Αν αληθεύει, ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Αυστραλία μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στην Κεντρική Αμερική, τότε τι θα μπορούσε να προκληθεί σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη εξαιτίας ενός "ερωτικού σκανδάλου" μέσα στο γραφείο του Προέδρου των ΗΠΑ; Το ερώτημα, φυσικά, δεν είναι άσχετο με τα γεγονότα της διεθνούς επικαιρότητας και τις "παρεκτροπές" του σημερινού πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον. Ομως δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι όλη αυτή η φιλολογία των ΜΜΕ για τον ξέχειλο ανδρισμό του προέδρου και η πρόσφατη κρίση στον Περσικό Κόλπο, με τις πολεμικές απειλές των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, δεν αποτελούν μια απλή χρονική σύμπτωση. Την υπόθεση αυτή έρχεται να στηρίξει και η ταινία του Μπάρι Λέβινσον,που γυρίστηκε κάπου ένα χρόνο πριν από όλα αυτά, για να έρθουν ξαφνικά τα γεγονότα και να την καταστήσουν τόσο προφητικά επίκαιρη, όσο δε θα μπορούσε να γίνει μια ταινία ούτε ύστερα από ειδική παραγγελία. Το "Wag the dog", όπως είναι ο πρωτότυπος και περισσότερο λιτός τίτλος του φιλμ, είναι μια ταινία χολιγουντιανή, όχι όμως με την τυποποιημένη έννοια του όρου. Περισσότερο θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για ένα έργο συλλογικό, φτιαγμένο χάρη στη θέληση των δημιουργών του, που αναπνέουν τον αέρα του Χόλιγουντ σαν άνθρωποι που ανήκουν στη βιομηχανία του θεάματος τόσο, ώστε κι αυτή να τους ανήκει λιγάκι... Και μοιάζει, στην περίπτωση αυτή, μια ομάδα δημιουργών να ένωσαν τις δυνάμεις τους, όχι για να υπηρετήσουν το κύκλωμα της παραγωγής, αλλά για να ζητήσουν από αυτό να υπηρετήσει το δικό τους σχέδιο. Ετσι ο Λέβινσον εκτός από σκηνοθέτης είναι και συμπαραγωγός της ταινίας. Το ίδιο και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο,που βρίσκεται στην ομάδα των συμπαραγωγών και, ταυτόχρονα, κρατάει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ετερος πρωταγωνιστής ο Ντάστιν Χόφμαν,ενώ στο σενάριο (βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Λάρι Μπέινχαρτ με τίτλο "American Hero") συμπράττει ο Ντέιβιντ Μάμετ,ο πιο σημαντικός σήμερα Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, με έργα που δε χωράνε εύκολα στα προκατασκευασμένα καλούπια της βιομηχανίας του θεάματος. Το αποτέλεσμα αυτής της σύμπραξης είναι αποκαλυπτικό, τυπικά μια μαύρη κωμωδία, τόσο "μαύρη" που αγγίζει το είδος του πολιτικού θρίλερ. Αλλά είναι κωμωδία χάρη στο συστατικό στοιχείο του χιούμορ που περιέχει. Ενα χιούμορ που άλλοτε φέρνει το γέλιο κι άλλοτε ένα ρίγος, καθώς οι υποθετικές καταστάσεις που περιγράφει, υπερβολικές για τον κοινό νου, φαίνονται ωστόσο κυνικά αληθοφανείς. Αφορμή για την εκκίνηση της ιστορίας δίνει ένα προεδρικό "ροζ σκάνδαλο", που ξεσπά δυο βδομάδες πριν από τη μέρα των εκλογών. Ενας ειδικός σε τέτοιου είδους κρίσεις (Ντε Νίρο) αναλαμβάνει την υπόθεση για λογαριασμό του προέδρου και συνεργάζεται με ένα διάσημο κινηματογραφικό παραγωγό (Χόφμαν), με σκοπό τη δημιουργία ενός προεκλογικού αντιπερισπασμού: Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη σκηνοθεσία ενός ανύπαρκτου πολέμου σε κάποιο σημείο του πλανήτη, όπου οι ΗΠΑ θα επέμβουν για να διαφυλάξουν τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Σαν πεδίο του πολέμου και απειλή για τις ΗΠΑ επιλέγεται η Αλβανία και ένα ολόκληρο σκηνικό στήνεται στα κινηματογραφικά πλατό, από όπου θα διοχετευτεί σε συνέχειες στις τηλεοπτικές οθόνες των ΗΠΑ σαν πραγματικό ρεπορτάζ μέσα από τις φλόγες της μάχης. Πολιτική και θέαμα αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοστηρίζονται με μεθόδους τόσο κοινές και για τις δύο λειτουργίες, που αναρωτιέται κανείς κατά πόσο ισχύει κάποιος διαχωρισμός ανάμεσά τους. Την απάτη των οποίων έρχεται σαν κομπάρσος να στηρίξει ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός με θεσμούς, μυστικές υπηρεσίες, στρατό. Μέχρι το τέλος της ταινίας, όπου αποδεικνύεται ότι την πραγματική και θανατηφόρα δύναμη σε αυτό το "παιχνίδι" την έχει εκείνος που θα προσθέσει την τελευταία πινελιά σε αυτή τη σκηνοθεσία. Την πινελιά που θα εξασφαλίσει πως ακόμη κι αν αυτή η ιστορία ήταν αληθινή, ποτέ δε θα μπορούσε να γίνει γνωστή.

