Φθινοπωρινή αντιλαϊκή επίθεση ετοιμάζουν τα κυβερνητικά επιτελεία, συνεχίζοντας τη σκληρή πολιτική λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, με την επιβολή νέων φόρων και την προώθηση καινούριων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσφέρει καινούριο πακέτο «παροχών» και «κινήτρων» στο μεγάλο κεφάλαιο, δημιουργώντας «επενδυτικές ευκαιρίες» για την ενίσχυση της κερδοφορίας του. Οι βάσεις για τη σφοδρή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων μπήκαν με τα νομοσχέδια και τις τροπολογίες που κατατέθηκαν μέσα στο καλοκαίρι από την κυβερνητική πλειοψηφία.

Η προώθηση των αντιδραστικών μέτρων γίνεται μέσα σ' ένα κλίμα έντονης παραφιλολογίας για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ενώ οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης αξιοποιούν υπαρκτές ή ανύπαρκτες αντιθέσεις προσώπων - οι περιβόητοι «αντάρτες» - της ΝΔ για να χειραγωγήσουν το λαό. Ταυτόχρονα, αναζητώντας «οδό» εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και ...«διοχέτευσής» της σε ανώδυνα για το σύστημα «μονοπάτια», κορυφαία στελέχη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου έχουν επιδοθεί στην κατάθεση προτάσεων συνεργασίας μεταξύ τους, στην περίπτωση που δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές. Τα σενάρια για τη συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. τροφοδοτούνται από στελέχη όλων των κομμάτων. Κοινός παρονομαστής των σεναρίων: Η αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης και ο αποπροσανατολισμός της από τα πραγματικά της προβλήματα.

Οι διεργασίες και τα σενάρια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι είδαν το φως της δημοσιότητας σε μια περίοδο που η πλουτοκρατία απαιτεί την επίσπευση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Η αστική τάξη ζητά από τα κόμματά της συστράτευση, ώστε τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση ανεμπόδιστα να προχωρήσει:

-- Σε νέα, την τρίτη κατά σειρά, φοροεπιδρομή με αύξηση των φόρων που θα πληρώσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το 2007 οι εργαζόμενοι πλήρωσαν το 50% των άμεσων φόρων και οι επιχειρήσεις το 36%! Η αναλογία, μετά και τις εξαγγελίες Αλογοσκούφη, αναμένεται μέσα στο 2008 να αυξηθεί σε βάρος πάντα των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων - ελεύθερων επαγγελματιών! Παράλληλα, από το Σεπτέμβρη προβλέπεται καινούριο «χαράτσι» με την επιβολή έμμεσων φόρων σε είδη πρώτης ανάγκης.

-- Σε καινούριο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα, μέσα από την τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ που έφερε στα τέλη Ιούλη στη Βουλή. Με την τροπολογία της κυβέρνησης καταργούνται: α) Οι συλλογικές συμβάσεις αορίστου χρόνου και αντικαθίστανται με συμβάσεις μερικής και προσωρινής απασχόλησης! β) Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών για τις αυξήσεις στους μισθούς. Το νομοσχέδιο θα «χρησιμοποιηθεί» για να ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου» τόσο για το χώρο των οργανισμών του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όσο και για τον ιδιωτικό τομέα, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Παράλληλα, η κυβέρνηση «παζαρεύει» με τους επιχειρηματίες την κατάργηση της «κυριακάτικης αργίας».

-- Στην ιδιωτικοποίηση των τελευταίων κρατικών επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση σχεδιάζει το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», του ΟΣΕ, της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, των ΕΛΤΑ κ.ά. Ηδη την προηγούμενη Τρίτη ο υπουργός Μεταφορών Κ. Χατζηδάκης εξήγγειλε την «τμηματική» ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, που θα συνδυαστεί με μείωση του προσωπικού κατά 3.000 άτομα, τα οποία θα εξωθηθούν σε ...εθελούσια παραίτηση από την εργασία.

-- Στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, «αξιοποιώντας» το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών (ΕΕΣ ή ΚΕΣ) και τα κολέγια, που ανακοινώθηκε στα μέσα Ιούλη. Το νομοσχέδιο είναι προάγγελος της αναγνώρισης των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων και περνάει από την πίσω πόρτα την κατάργηση του άρθρου 16. Ταυτόχρονα, στρώνει το έδαφος για την υιοθέτηση και εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 36/05, με την οποία αναγνωρίζονται ίσα δικαιώματα πρόσβασης στο επάγγελμα για τους απόφοιτους των ιδιωτικών κολεγίων με εκείνα των πτυχιούχων των δημόσιων πανεπιστημίων!

-- Σε άγριες περικοπές δαπανών στο χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΟΤΑ, οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης, νοσοκομεία). Στόχος η μετατροπή των συγκεκριμένων οργανισμών σε μεγάλες Ανώνυμες Εταιρείες που θα συμπλέκονται με τους επιχειρηματίες, θα λειτουργούν με στόχο το κέρδος, με τα λαϊκά στρώματα να πληρώνουν αδρά για την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών.

Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη διοικητική μεταρρύθμιση («Καποδίστριας 2») που προωθεί η κυβερνητική πλειοψηφία, γίνονται στο πλαίσιο της πολιτικής της για «αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους». Ενός κράτους φιλικότερου προς το μεγάλο κεφάλαιο, αφού θα του προσφέρει καινούριους τομείς επενδύσεων. Με τη μεταφορά σχεδόν του συνόλου των «εκτελεστικών δραστηριοτήτων» του κράτους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι επιχειρηματίες θα βρουν πρόσφορο έδαφος μέσα από τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) να διεισδύσουν στους ευαίσθητους, αλλά και κερδοφόρους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας.

Οι δρομολογημένες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις θα ανακοινωθούν από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ στις 6-7 Σεπτέμβρη. Αυτό που απασχολεί το Μέγαρο Μαξίμου είναι η εξεύρεση ενός «φιλολαϊκού μανδύα» που θα «ντύσει» τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες, προκειμένου να μετριαστούν οι λαϊκές αντιδράσεις από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Στη ΔΕΘ ο Κ. Καραμανλής θα ισχυριστεί ότι οι «μεταρρυθμίσεις» θα φέρουν «ανάπτυξη» και θα δημιουργήσουν «θέσεις εργασίας». Πίσω όμως από τις εύηχες φράσεις του πρωθυπουργού, θα ακολουθήσουν οι δεσμεύσεις που θα αναλάβει απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες - φανερώνοντας σε ποιους απευθύνεται όταν χρησιμοποιεί τον όρο «ανάπτυξη» - τονίζοντας ότι κεντρικός στόχος της κυβέρνησης είναι η στήριξη της «επιχειρηματικότητας» και η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας»!

Αξιος συμπαραστάτης της κυβέρνησης, στην αντιλαϊκή επίθεση, θα σταθεί για πολλοστή φορά το ΠΑΣΟΚ, αφού οι κεντρικές πολιτικές επιλογές της ΝΔ αποτελούν στρατηγικές και προγραμματικές θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης(ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, «αποκρατικοποιήσεις», στήριξη της «επιχειρηματικότητας», κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων στις πρώην ΔΕΚΟ, προσήλωση στη «δημοσιονομική πειθαρχία»). Εξάλλου η φαινομενικά ...σκληρή κριτική που ασκεί ο Γ. Παπανδρέου στην κυβέρνηση πάντα περιορίζεται σε «διαχειριστικά» θέματα και ποτέ δεν αγγίζει τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και τα «προνόμια» του κεφαλαίου.

Απέναντι στη συντονισμένη επίθεση των εταίρων του δικομματισμού σε κάθε εργασιακό και λαϊκό δικαίωμα, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους ταξικό μέτωπο πάλης, ανατρέποντας στους δρόμους του αγώνα κάθε αντιλαϊκό σχεδιασμό. Να παλέψουν μαζί με τους κομμουνιστές για τη δημιουργία του λαϊκού μετώπου, που θα βάλει τις βάσεις για την ανατροπή των κομμάτων της ολιγαρχίας και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας.