Πρόσφατη έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία, σχετικά με την ποσότητα και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας από τα νοσοκομεία, δεν έφερε μόνο στο φως ότι οι Βρετανοί περιμένουν 10 και πλέον μήνες, για να κάνουν μια επέμβαση, αλλά και το εξής: Ο ένας στους πέντε, που πηγαίνει στα νοσοκομεία, παρουσιάζει συμπτώματα κακής διατροφής.

Πώς συμβαίνει αυτό, άραγε, σε μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, από τις πρωτοπόρες της ΕΕ, με πληθωρισμό μικρότερο του 2%, με σχετικά ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και με ανεργία που κοντεύει να εκμηδενιστεί, κλπ., κλπ., όπως λένε οι εγχώριοι οπαδοί των κάθε λογής «απελευθερώσεων»; Να πιστέψουμε ότι οι Βρετανοί, έχοντας λύσει πλέον όλα τα προβλήματά τους, δεν έχουν τι να κάνουν κι έχουν βαλθεί μαζικά να μετατραπούν σε ...αντίτυπα των πεινασμένων των χωρών του λεγομένου Τρίτου Κόσμου;

Οχι, βέβαια. Ούτε αυτή, ούτε οποιαδήποτε άλλη, παρόμοια ...εξήγηση μπορεί να σταθεί. Η εξήγηση στο φαινόμενο βρίσκεται στο γεγονός πως η φτώχεια στη Μεγάλη Βρετανία, όπως και στις άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, συνεχώς διευρύνεται, αγκαλιάζοντας και νέα λαϊκά στρώματα. Μια φτώχεια, που έχει τις ρίζες της στην όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση του παραγόμενου πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.