(ΒΙΛΑΤΖ, ΚΗΦΙΣΙΑ 2, ΤΙΤΑΝΙΑ, ΑΤΤΙΚΟΝ, ΝΙΡΒΑΝΑ, ΙΛΙΟΝ, ΔΙΑΝΑ, ΣΙΝΕΠΟΛΙΣ 4, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ 1, ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ, ΣΠΟΡΤΙΓΚ, ΧΑΪΛΑΪΦ)

Ονομα και πράγμα είναι η ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη.Το "Νο budget story" θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν "ιστορία χωρίς κοστολόγιο" ή κάπως έτσι. Και πραγματικά, η ίδια η ταινία γυρίστηκε με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, αφού οι λήψεις έγιναν με την, τουλάχιστον, ευκίνητη τεχνική του βίντεο και η εικόνα μεταφέρθηκε στο φιλμ στο τελικό στάδιο της επεξεργασίας της. Μια τεχνική που παράγει ένα ιδιαίτερο, τραχύ αισθητικό αποτέλεσμα, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση και δένει με το θέμα και εξυπηρετεί την οπτική των δημιουργών της ταινίας. Ομως και ο πρωταγωνιστής του έργου (ο Ρένος Χαραλαμπίδης κρατά και τον πρώτο ρόλο στην ταινία του) για ένα "Νο budget story" ψάχνει στη ζωή του. Το σενάριο είναι παρμένο από ένα φιλμ του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου. Από το "Δυο μέσα στη σούπα" του Αλεξ Ρόκγουελ, σε μια διασκευή που κρατά την ιδέα και κάτι από την ατμόσφαιρα εκείνης της ταινίας για να το προσαρμόσει επί το ελληνικότερο, αν και ίσως επί το απλοϊκότερο. Και όπως και σε εκείνη την ταινία έτσι κι εδώ ο κεντρικός ήρωας είναι ένας νεαρός σκηνοθέτης, ολοκληρωτικά άγνωστος, αλλά εξαιρετικά φιλόδοξος, με τον ορίζοντά του γεμάτο από νεφελώδη δημιουργικά σχέδια. Ο Ειρηναίος, όπως είναι το όνομά του, είναι στριμωγμένος οικονομικά - δεν μπορεί να πληρώσει ούτε το νοίκι για το μικρό δώμα όπου κατοικεί - αλλά και καλλιτεχνικά, αφού όλα δείχνουν ότι συμμαχούν για να τον εμποδίσουν να αγγίξει την επιτυχία. Πάνω που είναι έτοιμος να τα παρατήσει θα εμφανιστεί στο δρόμο του ένας επίδοξος κινηματογραφικός παραγωγός (Γιάννης Μποσταντζόγλου) με ύποπτες δοσοληψίες. Αυτός και το... δεξί του χέρι (Γιώργος Βουλτατζής) θα "υιοθετήσουν" τον Ειρηναίο και θα του υποσχεθούν πως θα χρηματοδοτήσουν την ταινία του. Ομως, η υπόσχεση συνεχώς μετατίθεται για ένα αόριστο μέλλον κι αντί για τα γυρίσματα ο νεαρός καλλιτέχνης θα ζήσει λίγο καιρό μαζί με τους "συνεργάτες" του μια κάπως παράδοξη, κάπως γοητευτική εμπειρία, μέχρι αυτοί να εξαφανιστούν το ίδιο μυστηριωδώς όσο εμφανίστηκαν. "Σημασία έχει ότι συναντηθήκαμε", θα πει ο Ειρηναίος τότε. Κι όλη αυτή η ιστορία μπορεί να μην του έφερε τα χρήματα που ήθελε, έγινε όμως το υλικό για να εμπνευστεί το σενάριο που του έλειπε. Γιατί όταν μια ιστορία τελειώνει μπορείς να την κάνεις παραμύθι. Και ένα παραμύθι μπορεί να μην τελειώνει ποτέ.

(ΕΛΛΗ, ΔΑΝΑΟΣ, ΑΤΤΙΚΑ 2)

Αστυνομικό θρίλερ το φιλμ, σε σκηνοθεσία Γκάρι Φλέντερ,ξεκινά με την απαγωγή μιας κοπέλας, της Ναόμι, που είναι η όγδοη στη σειρά κοπέλα που εξαφανίζεται στην πόλη Ντόραμ της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Ο θείος της Ναόμι, ο Αλεξ (Μόργκαν Φρίμαν),ψυχολόγος ερευνητής και ντετέκτιβ στην αστυνομία της Ουάσιγκτον, μετακομίζει στο Ντόραμ και συμμετέχει στις έρευνες για τον απαγωγέα της ανιψιάς του και των υπόλοιπων κοριτσιών. Ενα πρόσωπο μυστηριώδες που, αν δε σκοτώνει τα θύματά του, τα κρατά φυλακισμένα και ναρκωμένα σε κάποιες υπόγειες κατακόμβες με πέτρινα κελιά για να τον υπηρετούν. Διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις θα ζήσει ο ψυχολόγος - ντετέκτιβ μέχρι να πετύχει το σκοπό του σε αυτή την ιστορία, που, όσο κι αν επιζητεί να εντυπωσιάσει, δεν αποφεύγει μια αίσθηση "στησίματος" από το ίδιο το σενάριο, που άλλοτε θέλει να είναι ψυχολογικό, άλλοτε μελοδραματικό, άλλοτε σκέτη περιπέτεια, αλλά τελικά συγκεντρώνει απλώς το άθροισμα μιας σειράς από τυποποιημένα κλισέ χωρίς σαφή και συγκεκριμένο στόχο.

(ΑΣΤΟΡ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΕΛΛΩ, ΜΑΡΟΥΣΙ 2, ΕΤΟΥΑΛ, ΒΙΛΑΤΖ, ΝΑΝΑ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΖΕΑ)

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