Ο απάνθρωπος χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναδεικνύεται τόσο από τα κείμενά της, τις αποφάσεις της, όσο και από το πώς αυτές υλοποιούνται, ειδικά απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες. Ανθρώπους κυνηγημένους από τις επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού ή που αναζητούν μια καλύτερη τύχη, διωγμένοι από τις πατρίδες τους, λόγω της πείνας που έχουν επιβάλει εκεί οι πλουτοκράτες και οι πολυεθνικές.

Φυσικά, εξίσου απαράδεκτη είναι η ύπουλη στάση των κομμάτων που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά, για τον τελευταίο οι «ριζοσπαστικές» προτάσεις του συνοψίζονται στην εξής μία: Να ενσωματωθούν στην ελληνική νομοθεσία οι σχετικές Οδηγίες της ΕΕ. Δηλαδή να ολοκληρωθεί και νομοθετικά η βαρβαρότητα της ΕΕ απέναντι σε όσα θύματα της «νέας τάξης» δε χρειάζονται στην κερδοφορία του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Εξάλλου, όλα τα κείμενα του Ευρωκοινοβουλίου, που ζητούν κοινή, ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και μετανάστευσης, έχουν ψηφιστεί από το ΣΥΝ. Και να θυμίσουμε ότι η μήτρα των κοινών και υποχρεωτικών για τα κράτη - μέλη πολιτικών ασύλου και συνόρων είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισε η Κουμουνδούρου.

Σε αυτό το πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχές του χρόνου, ζήτησε με Ερώτησή του στην Ελληνική Βουλή να επικυρωθούν τέσσερα κείμενα. Το ένα αφορά τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τους μετανάστες - που 18 χρόνια από την υπογραφή της δεν έχει επικυρωθεί από καμία χώρα της ΕΕ, αφού ΕΕ και κυβερνήσεις έχουν άλλα σχέδια για τους μετανάστες. Τα υπόλοιπα τρία κείμενα είναι Οδηγίες της ΕΕ. Τι προβλέπουν;

Πρόκειται για μία Οδηγία που ξεθεμελιώνει το προσφυγικό δίκαιο και το προσαρμόζει στις νεοταξίτικες προδιαγραφές. Η ιμπεριαλιστική εκδοχή της «τρομοκρατίας» διαπνέει την Οδηγία, που αποκλείει την αναγνώριση της προσφυγικής ιδιότητας όχι μόνο στον «τρομοκράτη» και στο μέλος «τρομοκρατικής» οργάνωσης, αλλά και σε όποιον υποστηρίζει οργάνωση που υποστηρίζει τη «διεθνή τρομοκρατία». Αλίμονο στον Παλαιστίνιο που θα πει ότι η «Χαμάς» υπήρξε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Η ΝΑΤΟική κατοχή και «προστασία» στα διαμελισμένα προτεκτοράτα φωτογραφίζεται και αναγορεύεται σε λόγο άρνησης της προσφυγικής ιδιότητας, αφού οι ΝΑΤΟικοί προστάτες εξασφαλίζουν δήθεν την ασφάλεια του πληθυσμού. Ο πρόσφυγας ελέγχεται μόνιμα, μήπως παραβιάζει τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, κάτι που αποκλείει ακόμη και την οικογενειακή επανένωση.

Ακόμη και η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες - του σημερινού ΟΗΕ με τους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς - ασκεί κριτική άρθρο προς άρθρο στην Οδηγία, γιατί καταστρατηγεί τη Συνθήκη της Γενεύης και μπορεί να οδηγήσει σε ομαδικές επαναπροωθήσεις.

Αλλο ένα κατάπτυστο κείμενο, που βάζει την ταφόπλακα στο θεσμό του ασύλου, που αποκλείει ακόμη και να υποβάλει αίτημα ασύλου ο αλλοδαπός που προέρχεται από «ασφαλή τρίτη χώρα», με βάση κατάλογο «ασφαλών» χωρών που καταρτίζει το Συμβούλιο της ΕΕ, με τα γνωστά κριτήρια. Το αποτέλεσμα είναι η παραχρήμα επαναπροώθηση του αλλοδαπού, ακόμη και στο στόμα του λύκου. Ο κάθε συνοροφύλακας θα κρίνει, με ταχύρυθμες ειδικές διαδικασίες - σκούπα, τα αιτήματα. Η προσφυγή κατά της απόφασης που απορρίπτει το αίτημα ασύλου δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, δηλαδή όσο εκκρεμεί η προσφυγή, ο αλλοδαπός μπορεί να απελαθεί.

