισαν όλοι τους να διαψεύδουν τα λεγόμενα για γερές μίζες και ηγεμονικά δώρα. Μυθεύματα, συκοφαντίες των ΚουΚουέδων και πολλά παρόμοια ήταν τα επιχειρήματα των υπερασπιστών του υπουργού, όλοι τους οργισμένοι με καθημερινές δηλώσεις τους τροφοδοτούσαν τον κυβερνητικό Τύπο. Και του πρόσφεραν τα αναγκαία καθημερινά 8στηλα.

ΕΙΧΕ πια ολοκληρωθεί με τα πρωτοκλασάτα στελέχη η προπαρασκευαστική «βολή» κατά του «Ρ» που ο ίδιος ο πρωθυπουργός ο Κ. Τσαλδάρης ανέλαβε την υπεράσπιση του υπουργού του που έγινε στόχος κατασυκοφάντησης!! Οι ΚουΚουέδες κι εδώ φταίχτες... Αυτοί, όπως λέγανε, βρίσκονται πίσω απ' όλα.

ΜΕΡΙΚΕΣ μέρες αργότερα (Πέμπτη 8 Μάη 1947) ο «Ρ» δημοσίευε ολοσέλιδη επιστολή του Ν. Αβραάμ, η οποία απευθύνεται στο γιο του Μάνθο, που εκείνη την εποχή ζούσε στις ΗΠΑ. Είναι κυριολεκτικά ο μπαξές της εθνικοφροσύνης και ιδιαίτερα εκεί που καταγράφονται οι πατρικές νουθεσίες. Στην επιστολή που παρουσιάστηκε στο «Ρ» ανάμεσα στ' άλλα γράφει: «Γιε μου Μάνθο ο "Ριζοσπάστης", η "Ελεύθερη Ελλάδα" και η "Ελευθερία" έγραψαν για την νόμιμη προμήθειαν που πήρα από την αγοράν των λίμπερτις... Εδωκα μία απάντηση» και αμέσως προσθέτει: «Ο Στ. Λιβανός μου είπε την τελευταία στιγμή. "Ο,τι θέλει ο Μάνθος να αποτείνεται σε μένα. Το γιο του Παπανδρέου εγώ τον σπούδασα"».

ΚΑΙ το μάθημα στο γιο έχει συνέχεια. «... Ολα αυτά σου τα γράφω διότι ομολογώ ότι είναι καιρός ν' αφήσω την πουριτανικήν ηθικήν ακαμψίαν και να δέχομαι τοιούτος ως υποψήφιος ηγέτης πλέον κατ' επάγγελμα διά να μην αναγκαστώ να τρέχω εις το κακουργοδικείο...». Πολλές ακόμη οι πατρικές «υποδείξεις» που ακολουθούν όπως να στείλουν (ο λύρας) τα δώρα, που υποσχέθηκαν. Και τα ονοματίζει όλα, πού πρέπει να σταλούν και να μην ξεχαστούν.

ΠΡΩΤΑ - ΠΡΩΤΑ να τακτοποιηθούν με χαρτί οι μετοχές που του έταξαν. Να μεριμνήσουν να φτάσει έγκαιρα το αμερικάνικο ψυγείο και τα μηχανήματα φωνοληψίας!! Δεν ξεχάστηκαν και τ' αυτοκίνητα. «Δεν ξέρω, παρατηρεί ο μπαμπάς, αν πρέπει να σταλεί ο αυτοκίνητο στο όνομά μου ή στο όνομα ενός επαγγελματία αυτοκινητιστή... Αν μπορούσαμε - γράφει - να πάρουμε και άλλο (αυτοκίνητο) δε θα ήταν άσχημα...»!!

Η ΟΛΟΣΕΛΙΔΗ παρουσίαση της ιδιόχειρης εκείνης επιστολής προς Μάνθον (έτσι έμεινε και αναφέρεται από τότε) αποστόμωσε όλους εκείνους που θέλησαν να κατηγορήσουν το Κόμμα και την εφημερίδα μας για συκοφάντες.

ΜΕ τα 100 αυτά «λίμπερτις» μποναμά άνοιγε για τους εφοπλιστές η μεταπολεμική περίοδος. Θα ακολουθήσουν κι άλλες δωρεές. Η προς Μάνθον επιστολή είναι αποκαλυπτική για τον κόσμο τους και για τους φραγμούς του. Και οι υπουργοί Ναυτιλίας, οι τοποτηρητές τους διαδοχικά εκτελεστές τής κάθε τους επιθυμίας. Ολα δικά τους και με τη βούλα...

ΣΥΧΝΑ στις φιέστες όλα τα «δοξαστικά» είναι για τους εφοπλιστές και τα κλαμπ τους για το «θαύμα» που αποκαλείται ναυτιλία και δεν ακούγεται ούτε λέξη για το ναυτεργάτη, τον δουλευτή της θάλασσας, όλους αυτούς που οργώνουν τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Αυτοί που μπαίνουν στα «πλωτά» φέρετρα γεροί, νέοι και γυρίζουν μέσα στα πλαστικά κουτιά νεκροί. Ο «Ριζοσπάστης» έφερε βέβαια στο φως το ντοκουμέντο αυτό που τους ξεσκέπασε, αλλά παρ' όλα αυτά βρήκαν «τρόπο» να τον καθίσουν στο σκαμνί και να τον καταδικάσουν.

ΟΙ ναυτεργάτες μας, οι δουλευτάδες αυτοί της θάλασσας βεβαίωσαν ανοιχτά κρυστάλλινα πως βαστάνε από σειρά καλή, πάλεψαν στα λιμάνια, κρεμάστηκαν στους καταπέλτες. Κέρδισαν μια μεγαλειώδη απεργία που είχε απήχηση μεγάλη στο εργατικό κίνημα. Πανικόβλητοι εφοπλιστές και κυβέρνηση προσπαθούν να δυναμώσουν την τρομοκρατία. Ολα τα μέσα για να λυγίσουν, να εξουδετερώσουν τους αγωνιστές της θάλασσας, αυτούς που πάλεψαν πάνω στους καταπέλτες των πλοίων. Αυτούς, που ήρεμοι, αποφασιστικοί ετοιμάζονται τώρα για τους αυριανούς αγώνες.