Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτά δήλωσε ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης μιλώντας χτες στον «ΣΚΑΪ», σχετικά με τη στάση της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ στην αντίστοιχη συνάντησή τους στις 16.2.2005.

Εδώ ταιριάζει λοιπόν το γνωστό ρητό «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Μια γύμνια που δεν καλύπτεται με κούφια λόγια για «νέους αγώνες των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία!», όπως έκανε η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ ανήμερα της κινητοποίησης.

Αναρωτιούνται κάποιοι του ΠΑΣΟΚ: Αφού η κυβέρνηση «χάνει», γιατί δεν «κερδίζει» η αξιωματική αντιπολίτευση κι αφού ο Καραμανλής «πέφτει», γιατί δεν «ανεβαίνει» ο Παπανδρέου; Βιάζονται φαίνεται οι ΠΑΣΟΚοι να δουν να λειτουργούν τα «συγκοινωνούντα δοχεία» του δικομματισμού, ελπίζοντας πως θα ξανάρθει γρηγορότερα η σειρά τους να ξαναπιάσουν την «κουτάλα». Θα πρέπει, όμως, ν' αντιληφθούν ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο χαζός να μην έχει πάρει χαμπάρι πως το ΠΑΣΟΚ δε διαφέρει ουσιαστικά από τη ΝΔ και πως είναι ανώφελο - κι ανόητο - οι λαϊκές προτιμήσεις να κινούνται ανάμεσα στον Γιωργάκη και τον Κωστάκη.

Οι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση της ΝΔ θα πέσουν «από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη», αν μετακινηθούν, πολιτικά, προς το ΠΑΣΟΚ κι αυτό, πλέον, το καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι. Αλλωστε, έχουν τη δυνατότητα να τραβήξουν προς την «άλλη μεριά», όπου τους περιμένει το ΚΚΕ, αισιοδοξώντας οι απογοητευμένοι να μετατραπούν σε αποφασισμένους και να παλέψουν για ν' αλλάξουν τη δικομματική πραγματικότητα...

«Η εγχείρηση πέτυχε. Ο ασθενής απεβίωσε». Το γνωστό πικρό ανέκδοτο θυμίζει η στάση του υπουργού Υγείας Νικ. Κακλαμάνη σχετικά με το πιλοτικό σύστημα εφημερίας του λεκανοπεδίου Αττικής. Βέβαια, ο υπουργός επιμένει ότι στο τέλος του πιλοτικού συστήματος εφημερίας θα έχει αντιμετωπιστεί κατά 80% το πρόβλημα των ράντζων.

Στο μεταξύ, όμως, η ζωή άλλα δείχνει. Χτες, για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα, στην Α΄ Παθολογική Κλινική του «Αγία Ολγα» ο διάδρομος ήταν γεμάτος από ράντζα, αφού δέκα ασθενείς νοσηλεύονταν στους διαδρόμους. Και, φυσικά, τα ράντζα ζουν και βασιλεύουν και στα άλλα νοσοκομεία. Την περασμένη Τρίτη ήταν ο «Ευαγγελισμός» που είχε 30 ράντζα, δέκα απ' τα οποία ήταν στην Καρδιολογική Κλινική.

Ετσι αναδεικνύεται ανάγλυφα ότι η ραντζομαχία που έχει βάλει σε εφαρμογή η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έχει τα λαμπρά αποτελέσματα που διακηρύσσει ο υπουργός, αλλά αποτελεί και εργαλείο αποπροσανατολισμού από το ουσιώδες: Την αντιλαϊκή μηχανή παραπέρα ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της υγείας που έχει βάλει μπροστά η κυβέρνηση, πλήττοντας καίρια το δικαίωμα των κατοίκων της χώρας για δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, υψηλού επιπέδου.

Τις προάλλες, την ίδια στιγμή που το ΥΠΕΧΩΔΕ με ιδιαίτερο κομπασμό ανακοίνωνε την προκήρυξη του διαγωνισμού για την επέκταση του μετρό της Αθήνας προς το Ελληνικό, στο σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας ένα τμήμα της ψευδοροφής 1,30 Χ 0,80 μέτρων παραλίγο να πέσει στα κεφάλια των επιβατών, αν, από καθαρή τύχη, δεν είχαν απομακρυνθεί από την αποβάθρα με την αμαξοστοιχία που έφυγε μόλις λίγο πριν! Λιγότερη τύχη, βέβαια, είχε εργαζόμενος της ΑΜΕΛ, ο οποίος στις 16 Οκτώβρη 2004 τραυματίστηκε, πάλι από τμήμα της ψευδοροφής που κατέρρευσε στο σταθμό του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι...