«Προβλέπει περιορισμούς στην άσκηση του δικαιώματος των προσφύγων για σεβασμό της οικογενειακής τους ζωής, εξαρτώντας το από τη συνδρομή λόγων δημόσιας υγείας και την προϋπόθεση της εύλογης προοπτικής της απόκτησης δικαιώματος μόνιμης διαμονής». «Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το έλλειμμα προστασίας της οικογενειακής ζωής των δικαιούχων επικουρικής προστασίας, καθώς η Οδηγία αποκλείει αυτή την ομάδα από την οικογενειακή επανένωση». Λίγα μόνο σημεία από όσα έγραφε για την εν λόγω Οδηγία η Υπατη Αρμοστεία, σε Σημείωμά της, το Μάη 2007.

Να σημειώσουμε ότι φέτος τον Ιούνη εγκρίθηκε και από το Ευρωκοινοβούλιο Οδηγία για την «εναρμόνιση των πρακτικών απέλασης παρανόμων μεταναστών» στα κράτη - μέλη, που προβλέπει ότι όσοι εξαθλιωμένοι μετανάστες καταφεύγουν στην ΕΕ και θεωρούνται παράνομοι, θα κρατούνται χωρίς δίκη μέχρι και 18 μήνες. Οτι θα φυλακίζονται ακόμα και παιδιά. Οτι θα αντιμετωπίζουν ως πρόσθετη ποινή την επιβολή απαγόρευσης επανεισόδου στην ΕΕ για διάστημα πέντε ετών. Οτι αν, ωστόσο, επιδείξουν διάθεση «συνεργασίας» με τις Αρχές, ίσως και να μην απελαθούν. Με τον τρόπο αυτό τα κατασταλτικά κρατικά όργανα δύνανται να θέτουν σε κράτηση περισσότερους μετανάστες, να απελαύνουν εκτός ΕΕ όσους και όποτε επιθυμούν, να φτιάχνουν χαφιέδες.

Και να 'ταν μόνο αυτά. Στις 13 Φλεβάρη 2008, η Κομισιόν δημοσίευσε τρεις Ανακοινώσεις, που, σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, φέρνουν τα πάνω - κάτω στην πολιτική συνόρων της ΕΕ.

Η λειτουργία του «Συστήματος αυτοματοποιημένων συνοριακών ελέγχων» προβλέπει το εξής εφιαλτικό σενάριο: Η ταυτοποίηση του δακτυλικού αποτυπώματος θα γίνεται μέσω ενός κλειστού περιπτέρου. Ο ταξιδιώτης θα εισέρχεται στο περίπτερο/κουτί από μια πύλη, που θα ανοίγει αυτόματα με την επίδειξη του διαβατηρίου, και θα κλείνει αυτόματα μόλις μπει μέσα, διασφαλίζοντας ότι μπήκε μόνο ένα άτομο. Μια φωνή μέσα από το κουτί θα καλεί τον ταξιδιώτη να παρουσιάσει το ηλεκτρονικό του διαβατήριο για οπτική και ηλεκτρονική σάρωση (σκανάρισμα) και να παρουσιάσει ένα ή δύο δάχτυλα για επιτόπου σκανάρισμα. Στη συνέχεια θα ελέγχεται αυτόματα αν ταυτοποιείται το δακτυλικό αποτύπωμα του διαβατηρίου με αυτό που πάρθηκε μέσα στο περίπτερο. Αν ταιριάζει, τότε θα ανοίγει η πόρτα εξόδου και ο ταξιδιώτης θα μπορεί να περάσει τα σύνορα. Αν δεν ταιριάζει, θα ανοίγει μια πλάγια πόρτα και ο ταξιδιώτης θα παραλαμβάνεται από συνοροφύλακα» (σελ. 65 του εγγράφου εργασίας της Επιτροπής).

