Πάνω στα κατσάβραχα ήταν το μικρό ηπειρώτικο χωριό. Αγονο το μέρος και οι λιγοστοί οι κάτοικοί του. Μερικές κατσίκες, λίγα πρόβατα, κάποιες αγελάδες και, βέβαια, οι κότες στο σπίτι. Πού να βρεθεί, όμως, η απαραίτητη τροφή και για τα ζώα αυτά, αφού βράχοι και πέτρες έβλεπες, όπου κι αν γύριζες το μάτι σου. Τα είδε, λοιπόν, τα λιπόσαρκα ζώα ο «φιλόζωος», πρωτευουσιάνος επισκέπτης και επετίμησε τους «χωριάτες»: Αυτά πεθαίνουν από την πείνα. Μα, δεν τ' αφήνετε να βοσκήσουν..; Μόνο μια ματιά του 'ριξαν οι αγρότες και δεν μπήκαν ούτε καν στον κόπο, να του εξηγήσουν τα αυτονόητα...

Θυμηθήκαμε την παλιά αυτή ιστορία, διαβάζοντας τον Ι. Κ. Πρετεντέρη στο χτεσινό «Βήμα». Ξέρετε, ποιος φταίει για τη γνωστή σε όλους κατάσταση στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση; Οι καθηγητές! Η κυβέρνηση, η εκπαιδευτική της πολιτική, δεν έχουν καμιά ευθύνη...

Πάντως, η μόνη διαφορά που έχει ο Ι.Κ.Π. από τον «πρωτευουσιάνο» της ιστορίας μας, βρίσκεται στο γεγονός πως ο τελευταίος ήταν αφελής, ενώ ο πρώτος μόνον από αφέλεια δεν εμπνέεται στα γραφτά του...