Ολα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ, υποστηρίζουν και αποδέχονται το «δικαίωμα» για επιχειρηματικές επενδύσεις στους τομείς της Υγείας και του Φαρμάκου. Αντιμετωπίζουν, δηλαδή, αυτά τα δυο αγαθά «ζωής και θανάτου», σαν οποιοδήποτε άλλο εμπόρευμα. Η πρόσβαση στη θεραπεία, στην πρόληψη και στο φάρμακο είναι ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα για κάθε εργαζόμενο, άνεργο, λαϊκή οικογένεια και αποτελεί βασικό κριτήριο ψήφου. Θα είναι ήττα για τα λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους, αν σε αυτές τις εκλογές βγουν ενισχυμένες οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία - Φάρμακο, όλοι αυτοί - πλην του ΚΚΕ - που υποστηρίζουν τη συνύπαρξη ενός «ισχυρού, αναβαθμισμένου δημόσιου τομέα Υγείας» με τον ιδιωτικό κλάδο της Υγείας, όπου ο ένας θα ανταγωνίζεται τον άλλο.

Το να υπάρχουν επιχειρηματίες στην Υγεία, σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια την πριμοδότησή τους με διάφορους τρόπους, ενώ ανοίγουν το δρόμο και στην ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση σε ό,τι έχει απομείνει στο δημόσιο τομέα. Αλλωστε τα δημόσια νοσοκομεία έχουν βάλει πληρωμή στις υπηρεσίες που παρέχουν. Σ' αυτό το δρόμο συμβάλλει η υποχρηματοδότηση των υπηρεσιών Υγείας από το κράτος, είναι συνειδητή πολιτική, προς όφελος του ιδιωτικού τομέα. Γι' αυτό και η υποχρηματοδότηση είναι διαχρονική και επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας υποβαθμίζονται, ώστε να καλύπτουν οι επιχειρηματίες το κενό που δημιουργείται. Αν υπήρχε ένα αναβαθμισμένο, καθολικό δημόσιο σύστημα Υγείας, κανένας δεν θα απευθυνόταν στον ιδιωτικό τομέα. Είναι ψέμα, λοιπόν, η «υγιής ανταγωνιστική» συνύπαρξή τους που έχει ως αιχμή της πολιτικής του κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ. Σημαίνει, ότι τα δημόσια νοσοκομεία και οι άλλες δομές Υγείας αγοράζουν από τους επιχειρηματίες υλικά, φάρμακα και μηχανήματα για τη λειτουργία τους. Σημαίνει, άρα, λειτουργία όλων των δημόσιων μονάδων Υγείας σαν επιχειρήσεις, προκειμένου να αυτοχρηματοδοτούνται πουλώντας υπηρεσίες Υγείας. Ετσι προχωρούν οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις μονάδων Υγείας με κριτήριο το κόστος - όφελος. Τα ασφαλιστικά Ταμεία αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας και Φάρμακα, είτε από τους ιδιώτες επιχειρηματίες, είτε από το κράτος - επιχειρηματία. Σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότησή τους και τη διαχρονική εργοδοτική και κρατική λεηλασία τους, προχωρούν σε περικοπές στις παροχές προς τους ασφαλισμένους.

Με αφετηρία την παραπάνω πραγματικότητα, οι κομμουνιστές συμμετέχοντας στα σωματεία και στους μαζικούς φορείς πρωτοστάτησαν στους αγώνες για δωρεάν πρόσβαση όλων σε αναβαθμισμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Μαζί με ασθενείς και εργαζόμενους ανέδειξαν, ακόμη και με μορφές κατάργησης στην πράξη έστω για μία μέρα, το 5ευρω στα νοσοκομεία, την πληρωμή για εξετάσεις. Διεκδίκησαν, πίεσαν και οργάνωσαν κίνημα, ώστε να γίνονται δεκτοί στις δημόσιες δομές Υγείας άνεργοι, ανασφάλιστοι και οι οικογένειές τους. Κάλεσαν τους εργαζόμενους των νοσοκομείων να τα κρατούν ανοιχτά και δωρεάν για όλο το λαό, κόντρα σε όλες τις υπόλοιπες πολιτικές - συνδικαλιστικές δυνάμεις που έριχναν το «σύνθημα» για κλειστά νοσοκομεία με το επιχείρημα «δεν πληρωνόμαστε, δεν δουλεύουμε». Επίσης το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που υποστηρίζει ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και όχι να επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία.

Είναι πολύ κρίσιμο, σε συνθήκες που η ανέχεια κι η εξαθλίωση εξαπλώνονται ραγδαία, ο λαός να μην κάνει βήμα πίσω από την ανάγκη του για Υγεία και Φάρμακο. Και η ενίσχυση του ΚΚΕ θα συμβάλλει στην ασυμβίβαστη υπεράσπιση αυτής της ανάγκης, στην οργάνωση και ένταση της πάλης της εργατικής τάξης, μαζί με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα για να επιβάλλει ο λαός το δίκιο του σε αυτό τον κρίσιμο τομέα της ζωής του.