ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η κότα με τα χρυσά αυγά

Κατ' αρχήν θετικό χαρακτήρισε το πακέτο των κυβερνητικών μέτρων, για τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η ηγεσία του ΣΕΒ, στην προχτεσινή συνάντησή της με τη ΓΣΕΕ. Και τόνισαν το «κατ' αρχήν» οι μεγαλοβιομήχανοι, γιατί θέλουν πολύ περισσότερα, όχι μόνο ή κυρίως στις εργασιακές σχέσεις, απ' ό,τι οι ίδιοι είπαν, όσο στους τομείς της φορολογίας και της γραφειοκρατίας (με το τελευταίο εννοούν την κατάργηση και των ελάχιστων και επιμέρους διαδικασιών ελέγχων που ακόμη υπάρχουν).

Σ' αυτό, όμως, που στάθηκαν ιδιαίτερα, ήταν η μεγάλη σημασία του «κοινωνικού διαλόγου», τόσο γενικότερα όσο και στη συγκεκριμένη φάση. «Να μην απομονωθεί η κυβέρνηση. Να μη σνομπάρουμε το διάλογο που επιχειρεί», φέρονται ότι «συμβούλευσαν» τη ΓΣΕΕ.

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους μεγαλοβιομήχανους, αλλά χαζούς ποτέ κανείς δεν τους είπε. Κι εδώ, που τα λέμε, στον «κοινωνικό διάλογο» έχουν βρει την κότα με τα χρυσά αυγά...

Ολα στην υπηρεσία τους...

«Εχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν σε ειδική συζήτηση και Ελληνες επιχειρηματίες αναφορικά με την αναζήτηση αποτελεσματικών τρόπων προώθησης των ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων». Το παραπάνω απόσπασμα δεν είναι από ανακοίνωση του ΣΕΒ ή κάποιου ιδιωτικού φορέα, αλλά από ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών και αφορά μια κλειστή διήμερη σύσκεψη, που πραγματοποιείται χτες και σήμερα, με τη συμμετοχή - εκτός της ηγεσίας του ΥΠΕΞ - των υπουργών Αμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιας Τάξης, όπως και των Ελλήνων πρέσβεων, που υπηρετούν στο εξωτερικό. Τα θέματα που θα συζητηθούν περιλαμβάνουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, τη βαλκανική πολιτική, ευρωπαϊκά θέματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ομολογείται επισήμως ότι η κυβέρνηση, και στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπουργείο Εξωτερικών, είναι στην υπηρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών κι έχει φτάσει και στο σημείο να τους καλεί και σε συσκέψεις, για να διαμορφώνεται ανάλογα η εξωτερική πολιτική της χώρας.

Ολα στα πόδια τους...

Περισσότερο ταξική η εκπαίδευση

Τη δήλωση πως «δε ζούμε σε μια ταξική κοινωνία» χρεώσαμε σε προχτεσινό σχόλιο, στον υφυπουργό Παιδείας, Φ. Πετσάλνικο. Οπως μας βεβαίωσε, όμως, είπε το ακριβώς αντίθετο. Δεν το αμφισβητούμε, αλλά θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε πως η πρώτη εκδοχή αναφέρεται σε έντυπο δελτίο Τύπου, που μοίρασε ο ραδιοφωνικός σταθμός, στον οποίο έκανε και τη δήλωση. Και, μάλιστα, σε δυο σημεία των δηλώσεών του.

Η ουσία, βέβαια, του σχολίου δε βρισκόταν στο σημείο αυτό, αλλά στην εκτίμηση πως η κυβερνητική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αναπαράγει σε μεγαλύτερη ένταση και έκταση τις κοινωνικές ανισότητες. Κάνει τη δημόσια εκπαίδευση ακόμη περισσότερο ταξική. Εκτίμηση στην οποία διαφωνεί μεν ο υφυπουργός - όπως γνωρίζουμε - αλλά, δυστυχώς γι' αυτόν, τα συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμοί μόνο σ' αυτήν οδηγούν.

Περί τρομοκρατίας

Associated Press

Εννέα άνθρωποι τραυματίστηκαν από έκρηξη βόμβας, που σημειώθηκε προχτές σε υπόγεια διάβαση, που οδηγεί σε σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου. Δύο εξ αυτών, ένας άνδρας και μια έγκυος γυναίκα, τραυματίστηκαν σοβαρά και δίνουν μάχη για τη ζωή τους, μετέδιδαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Οι γερμανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι «επρόκειτο για αυτοσχέδια βόμβα θραυσμάτων, η οποία είχε τοποθετηθεί στη διάβαση και είχε ως τυφλό στόχο τους ανυποψίαστους περαστικούς», ενώ δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο τα κίνητρα των δραστών να είναι πολιτικά, εννοώντας ακροδεξιές ή νεοναζιστικές οργανώσεις.

Σημειώνουμε το γεγονός - προσθέτοντας ότι δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη τέτοιου χαρακτήρα ενέργεια νεοναζιστών στη Γερμανία - μόνο και μόνο για να υπογραμμίσουμε ότι δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από τις ΗΠΑ. Ούτε και θα υπάρξει. Ισως, οι βόμβες αυτές να μην είναι... τρομοκρατικές, για τους αρμόδιους της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οταν, όμως, γίνεται καμιά αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην Αθήνα και, πολύ περισσότερο, συνοδεύεται και από πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, τότε έχουμε την... τρομοκρατία προσωποποιημένη!

Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή...

Το «όχημα» των Ολυμπιακών

Κάποιοι οικονομικοί παράγοντες έλεγαν πριν από καιρό ότι «ακόμη και αν δε μας έδινε η ΔΟΕ τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, έπρεπε να τους εφεύρουμε». Τη ρήση αυτή φαίνεται πως ενστερνίζεται απόλυτα και η κυβέρνηση, η οποία, με πρόσχημα τη διοργάνωσή τους, προσπαθεί να δικαιολογήσει όσα μέτρα διαθέτει στη φαρέτρα της και σκοπεύει να εκτοξεύσει εναντίον των συμφερόντων του λαού. Είτε πρόκειται για την επαναφορά των εργασιακών σχέσεων στο Μεσαίωνα, είτε για την καταβαράθρωση του Ασφαλιστικού, είτε για το μπαράζ των ιδιωτικοποιήσεων, είτε για την πλήρη παράδοση της χώρας μας στο άρμα των Αμερικανών. Σ' αυτό, άλλωστε, δεν αποσκοπούσε η κινδυνολογία του ίδιου του πρωθυπουργού, όταν πριν από λίγες βδομάδες έθετε τη χώρα «σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με την επίκληση του φόβου να χάσουμε - τάχα - τους Ολυμπιακούς; «Τα κεφάλια μέσα», μας είπε ουσιαστικά, «μην αντιδράτε για τίποτε. Κινδυνεύει η νέα ...Μεγάλη Ιδέα»!

Και, βέβαια, είναι πολλαπλοί οι στόχοι και τα συμφέροντα, που θέλει η κυβέρνηση να εξυπηρετήσει, με τη διοργάνωση και υλοποίηση της Ολυμπιάδας του 2004. Μέσα από τον τεράστιο προϋπολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων - και το «μεγάλο φαγοπότι» που προδιαγράφεται - αναμένεται να συνεχιστεί η πολιτική των «μεγάλων έργων», που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ανάπτυξη της χώρας και, κυρίως, της περιφέρειας. Αντίθετα, επιδιώκεται να επιταχυνθεί η μετατροπή της πρωτεύουσας σε ένα τεράστιο μητροπολιτικό κέντρο υπηρεσιών, με «νησίδες - γκέτο» για τους πλούσιους στις περιοχές - «φιλέτα», όπως οι ακτές του Σαρωνικού, το Ελληνικό κλπ. Οι «πληβείοι» από κει θα αποκλείονται, όχι με νόμο, αλλά επειδή δε θα μπορούν καν να πλησιάσουν οικονομικά... Αλλά και πώς αλλιώς, άραγε, παρά με την επίκληση των Ολυμπιακών, θα μπορούσαν να μετατραπούν οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι της Αττικής σε οικόπεδα;

Το «πακέτο», λοιπόν, αυτό του προϋπολογισμού των Ολυμπιακών Αγώνων σκαρφάλωσε, ήδη, στα 1,87 δισ. δρχ. από 850 δισ. δρχ. που προέβλεπε ο Φάκελος Διεκδίκησης. Και, μάλιστα, σε σημερινές τιμές που ξέρουμε όλοι πως δεν πρόκειται, παρά να ανέβουν ακόμη περισσότερο. Και δεν κινδυνεύει πια κανείς να χαρακτηριστεί ως «Κασσάνδρα», αν προβλέψει πως θα διατεθούν με όρους αδιαφάνειας. Το προανήγγειλε ο ίδιος ο υπουργός Πολιτισμού Θ. Πάγκαλος, μιλώντας για ...«περιορισμένες διαδικασίες»! Αφήστε, που υπάρχουν κι άλλοι που υποστηρίζουν πως περισσότερο θα μας στοιχίσουν αν ακολουθηθούν οι κανονικοί διαγωνισμοί, γιατί τότε θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε δεκάδες δισ. δρχ. «πανωπροίκια» - γνωστά και από το μετρό της Αθήνας - ως «μέτρα επιτάχυνσης»!

Βολεύει, λοιπόν, αφάνταστα την κυβέρνηση το όλο σκηνικό δήθεν κινδύνου της Ολυμπιάδας, που στήθηκε επίτηδες. Και επειδή στη ζωή πάντα όταν κάποιος κερδίζει, κάποιος άλλος χάνει, στην περίπτωση αυτή, χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός, ο κάτοικος, πριν απ' όλα, της Αττικής. Ολος ο λαός, επίσης, που θα κληθεί στο τέλος - ή και από την αρχή - να πληρώσει τα σπασμένα. Γι' αυτό και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παρακολουθήσει αμέτοχος αυτό το «χονδρό παιχνίδι» που παίζεται σε βάρος του και να δεχτεί τον πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό ακρωτηριασμό του. Οσο ακόμη υπάρχει καιρός - και πραγματικά υπάρχει - θα πρέπει να οργανώσει την πάλη και την αντίστασή του και να αποκρούσει τις συνέπειες και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τις επιπτώσεις που συνδέονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Τα ... ανθυγιεινά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ για τη δημόσια υγεία, χορτάσαμε χτες. Και από την πλευρά του υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου και από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Αν, πάντως, το καλοσκεφτείτε το πράγμα, πρέπει να έχετε καταλάβει ότι πλέον πρέπει να φροντίζετε πολύ την υγεία σας, γιατί ...με αυτούς που μπλέξαμε, αν πάθεις κάτι κάηκες!

Αφού άλλαξαν για τα καλά τα ...φώτα της πρωτοβάθμιας υγείας, με τους νόμους που ψήφισαν πέρυσι, τώρα μας μιλούν για αναδιάρθρωση, ευελιξία και αξιοκρατία.

Η μόνη λέξη που δε χρησιμοποιούν είναι η ουσία της πολιτικής τους: Ιδιωτικοποίηση.

Η οποία, βέβαια, μπορεί να γίνει - και γίνεται - με πολλούς τρόπους και μορφές. Για παράδειγμα, δεν είναι σώνει και καλά ανάγκη, να έχει και την ιδιοκτησία το μεγάλο κεφάλαιο. Μπορεί, να έχεις προσωπικό γιατρό, που θα τον εξασφαλίζει το νέο ΕΣΥ, αλλά θα σε στέλνει σε ιδιωτική κλινική, για θεραπεία, ή σε ιδιωτικό διαγνωστήριο, για εξετάσεις, κλπ., κλπ.

Οπως καταλαβαίνετε, το ζήτημα είναι ποιος θα μαζεύει τα λεφτά. Είτε των ασφαλιστικών ταμείων, που θα συγκεντρωθούν πλέον όλα μαζί, είτε τα επιπλέον που θα πληρώνεις, κάθε φορά, που θα χρειάζεσαι υγείας, που λέει και ο υπουργός.

AN ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μικροπολιτική αυτό που κάνει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, τότε τι είναι; Τι θα πει «ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναφοράς των μετεξεταστέων»; Αναγνωρίζουν το πρόβλημα ή δεν το αναγνωρίζουν; Κι αν το αναγνωρίζουν, γιατί δεν το διορθώνουν;

Φαίνεται ότι τίποτε δεν έχουν διδαχθεί οι αρμόδιοι από τις τελευταίες μαθητικές κινητοποιήσεις και συνεχίζουν να εμπαίζουν μαθητές και γονείς, παίζοντας με την αγωνία τους για προβλήματα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.

