Τις προάλλες, την ίδια στιγμή που το ΥΠΕΧΩΔΕ με ιδιαίτερο κομπασμό ανακοίνωνε την προκήρυξη του διαγωνισμού για την επέκταση του μετρό της Αθήνας προς το Ελληνικό, στο σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας ένα τμήμα της ψευδοροφής 1,30 Χ 0,80 μέτρων παραλίγο να πέσει στα κεφάλια των επιβατών, αν, από καθαρή τύχη, δεν είχαν απομακρυνθεί από την αποβάθρα με την αμαξοστοιχία που έφυγε μόλις λίγο πριν! Λιγότερη τύχη, βέβαια, είχε εργαζόμενος της ΑΜΕΛ, ο οποίος στις 16 Οκτώβρη 2004 τραυματίστηκε, πάλι από τμήμα της ψευδοροφής που κατέρρευσε στο σταθμό του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι...

Το κοντράστ είναι χαρακτηριστικό. Αποδεικνύει ότι οι οποιεσδήποτε εξαγγελίες, περί διαφάνειας, εκλογικευμένων εκπτώσεων στις δημοπρασίες και διαφόρων άλλων τινών, παραμένουν γράμμα νεκρό, αν τα έργα δεν πληρούν τους αναγκαίους όρους ασφάλειας και ποιότητας. Κάτι ασφαλώς δύσκολο έως αδύνατο, έτσι όπως προκηρύσσονται και κατασκευάζονται τα έργα στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα της «ελεύθερης αγοράς» και του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών κερδών και σε καθεστώς ασυδοσίας των μεγαλοκατασκευαστών...

ΥΓ: Και μια που το έφερε η κουβέντα: Αλήθεια, τι γίνεται με το περιβόητο πόρισμα για το καλώδιο της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου που πήρε φωτιά; Είναι αντικειμενικοί, άραγε, οι λόγοι που καθυστερεί τόσο πολύ ή, μήπως, «μαγειρεύεται» για να βγει «λάδι» η γαλλοελληνική κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται, έναντι αδρών διοδίων που πληρώνει ο λαός;