Στην ίδια Ανακοίνωση προβλέπεται ένα κοινό ευρωπαϊκό ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου εισόδου/ εξόδου υπηκόων τρίτων χωρών, που θα χτυπάει συναγερμό σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αν κάποιος μη Ευρωπαίος πολίτης υπερβεί το χρόνο παραμονής που προβλέπει η βίζα του.

Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει τη διασύνδεση, αναβάθμιση και επέκταση των υπαρχόντων συστημάτων επιτήρησης των κρατών - μελών και τη δημιουργία εθνικών συντονιστικών κέντρων στα κράτη που βρίσκονται στα ανατολικά και νότια σύνορα της ΕΕ. Θα μελετηθεί η χρηματοδότηση επιλεγμένων τρίτων χωρών, ώστε να συμμετέχουν στις επιχειρήσεις επιτήρησης.

Στο δεύτερο στάδιο, θα αναβαθμιστούν τα μέσα επιτήρησης, όπως οι δορυφόροι, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη κλπ., μέσω της χρηματοδότησης από τα προγράμματα της ΕΕ για την έρευνα και την ανάπτυξη (παράδειγμα του πώς εννοούν την ανάπτυξη οι ιμπεριαλιστές). Με τα αναβαθμισμένα συστήματα επιτήρησης και πληροφοριών που θα προκύψουν, θα υπάρχει πλήρης εικόνα των κινήσεων όχι μόνο στα σύνορα της ΕΕ, αλλά και σε μια «προ-συνοριακή ζώνη», δηλαδή η παρακολούθηση και επιτήρηση θα επεκτείνεται και σε τρίτα κυρίαρχα κράτη, ώστε να διαπιστώνεται αν εκδηλώνονται σε αυτά «ύποπτες» κινήσεις.

Το τρίτο στάδιο αφορά την επιτήρηση αποκλειστικά των θαλάσσιων συνόρων. Αρχής γενομένης από τη Μεσόγειο, το Νότιο Ατλαντικό και τη Μαύρη Θάλασσα, η επιτήρηση θα καλύψει όλα τα θαλάσσια σύνορα της ΕΕ και «όλες τις ναυτικές δραστηριότητες, όπως η ναυτική ασφάλεια, η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, ο έλεγχος της αλιείας και η επιβολή του νόμου». Οι προτάσεις αυτές δεν είναι άσχετες με την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, ιδιωτικοποίηση που περιλαμβάνει και τα ζητήματα της ασφάλειας.

Οι κοινές επιχειρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα το 2006 και 2007, υπό τον ΦΡΟΝΤΕΞ, φέρουν το όνομα «ΠΟΣΕΙΔΩΝ», ενώ Ελληνες συνοροφύλακες συμμετείχαν σε επιχειρήσεις στα θαλάσσια σύνορα Ιταλίας και Μάλτας («ΝΑΥΤΙΛΟΣ») και την περιοχή μεταξύ Ιταλίας και Ισπανίας («ΕΡΜΗΣ»). Οι σημαντικότερες επιχειρήσεις έγιναν στα Κανάρια νησιά της Ισπανίας («ΗΡΑ»), επιχειρήσεις που, όπως επαίρονται, μείωσαν κατά 60% τον αριθμό των μεταναστών που επέλεγαν αυτόν το δρόμο. Αυτό που δε λένε είναι ότι η Ισπανία κατέχει τα θλιβερά πρωτεία στον αριθμό θανάτων και αγνοουμένων στα σύνορα με 3.986 καταγεγραμμένες ανθρώπινες απώλειες την περίοδο 1988-2007. Το 2006 και 2007, δηλαδή τις χρονιές που έγιναν οι κοινές επιχειρήσεις υπό τον ΦΡΟΝΤΕΞ, οι ανθρώπινες απώλειες στα ισπανικά σύνορα ανήλθαν σε 1.250 και 876 αντίστοιχα, δηλαδή τετραπλασιάστηκαν σε σύγκριση με την προ ΦΡΟΝΤΕΞ κατάσταση.

