Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την «Καθημερινή»

Γιατί, δηλαδή, πρέπει να δεχτούμε σαν «δημοσιογραφική» δουλιά όλο αυτό που όλοι μαζί κατασκευάσατε, γιατί αυτός ακριβώς είναι ο κόσμος σας, και τώρα μας το πασάρετε, δείχνοντας ο ένας αγύρτης το λερωμένο βρακί του άλλου;

Τι έγινε ξάφνου κι όλοι μαζί «αδερφές και παλικάρια» γίνατε μαλλιά - κουβάρια; Γίνεται ο βούρκος να καθαρίσει το βούρκο;

Πειράζει, δηλαδή, που το δικό μας μυαλό είναι σε τρεις οικογένειες στην Αλεξανδρούπολη κι άλλη μια στο Πέραμα, που από χτες ντύθηκαν στα μαύρα; Πειράζει να επιμένουμε, όχι μόνο ψάχνοντας τον ένοχο, αλλά και τις αιτίες και δείχνοντας το δρόμο για έναν κόσμο, όπου θα πάψουν να υπάρχουν τα θύματα του ταξικού πολέμου, αυτού του πολέμου που εσείς ευλογάτε καθημερινά, όλοι εσείς που με κάθε ευκαιρία σπεύδετε να αγανακτήσετε κάθε που εργάτης - ένας εργάτης! - βγει στο δρόμο, ζητώντας μέτρα ασφάλειας την ώρα της δουλιάς;

Εσείς, όλοι μαζί, δεν είσαστε αυτοί που θα πάτε μεθαύριο στο Βύρωνα να ευλογήσετε το νέο θεσμό, τα αποβράσματα που θα γίνουν και επίσημα οι χαφιέδες της γειτονιάς, για να εντοπίζουν γρήγορα όποιον τολμά να κολλήσει μια αφίσα ενάντια σ' αυτό καθ' αυτό το σύστημά σας;