Αν ο υπουργός Παιδείας θυμήθηκε ...κακές πλευρές του προηγούμενου επαγγέλματός του και πιστεύει ότι μια τόσο σοβαρή υπόθεση, όπως το μέλλον χιλιάδων παιδιών, μπορεί να κριθεί στο πεδίο των εντυπώσεων και των αόριστων δηλώσεων, τότε κάνει πολύ μεγάλο λάθος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, τα προβλήματα που δημιουργούνταν όλο αυτόν τον καιρό στο Χρηματιστήριο ήταν πρόβλημα του ...προέδρου του και τώρα, που άλλαξε, θα αλλάξουν και τα πράγματα;

Φανταστείτε τι παιγνίδια παίζονται μεταξύ Σοφοκλέους και κυβέρνησης πάντως, για να έχουμε τέτοιες εξελίξεις καλοκαιριάτικα. Αραγε, με κάτι τέτοια προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου; Αυτή, να το πάρουν απόφαση την έχουν χάσει από τη στιγμή που έστειλαν τον κοσμάκη ως ...«πρόβατο επί σφαγήν» σ' αυτήν την ιστορία.

Διευρύνεται η φτώχεια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρόσφατη έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία, σχετικά με την ποσότητα και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας από τα νοσοκομεία, δεν έφερε μόνο στο φως ότι οι Βρετανοί περιμένουν 10 και πλέον μήνες, για να κάνουν μια επέμβαση, αλλά και το εξής: Ο ένας στους πέντε, που πηγαίνει στα νοσοκομεία, παρουσιάζει συμπτώματα κακής διατροφής.

Πώς συμβαίνει αυτό, άραγε, σε μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, από τις πρωτοπόρες της ΕΕ, με πληθωρισμό μικρότερο του 2%, με σχετικά ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και με ανεργία που κοντεύει να εκμηδενιστεί, κλπ., κλπ., όπως λένε οι εγχώριοι οπαδοί των κάθε λογής «απελευθερώσεων»; Να πιστέψουμε ότι οι Βρετανοί, έχοντας λύσει πλέον όλα τα προβλήματά τους, δεν έχουν τι να κάνουν κι έχουν βαλθεί μαζικά να μετατραπούν σε ...αντίτυπα των πεινασμένων των χωρών του λεγομένου Τρίτου Κόσμου;

Οχι, βέβαια. Ούτε αυτή, ούτε οποιαδήποτε άλλη, παρόμοια ...εξήγηση μπορεί να σταθεί. Η εξήγηση στο φαινόμενο βρίσκεται στο γεγονός πως η φτώχεια στη Μεγάλη Βρετανία, όπως και στις άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, συνεχώς διευρύνεται, αγκαλιάζοντας και νέα λαϊκά στρώματα. Μια φτώχεια, που έχει τις ρίζες της στην όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση του παραγόμενου πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.

Τα στατιστικά στοιχεία να 'ναι καλά...

Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε πώς γίνεται να συμβαίνει αυτό, όταν υπάρχουν δουλιές και ο κόσμος όλος εργάζεται, αφού η ανεργία - όπως λένε - είναι αμελητέα. Δυστυχώς, για τους Βρετανούς, η ανεργία είναι αμελητέα μόνο στα στατιστικά στοιχεία του Τόνι Μπλερ. Ενα μεγάλο ποσοστό, που αγγίζει και ίσως ξεπερνά πλέον το 1/3 του συνόλου των Βρετανών εργαζομένων, δουλεύει πια με κάποια μορφή μερικής απασχόλησης, χάρη στις πολιτικές προώθησης της «απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας» της βρετανικής κυβέρνησης, με αντίστοιχες συνέπειες στα μισθολογικά και τα εργασιακά, γενικότερα, δικαιώματά τους. Είναι, δηλαδή, υποαπασχολούμενοι ή άνεργοι με την ευρεία έννοια του όρου. Ταυτόχρονα, οι πολιτικές του λιγότερου («κοινωνικού») κράτους και της παράδοσης των σχετικών τομέων στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα, κλπ., κλπ., κάνουν τη ζωή όλο και πιο δύσκολη για τους πολλούς, ενώ οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες» θησαυρίζουν όσο ποτέ άλλοτε.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της Μεγάλης Βρετανίας. Χωρίς ουσιαστικές διαφορές είναι η αντίστοιχη στην Ολλανδία, στη Γαλλία ή τη Γερμανία, τις χώρες, δηλαδή, που έχει ως μοντέλο και παράδειγμα η κυβέρνηση Σημίτη. Ας το πάρουμε όλοι υπόψη μας, καθώς τον καιρό αυτό προωθούνται τα «μεσαιωνικά» μέτρα της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις.