Ως σημαντική επιτυχία θεωρείται η δημιουργία των Ομάδων Ταχείας Επέμβασης στα σύνορα, των RABIT («Rapid Border Intervention Teams»). Το όραμα του αρμόδιου επιτρόπου Φράνκο Φρατίνι για τις ομάδες αυτές, έτσι όπως το διατύπωσε κατά την παρουσίαση των Ανακοινώσεων, είναι να δει συνοροφύλακες από τα κράτη - μέλη της ΕΕ «που θα φορούν τις εθνικές τους στολές και θα φέρουν ευρωπαϊκή σημαία, θα σχηματίζουν ένα σώμα, θα έχουν εκπαιδευτεί με τον ίδιο τρόπο και θα είναι έτοιμοι να αντιδράσουν».

Αποκαλυπτικός για τα μελλοντικά σχέδια του ΦΡΟΝΤΕΞ είναι ο προϋπολογισμός για το 2008, που τροποποιήθηκε πρόσφατα, αυξημένος κατά 77% πάνω από το ποσό που είχε αρχικά προϋπολογιστεί, φτάνοντας τα 70.432.000 ευρώ, ενώ για το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων ο προϋπολογισμός για το διάστημα 2008-2013 είναι 1,82 δισ. ευρώ. Ετσι, όλο και περισσότερο οδεύουμε προς τη δημιουργία ευρωπαϊκού σώματος συνοροφυλάκων και ακτοφυλακής και την άρση των επιφυλάξεων μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ που, για διάφορους λόγους, δε συμφωνούν στη χρηματοδότηση ενός ακόμη πολυδάπανου αστυνομικο-στρατιωτικού σώματος.

Οι δηλώσεις των υπευθύνων του ΦΡΟΝΤΕΞ ότι προβλέπονται μεγάλα κύματα εισόδου μεταναστών από τα Βαλκάνια και ειδικά τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι το Αιγαίο και ο Εβρος θα γίνουν πεδία δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ.

Πέραν τούτων, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 19-20 Ιούνη φέτος, οι ηγέτες των χωρών - μελών κατέληξαν σε Κείμενο Συμπερασμάτων όπου:

-- Στο σημείο 7, που αναφέρεται στη μεταναστευτική πολιτική, τονίζει πως οι προσπάθειες «πρέπει να ενταθούν μέσα στους επόμενους μήνες προκειμένου να καταστούν αποτελεσματικότερες και συνεκτικότερες οι μεταναστευτικές πολιτικές». Αναθέτει δε στη γαλλική προεδρία να φέρει «πρόταση συμφώνου σχετικά με τη μετανάστευση και το άσυλο».

-- Στο σημείο 9 «υπογραμμίζει την ανάγκη να συνεχιστεί η πρόοδος επί του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, με στόχο την υλοποίηση μέχρι το 2010».

-- Στο σημείο 10 αναφέρεται στην ανάγκη «περαιτέρω ανάπτυξης του FRONTEX» και

-- Στο σημείο 11 σημειώνει ότι «χρειάζεται αποτελεσματική πολιτική επαναπατρισμού και επανυποδοχής», ενώ τονίζει την ανάγκη «να συναφθούν κατεπειγόντως συμφωνίες επανεισδοχής με όλες τις κυριότερες χώρες καταγωγής και διέλευσης».

Στα παραπάνω προσθέστε το σημείο 8: «Καλεί το Συμβούλιο (...) και για ενιαία διαδικασία υποβολής αίτησης και κοινό σύνολο δικαιωμάτων για τους υπηκόους τρίτων χωρών». Δηλαδή οι μετανάστες δε θα έχουν ίσα δικαιώματα με τους πολίτες της χώρας στην οποία μεταβαίνουν. Θα έχουν άλλα δικαιώματα, εξ ου και χρειάζεται αυτά να προσδιοριστούν. Θα ζουν και θα δουλεύουν ως άνθρωποι β΄ κατηγορίας, σύγχρονοι σκλάβοι και με τη θεσμική σφραγίδα των 27 κυβερνήσεων.