Το κοντράστ είναι χαρακτηριστικό. Αποδεικνύει ότι οι οποιεσδήποτε εξαγγελίες, περί διαφάνειας, εκλογικευμένων εκπτώσεων στις δημοπρασίες και διαφόρων άλλων τινών, παραμένουν γράμμα νεκρό, αν τα έργα δεν πληρούν τους αναγκαίους όρους ασφάλειας και ποιότητας. Κάτι ασφαλώς δύσκολο έως αδύνατο, έτσι όπως προκηρύσσονται και κατασκευάζονται τα έργα στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα της «ελεύθερης αγοράς» και του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών κερδών και σε καθεστώς ασυδοσίας των μεγαλοκατασκευαστών...

ΥΓ: Και μια που το έφερε η κουβέντα: Αλήθεια, τι γίνεται με το περιβόητο πόρισμα για το καλώδιο της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου που πήρε φωτιά; Είναι αντικειμενικοί, άραγε, οι λόγοι που καθυστερεί τόσο πολύ ή, μήπως, «μαγειρεύεται» για να βγει «λάδι» η γαλλοελληνική κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται, έναντι αδρών διοδίων που πληρώνει ο λαός;

Σ' αυτό το σύστημα και σ' αυτές τις περιστάσεις τα όρια της όποιας εξυγίανσης, ή διαφάνειας, ή αποκατάστασης της λειτουργίας των «θεσμών» είναι τα όρια της «ελευθερίας της αγοράς», της απρόσκοπτης επιχειρηματικής δράσης και βεβαίως του κέρδους. Αυτό το γνωρίζουν και η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου, με αυτό το γνώμονα εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ακόμα κι αν ξεχάσουμε ότι η υποχρηματοδότηση της Παιδείας αποτελεί ένα ...πάγιο δεδομένο των τελευταίων 30 (τουλάχιστον) ετών, μάλλον, οι κενές θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού, οι ανεπαρκείς και σε κακό χάλι φοιτητικές εστίες, οι απολύσεις εργαζομένων από υπεργολάβους και αρκετά ανάλογα φαινόμενα, κάθε άλλο παρά συναινούν στην εκτίμησή της. Ούτε, βέβαια, αντισταθμίζουν το πρόβλημα οι καταγγελίες της για κακή διαχείριση επί ΠΑΣΟΚ.

Επίσης, όσο κι αν προσπαθεί να κρύψει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας το ...πού πάει το πράγμα, είναι φανερό ότι τα μισόλογα για το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και της απόλυτης εμπλοκής τους με τη λεγόμενη «αγορά» δείχνουν μια προαποφασισμένη και προδιαγεγραμμένη πορεία.

Και, βέβαια, το θέμα δεν είναι αν τις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες θα τις διαχειριστούν οι αρμόδιοι για την Παιδεία υπουργοί ή οι αρμόδιοι για την ανταγωνιστικότητα, όπως μας λένε οι κυβερνώντες. Ούτως ή άλλως, θέλουν να κάνουν τις δύο έννοιες ...μια και αδιαίρετη.

ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, πάμε και για ένα ακόμη μέτωπο ...αυτοκάθαρσης! Μετά την Eκκλησία και τη Δικαιοσύνη, τώρα τα περί «στημένων παιγνιδιών» στο ελληνικό πρωτάθλημα φαίνεται να έχουν την τάση να κυριαρχήσουν στην ειδησεογραφία. Αν όχι αμέσως, ίσως το επόμενο διάστημα.

Φυσικά, το μεγάλο και καταφανές «στημένο παιγνίδι», που λέει ότι, έτσι κι αλλιώς, όποια αποτελέσματα κι αν φέρνουν οι ομάδες, οι μεγάλες ΠΑΕ θα είναι αυτές που κερδίζουν, είτε με σκανδαλώδεις συμβάσεις, είτε με παροχές και φοροαπαλλαγές, κανείς δε θέλει να το δει.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Με άλλα λόγια, η πάλη για δημόσια ΟΑ είναι επιτακτικά αναγκαία, αλλά πατά στην πραγματικότητα και είναι αποτελεσματική, όταν είναι απαλλαγμένη από αυταπάτες, όταν συνδυάζεται με την προοπτική γενικότερων ριζικών αλλαγών. Διαφορετικά, είναι μια «τρύπα στο νερό»...

Πριν από μερικές μέρες, η κυβέρνηση της ΝΔ φρόντισε να προωθήσει μιαν ...«εκκρεμότητα» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, προσφέροντας στα Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου τη χρήση του αιγιαλού και, μάλιστα, τζάμπα, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα κάθε είδους εργασιών κατεδάφισης ή ανέγερσης εγκαταστάσεων και χωρίς να περιορίζει την επιχείρηση σε ναυπηγικό ή επισκευαστικό έργο.

Αμέσως μετά, η εταιρία ανακοίνωσε, μέσω του Χρηματιστηρίου, ότι άλλαξε την επωνυμία της, από «Νεώριον Νέα Ανώνυμη Εταιρία Ναυπηγείων Σύρου» σε «Νεώριον Ανώνυμος Εταιρία Συμμετοχών». Και μια εταιρία συμμετοχών έχει τη δυνατότητα ποικιλόμορφης επιχειρηματικής δράσης με τη μορφή των επενδύσεων σε παραγωγικές και μη δραστηριότητες.

Ομως, στην πολιτική το 1+1 δεν κάνει πάντα 2 και κάτι τέτοιο ισχύει και στην οικονομία. Το τι ακριβώς θα κάνει η εταιρία με τον αιγιαλό που της πρόσφεραν - επικαλούμενοι, μάλιστα, ότι ανάλογη ρύθμιση έχει γίνει και για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σκαραμαγκά - δεν είναι ακόμη γνωστό. Το αν πρέπει να παραχωρείται η χρήση του αιγιαλού, με ποιους όρους και για ποιους σκοπούς, είναι ένα άλλο θέμα...

Το τρίπτυχο Φύση - Μέτρο - Ανθρωπος θα είναι η κεντρική ιδέα του ελληνικού περιπτέρου, στα πλαίσια συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΧΡΟ 2005, που φέτος θα πραγματοποιηθεί στην Ιαπωνία. Ευαίσθητη, οικολογική και πρωτότυπη η ιδέα που παραπέμπει στους διαχρονικούς δεσμούς του ανθρώπου με τη φύση, αλλά πέρα για πέρα ξένη και αναντίστοιχη με την πολιτική της κυβέρνησης. Η τελευταία, τη στιγμή που «πουλάει» οικολογία στην Εσπερία - προς άγραν τουριστών, φυσικά - ετοιμάζεται να τσιμεντοποιήσει τα πέντε χιλιάδες στρέμματα στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο παραδίδεται για επιχειρηματική και οικιστική εκμετάλλευση. Η Αθήνα είναι ίσως η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης, που δεν έχει πάρκα αναψυχής και το πράσινο βρίσκεται υπό διωγμό. Κατά τα άλλα περιμένουν προσέλευση τουριστών, για τα δουν οι τελευταίοι τι; Την τσιμεντοποίηση του ελλαδικού τοπίου, χάριν του εύκολου και γρήγορου κέρδους;

Αυτές τις μέρες γίνεται στις ΗΠΑ μία δίκη σε βάρος ενός πρώην στελέχους των Ειδικών Δυνάμεων του αμερικανικού στρατού και εν συνεχεία προσληφθέντος ως «υπεργολάβου» από τη CIA. Η κατηγορία σε βάρος του Ντέιβιντ Α. Πασάρο αφορά στον άγριο ξυλοδαρμό ενός Αφγανού κρατουμένου, ο οποίος στη συνέχεια εξέπνευσε. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον της ανατριχιαστικής αυτής ιστορίας βρίσκεται στην υπερασπιστική γραμμή των συνηγόρων του. Ιδού τι λένε:

* Το συμβάν είναι «εκτός δικαιοδοσίας» των Αμερικανικών δικαστηρίων (λες και θα άφηναν τους Αφγανούς να τον δικάσουν...).

* Υπάρχει έγγραφο του Ντόναλντ Ράμσφελντ το οποίο ρητώς ανέφερε ότι ο υπεργολάβος της CIA δεν επρόκειτο να διωχτεί για ό,τι κι αν έκανε (όπερ σημαίνει ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει η δίκη, αν ο... καλός στρατιώτης απειλήσει να το δημοσιοποιήσει, διότι ή θα γίνει της τρελής ή θα πεθάνει από τραγικό ατύχημα).

* Ο Πασάρο «έκανε το καθήκον του»...

Λοιπόν, αυτή η τελευταία αποστροφή κάτι μας θυμίζει. Εσάς;