Η ΝΑΤΟική «νομιμότητα»

«Δεν προκύπτουν ικανές ενδείξεις για περαιτέρω διεξαγωγή ανάκρισης για σοβαρή παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όσον αφορά τις πράξεις του εντεταλμένου από το ΝΑΤΟ προσωπικού κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιχειρήσεων» στη Γιουγκοσλαβία.

Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της εισαγγελέα του ad hoc διεθνούς δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία, μετά από τη διερεύνηση (δήθεν) μιας σειράς καταγγελιών διαφόρων φορέων ή προσώπων, κατά όλων των ΝΑΤΟικών χωρών - και της Ελλάδας μαζί. Κι έτσι, αισθάνεται ...δικαιωμένη και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία συμμετείχε, τόσο με την τζίφρα της, όσο και μ' ένα σωρό άλλους τρόπους, στο έγκλημα των απάνθρωπων βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.

Και μπορεί, βέβαια, το συμπέρασμα της εισαγγελέα να οδηγεί σε ερωτήματα του τύπου «και τι ήταν όλ' αυτά, που όλοι είδαμε και ζήσαμε, πριν από ένα χρόνο και κάτι;», αλλά το γεγονός αυτό λίγο νοιάζει και την προαναφερόμενη και τους υπόλοιπους ΝΑΤΟικούς. Το βασικό θέμα γι' αυτούς είναι άλλο: Να είναι η δράση τους σύμφωνη με τη «διεθνή νομιμότητα». Τόσο πολύ δε νοιάζονται γι' αυτό, που τα τελευταία χρόνια ακολουθούν την εξής τακτική. Πρώτα «δρουν» και μετά γράφουν τη «διεθνή νομιμότητα», σύμφωνα με όσα η «δράση» τους απαιτεί. Αλλωστε, όπως καταλάβατε, αυτό ακριβώς έγινε και στην περίπτωση των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.

Ο «πρωτευουσιάνος» και ο Ι. Κ. Π.

Πάνω στα κατσάβραχα ήταν το μικρό ηπειρώτικο χωριό. Αγονο το μέρος και οι λιγοστοί οι κάτοικοί του. Μερικές κατσίκες, λίγα πρόβατα, κάποιες αγελάδες και, βέβαια, οι κότες στο σπίτι. Πού να βρεθεί, όμως, η απαραίτητη τροφή και για τα ζώα αυτά, αφού βράχοι και πέτρες έβλεπες, όπου κι αν γύριζες το μάτι σου. Τα είδε, λοιπόν, τα λιπόσαρκα ζώα ο «φιλόζωος», πρωτευουσιάνος επισκέπτης και επετίμησε τους «χωριάτες»: Αυτά πεθαίνουν από την πείνα. Μα, δεν τ' αφήνετε να βοσκήσουν..; Μόνο μια ματιά του 'ριξαν οι αγρότες και δεν μπήκαν ούτε καν στον κόπο, να του εξηγήσουν τα αυτονόητα...

Θυμηθήκαμε την παλιά αυτή ιστορία, διαβάζοντας τον Ι. Κ. Πρετεντέρη στο χτεσινό «Βήμα». Ξέρετε, ποιος φταίει για τη γνωστή σε όλους κατάσταση στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση; Οι καθηγητές! Η κυβέρνηση, η εκπαιδευτική της πολιτική, δεν έχουν καμιά ευθύνη...

Πάντως, η μόνη διαφορά που έχει ο Ι.Κ.Π. από τον «πρωτευουσιάνο» της ιστορίας μας, βρίσκεται στο γεγονός πως ο τελευταίος ήταν αφελής, ενώ ο πρώτος μόνον από αφέλεια δεν εμπνέεται στα γραφτά του...

Δε γίνεται Παιδεία με ημίμετρα

Πανθομολογούμενη είναι πλέον η γενικευμένη αγανάκτηση, που έχει προκαλέσει η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Γεγονός, που ολοφάνερα παίρνει υπόψη του και το υπουργείο Παιδείας, στις κινήσεις που τελευταία σχεδιάζει. Κινήσεις, όμως, που καθόλου δεν αφορούν την ουσία του αντιεκπαιδευτικού, αντιλαϊκού εγχειρήματός της, αλλά πρόκειται για «πυροσβεστικές» αλλαγές και ελιγμούς, προκειμένου να εκτονωθούν οι αντιδράσεις. Και εξηγούμαστε:

Η διαφαινόμενη επαναφορά από το υπουργείο, για φέτος και μόνο, της δυνατότητας μιας δεύτερης ευκαιρίας στους μαθητές της Β' Λυκείου, θα προσφέρει μεν ανακούφιση σε χιλιάδες μαθητές, αλλά είναι μια «ασπιρίνη» και μόνο. Οι πολλαπλάσιες χιλιάδες μαθητών, που εκδιώχθηκαν από τη βασική παιδεία, δε θα έχουν καμιά ευκαιρία. Και η ανίατη αυτή ασθένεια της μεταρρύθμισης θα συνεχίσει να λειτουργεί σε βάρος και των μελλοντικών μαθητών, ιδιαίτερα των λαϊκών οικογενειών. Παράλληλα και μέσα από τις επιλεγμένες διαρροές στον Τύπο, φαίνεται να προχωράει σε μικροαλλαγές, που παρουσιάζονται, όμως, ως «κοσμογονίες». Τέτοιες είναι η πιθανή ταύτιση διδακτέας και εξεταστέας ύλης, που θα ανακοινώνεται από την αρχή της σχολικής χρονιάς, η σύμπτυξη εξεταζόμενων μαθημάτων και η μείωση του συνολικού τους αριθμού, η κατάργηση των εξετάσεων στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και πιθανά η εγκατάλειψη του τεστ δεξιοτήτων.

Γίνεται καθαρό ότι πρόκειται για επουσιώδεις αλλαγές, στο πλαίσιο της ίδιας αντιδραστικής μεταρρύθμισης. Ωστόσο, ο υπουργός Παιδείας επαναλαμβάνει μονότονα «ότι δεν είναι δογματικός» και ότι «η μεταρρύθμιση είναι σε συνεχή επανεξέταση». Εχει γίνει φανερό, όμως, πως οι συνεχείς τέτοιες αιτιάσεις αποτελούν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στον κατευνασμό των διογκούμενων συνεχώς ανησυχιών του λαού, καθώς βλέπει τη δημόσια εκπαίδευση να γίνεται όλο και περισσότερο ταξική.

Μέσα απ' αυτήν τη θολή και παρελκυστική τακτική του και ενώ αναμένονται επίσημες δηλώσεις μέσα στις επόμενες μέρες, αναδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι η αντιμετώπιση των συνεπειών της εφαρμογής του νόμου, που έχουν βαθιά αντιλαϊκό - ταξικό και αντιεκπαιδευτικό χαρακτήρα, δεν μπορεί να γίνει με ημίμετρα και επιμέρους παρεμβάσεις, που ελάχιστα αμβλύνουν το πρόβλημα. Αυτό που απαιτείται είναι ουσιαστική παρέμβαση στην ουσία και τον σκοπό του ίδιου του σχολείου. Ανατροπή του σχολείου ταξικής διαλογής, εξεταστικού κέντρου, που αποκλειστικά συνδέεται με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κατάργηση της ψευτο-κατάρτισης των ΤΕΕ. Μόνο από την εκ βάθρων αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος, με συνολική απόσυρση των νόμων 2525/97 και 2640/98, μπορεί να επιτευχθεί η επαναφορά όλων των μαθητών που εκδιώχθηκαν πρόωρα από το σχολείο και η οικοδόμηση της εκπαίδευσης στη βάση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Με βάση το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνικής, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για ποσοτικά και ποιοτικά καλύτερη μόρφωση για τους νέους ανθρώπους, μέσα από ένα Ενιαίο 12χρονο Βασικό Υποχρεωτικό Σχολείο, κοινό για όλους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις. Σχολείο, που θα παίρνει υπόψη του τις προσδοκίες, τις ιδιαίτερες ανάγκες και την κοινωνική προέλευση του κάθε μαθητή, θα αναπτύσσει τη δημιουργικότητα και το ενδιαφέρον του για τη μόρφωση, ώστε όλοι οι μαθητές να μπορούν ν' απολαύσουν το αγαθό της μόρφωσης, σε μια εποχή που η ολόπλευρη βασική εκπαίδευση αποτελεί αναντικατάστατο εφόδιο για τη ζωή. Αυτό το μοντέλο παιδείας δε θα προκύψει μέσα από τα όποια ημίμετρα, θα επιβληθεί από τη συντονισμένη λαϊκή πάλη.

Σύσσωμοι

«Μαχαίρι» πέφτει

πια παντού,

στα κεκτημένα

κάνουν «ντου»

κι όσο δε βγαίνουμε

στους δρόμους,

τόσο θα κάνουν

νέους νόμους

σαν γκιλοτίνες,

σαν λαιμητόμους.

«Μαχαίρι» πέφτει