Απίστευτο κι όμως συνέβη: 75χρονος πάσχων από Αλτσχάιμερ συνελήφθη για επαιτεία κάπου στο Χαϊδάρι. Ακολουθήθηκε η διαδικασία του αυτόφωρου και το δικαστήριο τον καταδίκασε σε φυλάκιση δέκα ημερών - που αυτόματα μειώθηκαν στις πέντε καθώς ήταν μεγαλύτερος από 65 χρονών - και αφού δε διέθετε τα χρήματα για να εξαγοράσει την ποινή του, στάλθηκε να την εκτίσει στις φυλακές... Κομοτηνής. Οταν όμως έφτασε τελικώς εκεί η κλούβα που τον μετέφερε, έπειτα από πολυήμερη περιφορά σε διάφορες πόλεις προκειμένου να παραλάβει κι άλλους καταδικασθέντες, είχαν ήδη περάσει οι πέντε μέρες! Ο διευθυντής των φυλακών Κομοτηνής αφού τον ενημέρωσε σχετικά, του πλήρωσε το εισιτήριο του ΚΤΕΛ και τον έστειλε πίσω στην Αθήνα... Εκτοτε η τύχη του αγνοείται...

Τι να σχολιάσουμε για το περιστατικό αυτό; Τον υπερβάλλοντα ζήλο στην εκτέλεση του καθήκοντος από τον αστυνόμο που τον συνέλαβε και το δικαστή που δίκασε σε φυλάκιση έναν γέροντα που είχε ανάγκη φροντίδας και θεραπείας ως ασθενής; Τον κυνισμό και την αναλγησία με την οποία αντιμετωπίστηκε ο παππούς της υπόθεσης, όταν το οργανωμένο έγκλημα είναι στο απυρόβλητο; Τι είδους διώκτες της εγκληματικότητας και προστάτες της κοινωνίας καταλαβαίνουν ότι είναι, όταν ξεσπούν πάνω σε ένα φτωχό υπερήλικα, σοβαρά άρρωστο και τον οδηγούν σε μια απίστευτη ταλαιπωρία και κυρίως στο να χαθεί;

Η δικαιοσύνη, λένε, είναι τυφλή, αλλά η «τύφλωσή» της επιβεβαιώνει καθημερινά πλέον πως είναι επιλεκτική και γι' αυτό εξαιρετικά προκλητική. Μα πάνω απ' όλα αυτή η υπόθεση αποκαλύπτει κάτι το πολύ πιο επικίνδυνο: Την ταξική πολιτική των κυβερνήσεων και του κράτους, που -- εμπορευματοποιώντας την Πρόνοια, καταργώντας κάθε κρατική πολιτική παροχής υπηρεσιών προς τους έχοντες ανάγκη, όπως ο παραπάνω γέροντας -- στέλνουν τους φτωχούς στον Καιάδα. Και φανερώνει πως αυτή η ταξική πολιτική εξαθλιώνει. Ομως τα όρια της εξαθλίωσης, που μπορεί να φτάνουν ως και το θάνατο ανήμπορων ανθρώπων, δεν τα έχουμε δει ακόμη, αλλά εδώ οδηγεί η πολιτική των κυβερνήσεων. Γι' αυτό απαιτείται οργανωμένη λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή της, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

«Τρόικα, κυβέρνηση και εργοδότες να εγκαταλείψουν κάθε σκέψη για μείωση των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας». Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι «κρύος ιδρώτας» έλουσε το ΣΕΒ, την κυβέρνηση και την τρόικα μόλις διάβασαν την εισαγωγική φράση της χτεσινής δήλωσης του προέδρου της ΓΣΕΕ. Εξίσου σίγουρο είναι ότι θα σπεύσουν να ικανοποιήσουν την αξίωσή του, γιατί αναλογίζονται με δέος το... βεβαρυμένο παρελθόν του. Ποτέ... ο Γ. Παναγόπουλος και οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δε συναίνεσαν σε μείωση των μισθών, ποτέ... δεν προσυπέγραψαν συλλογικές συμβάσεις της ντροπής, ποτέ... δεν αποδέχθηκαν την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις στο όνομα της διάσωσης της επιχείρησης και των θέσεων εργασίας... Αλλά ακόμα και αν δεν πήραν το μήνυμα, έρχεται η παρακάτω φράση της δήλωσης του προέδρου να τους... αποτελειώσει: «Τα κόλπα και τα εφευρήματα με τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χτυπηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα οικονομικά δικαιώματα των εργαζομένων»... Είναι ανεπίτρεπτο όμως για έναν «καθωσπρέπει» πρόεδρο να αποκαλεί «κόλπα» και «εφευρήματα» τους νόμους της κυβέρνησης, για τους οποίους έβαλε και βάζει πλάτη. Το χειρότερο είναι ότι πιστεύει πως μπορεί να εμπαίζει τους εργαζόμενους.