Είναι φανερό, λοιπόν, πως κάποιους μετανάστες τους θέλουν, γι' αυτό και σχεδιάζουν κοινές πολιτικές εισδοχής και αναγνώρισης μερικών δικαιωμάτων. Θέλουν ελεγχόμενη «εισαγωγή» από τρίτες χώρες εκατομμυρίων φτηνών, πειθήνιων εργατοϋπαλλήλων. Στόχος τους, να εξυπηρετήσουν το μεγάλο κεφάλαιο, διογκώνοντας τις στρατιές ανέργων κι ανασφάλιστων ημιαπασχολούμενων, προκειμένου να παραμένουν χαμηλά τα μεροκάματα.

Το υπ' αριθμόν «COM(2004) 811 τελικό» έγγραφο της Κομισιόν, η «ΠΡΑΣΙΝΗ ΒΙΒΛΟΣ, για μια κοινοτική προσέγγιση της διαχείρισης της οικονομικής μετανάστευσης», από τις πρώτες γραμμές ακόμα σημειώνει ότι στόχος της «είναι να ξεκινήσει μια διαδικασία εμπεριστατωμένης συζήτησης, στην οποία θα συμμετάσχουν τα όργανα της ΕΕ, τα κράτη - μέλη και η κοινωνία των πολιτών, για την πλέον ενδεδειγμένη μορφή κοινοτικών κανόνων για την εισδοχή οικονομικών μεταναστών και για την προστιθέμενη αξία που συνεπάγεται η υιοθέτηση ενός τέτοιου κοινού πλαισίου».

Η Κομισιόν σημειώνει εισαγωγικά ότι «αναγνωρίζοντας την επίπτωση που έχει η δημογραφική παρακμή και η γήρανση του πληθυσμού στην οικονομία, η Επιτροπή τόνισε την ανάγκη να αναθεωρηθούν οι μεταναστευτικές πολιτικές μακροπρόθεσμα, ειδικότερα υπό το πρίσμα των επιπτώσεων που μπορεί να έχει μια στρατηγική οικονομικής μετανάστευσης για την ανταγωνιστικότητα και κατά συνέπεια για την εκπλήρωση των στόχων της Λισαβόνας».

Εκτιμούν ότι «ακόμα και αν επιτευχθούν μέχρι το 2010 οι στόχοι απασχόλησης της Λισαβόνας, τα συνολικά επίπεδα απασχόλησης θα μειωθούν λόγω των δημογραφικών αλλαγών. Μεταξύ 2010 και 2030, με τις τρέχουσες μεταναστευτικές ροές, η μείωση στην Ευρώπη των 25 κρατών του πληθυσμού σε ηλικία απασχόλησης θα συνεπάγεται μείωση του αριθμού απασχολούμενων ατόμων της τάξεως των 20 εκατ. περίπου. Αυτές οι εξελίξεις θα έχουν τεράστια επίπτωση στη συνολική οικονομική ανάπτυξη, στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων».

Η ανησυχία τους επικεντρώνεται στο πώς θα εξασφαλίσουν κι άλλα φτηνά εργατικά χέρια, για να κρατιέται το λεγόμενο κόστος εργασίας μηδαμινό: «Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, και παρά το γεγονός ότι η μετανάστευση από μόνη της δεν αποτελεί λύση για τη δημογραφική γήρανση, θα συνεχίσουν ολοένα και περισσότερο να χρειάζονται μεταναστευτικές ροές, για να καλυφθούν οι ανάγκες της αγοράς εργασίας της ΕΕ και να εξασφαλιστεί η ευημερία της Ευρώπης. Επιπλέον, η μετανάστευση έχει αυξημένη επίπτωση στην επιχειρηματικότητα».

Ενώ «η ΕΕ πρέπει επίσης να λάβει υπόψη το γεγονός ότι οι κυριότερες περιοχές του κόσμου ανταγωνίζονται ήδη για να προσελκύσουν μετανάστες, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες των οικονομιών τους».

Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται λοιπόν και σε αυτό το επίπεδο, στην εξασφάλιση νέων στρατιών φτηνών εργατοϋπαλλήλων.