Ακόμα κι αν ξεχάσουμε ότι η υποχρηματοδότηση της Παιδείας αποτελεί ένα ...πάγιο δεδομένο των τελευταίων 30 (τουλάχιστον) ετών, μάλλον, οι κενές θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού, οι ανεπαρκείς και σε κακό χάλι φοιτητικές εστίες, οι απολύσεις εργαζομένων από υπεργολάβους και αρκετά ανάλογα φαινόμενα, κάθε άλλο παρά συναινούν στην εκτίμησή της. Ούτε, βέβαια, αντισταθμίζουν το πρόβλημα οι καταγγελίες της για κακή διαχείριση επί ΠΑΣΟΚ.
Επίσης, όσο κι αν προσπαθεί να κρύψει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας το ...πού πάει το πράγμα, είναι φανερό ότι τα μισόλογα για το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και της απόλυτης εμπλοκής τους με τη λεγόμενη «αγορά» δείχνουν μια προαποφασισμένη και προδιαγεγραμμένη πορεία.
Και, βέβαια, το θέμα δεν είναι αν τις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες θα τις διαχειριστούν οι αρμόδιοι για την Παιδεία υπουργοί ή οι αρμόδιοι για την ανταγωνιστικότητα, όπως μας λένε οι κυβερνώντες. Ούτως ή άλλως, θέλουν να κάνουν τις δύο έννοιες ...μια και αδιαίρετη.
ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, πάμε και για ένα ακόμη μέτωπο ...αυτοκάθαρσης! Μετά την Eκκλησία και τη Δικαιοσύνη, τώρα τα περί «στημένων παιγνιδιών» στο ελληνικό πρωτάθλημα φαίνεται να έχουν την τάση να κυριαρχήσουν στην ειδησεογραφία. Αν όχι αμέσως, ίσως το επόμενο διάστημα.
Φυσικά, το μεγάλο και καταφανές «στημένο παιγνίδι», που λέει ότι, έτσι κι αλλιώς, όποια αποτελέσματα κι αν φέρνουν οι ομάδες, οι μεγάλες ΠΑΕ θα είναι αυτές που κερδίζουν, είτε με σκανδαλώδεις συμβάσεις, είτε με παροχές και φοροαπαλλαγές, κανείς δε θέλει να το δει.