Στο φόντο της εικοσαετίας 1942-1962, με τους κατακτητές, τη μεγαλειώδη αντίσταση του λαού, τη «συμμαχική» επέμβαση, την επιβολή του μοναρχοφασιστικού κράτους και του παρακράτους, τις διώξεις των αγωνιστών της Αντίστασης, τις μετακινήσεις πληθυσμιακών ομάδων από την ύπαιθρο χώρα, τη φτώχεια, την ανεργία και τη μετανάστευση. Ο αφηγητής, παιδί, ζει τη φτώχεια του χωριού του μαθητής, υποφέρει από την πλύση εγκεφάλου καθηγητών - κληρικών. Αργότερα ζει τα βάσανα των ξεριζωμένων από τα χωριά τους. Πέφτει θύμα του εθνικιστικού κράτους και μια τρυφερή ερωτική σχέση του, καταστρέφεται. Για να επιβιώσει, ενώ έχει πτυχίο δασκάλου, δουλεύει βοηθός λουστραδόρου. Σε όλη τη διαδρομή του ακουμπάει τις αγωνίες των φτωχών ανθρώπων. Ποιες δυνάμεις ορίζουν τη μοίρα τους; Οι χωριανοί του ενοχοποιούσαν αόριστα κάποια «τέρατα της οικουμένης». Συμμετέχοντας στο εργατικό κίνημα, που αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις, βλέπει καθαρά ποιες δυνάμεις ευθύνονται για τη φτώχεια και τις ασκήμιες της ζωής. Είναι οι πειρατές, που αρπάζουν τον κοινωνικό πλούτο, με το ανήθικο εκμεταλλευτικό σύστημα που ισχύει. Αυτοί είναι τα τέρατα της οικουμένης.

Είναι το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο του Χρήστου Ρουπακιώτη. Εχει εκδώσει πάλι με τη «Σύγχρονη Εποχή» το βιβλίο του «Η κρίση της κοινωνικής ασφάλισης». Στη ζωή του ασχολήθηκε κύρια με θέματα κοινωνικής ασφάλισης και δημοσίευσε μελέτες σε περιοδικά και άρθρα στο «Ριζοσπάστη» και σε άλλες εφημερίδες.