Στρατηγική ενίσχυσης των μονοπωλίων της Ενέργειας | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Στρατηγική ενίσχυσης των μονοπωλίων της Ενέργειας

Οι αποφάσεις προβλέπουν την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς μέχρι το 2014 και την προσαρμογή στα νέα δεδομένα που δημιουργούν οι ισχυροί ανταγωνισμοί

Μέτρα για να ενισχύσει τη θέση της στο ενεργειακό παζάρι και τους οξύτατους ανταγωνισμούς παίρνει η ιμπεριαλιστική ΕΕ

Την πλήρη απελευθέρωση του τομέα της Ενέργειας και την ολοκλήρωση της ανάλογης εσωτερικής αγοράς της ΕΕ, προς όφελος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, μέχρι το 2014, με την ταυτόχρονη δημιουργία νέων δικτύων και αγωγών για τη μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρωένωση, αποφάσισαν χτες οι κυβερνήσεις των «27», κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής.

Με διακηρυγμένο στόχο να «απεξαρτηθεί ενεργειακά» η ΕΕ από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, αλλά και στο φόντο των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την εξασφάλιση νέων πηγών ενέργειας, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών κατέληξαν στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, με ορίζοντα το 2020.

Ανάμεσα στις προτεραιότητες που τέθηκαν ήταν και η «αξιοποίηση» του κοιτάσματος φυσικού αερίου «Λεβιάθαν» του Ισραήλ (χωρίς ωστόσο να κατονομαστεί στα επίσημα κείμενα) και των άλλων κοιτασμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να τονίζουν: «Η Ευρώπη πρέπει να διαφοροποιήσει τις διαδρομές και τις πηγές ανεφοδιασμού της, με ανάπτυξη των στρατηγικών διαδρόμων για τη μεταφορά των μεγάλων όγκων του αερίου, όπως ο νότιος διάδρομος».

Τα συμπεράσματα της Συνόδου δίνουν νέα διάσταση στην κινητικότητα που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα στη γειτονιά μας, με αιχμή το ενεργειακό παζάρι, επιβεβαιώνοντας ότι η όξυνση των ανταγωνισμών για τις πηγές ενέργειας και η βαθύτερη ενσωμάτωση της Ελλάδας σε αυτούς, για λογαριασμό, όπως όλα δείχνουν, των συμφερόντων της ΕΕ, μόνο κινδύνους εγκυμονούν για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.

Οι κεντρικοί στόχοι

Οι κεντρικοί στόχοι που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι, στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Ενέργειας 2020», είναι:

α) Η άμεση ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενεργειακής εσωτερικής αγοράς, με την άσκηση κοινής ενεργειακής πολιτικής και την πλήρη απελευθέρωση των τομέων της Ενέργειας. Πρόκειται για τη βασική συνθήκη, προκειμένου οι ενεργειακοί κολοσσοί να κυριαρχήσουν στα κράτη - μέλη, μέσα από το «σπάσιμο» του κρατικού μονοπωλίου, όπου αυτό διατηρείται ακόμα, με στόχο να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και στον ανταγωνισμό με τις χώρες εκτός ΕΕ. Σ' αυτό το πλαίσιο, ορίζεται το 2014 ως στόχος για την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού, με ανώτερο όριο το 2015. Με βάση το παραπάνω χρονοδιάγραμμα, ο λαός πρέπει να περιμένει και στη χώρα μας νέες σαρωτικές ανατροπές στον τομέα της Ενέργειας, με την πώληση ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων και κοιτασμάτων λιγνίτη στα ευρωενωσιακά μονοπώλια που καραδοκούν να αυξήσουν τη συμμετοχή τους στην παραγωγή Ενέργειας στη χώρα μας. Αναπόφευκτα, μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει νέες αυξήσεις στις τιμές, παραπέρα τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο της Ενέργειας, ενώ ο δημόσιος πλούτος θα παραδοθεί με ταχύτερους ρυθμούς προς εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο.

β) Να ενισχυθούν τα δίκτυα για τη μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου και από τις τέσσερις γωνιές της ΕΕ. Διακηρυγμένος στόχος των «27» είναι να απεξαρτηθεί η ΕΕ από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή. Με τις ενεργειακές εισαγωγές να αντιπροσωπεύουν σε κόστος το 2,5% του ΑΕΠ της ΕΕ και να καλύπτουν πάνω από το μισό των αναγκών της, κρίνεται «ζωτικής σημασίας» στο πλαίσιο και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών η διαφοροποίηση των πηγών τροφοδοσίας, αλλά και των οδών διέλευσης, για τη μείωση και της συνολικής εξωτερικής εξάρτησης. Σήμερα, στο τραπέζι των συζητήσεων για τους δρόμους μεταφοράς του φυσικού αερίου στην ΕΕ βρίσκονται οι εξής δίοδοι:

Ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη προορίζεται για να διοχετευτεί πετρέλαιο στην ΕΕ μέσω Ελλάδας και Βουλγαρίας, αλλά, παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, η κατασκευή του έχει «παγώσει», με την ευθύνη να αποδίδεται κυρίως στη Βουλγαρία.
Ο αγωγός «South Stream» είναι ρωσικών συμφερόντων και σχεδιάζεται να μεταφέρει μέσω Βουλγαρίας - Ελλάδας - Σερβίας - Ουγγαρίας - Ιταλίας φυσικό αέριο στην ΕΕ.
Ο «Nabucco» είναι το αντίπαλο δέος του αγωγού αερίου «South Stream», που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, και θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας - Βουλγαρίας - Ρουμανίας - Ουγγαρίας - Αυστρίας στις χώρες της ΕΕ.
Ο αγωγός «ITGI», η ονομασία του οποίου προέρχεται από τις χώρες διέλευσής του (Τουρκία - Ελλάδα - Ιταλία), αποσκοπεί στην τροφοδοσία της ευρωπαϊκής ενεργειακής αγοράς με φυσικό αέριο από την περιοχή της Κασπίας, παρακάμπτοντας τη Ρωσία, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, οι ΗΠΑ πιέζουν για τη σύνδεσή του με τον «Nabucco». Το συγκεκριμένο αγωγό προωθούν οι εταιρείες EDISON (Ιταλία), ΔΕΠΑ (Ελλάδα) και BOTAS (Τουρκία).

γ) Να υπάρξουν επενδύσεις ύψους ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ μέχρι το 2020 σε όλα τα κράτη - μέλη για τον εκσυχρονισμό και την επέκταση των ενεργειακών υποδομών της Ευρώπης. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα 200 δισεκατομμύρια θα διατεθούν για τη διάνοιξη των «λεωφόρων» του ηλεκτρικού και τους «διαδρόμους» των αγωγών φυσικού αερίου και θα πρέπει να προέρχονται κυρίως από «ιδιωτικά κεφάλαια». Ωστόσο, οι αρμόδιες αρχές των κρατών - μελών οφείλουν να προωθήσουν ένα «ρυθμιστικό πλαίσιο ελκυστικό στην επένδυση». «Οι επενδύσεις θα πρέπει να γίνουν αποδοτικές χάρη στις τιμές που θα πληρώνουν οι πελάτες καταναλωτές», σημειώνεται στο κείμενο των συμπερασμάτων, με στόχο να διασφαλιστούν τα υπερκέρδη των πολυεθνικών της Ενέργειας.

Νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο

Παράλληλα, η Γαλλία, με τη «σιωπηρή» στήριξη όλων των εταίρων, πέτυχε να συμπεριληφθεί στα συμπεράσματα η συμμετοχή της πυρηνικής ενέργειας στις μορφές ενέργειας που θα μειώσουν την εξάρτηση της Ευρώπης. Την ίδια ώρα, επιχειρώντας να «θολώσουν τα νερά» και ενώ άνοιγαν το δρόμο για τη μαζική είσοδο του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο της Ενέργειας, οι «27» υποσχέθηκαν φυσικό αέριο και ηλεκτρικό σε τιμές προσιτές για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, τις οποίες όμως διευκρίνισαν ότι θα καθορίσει «η αγορά»!

Στο σχέδιο της τελικής διακήρυξης της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ τονίζεται επίσης η ανάγκη επέκτασης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΕΠ), σαν το νέο υπερκερδοφόρο πεδίο δράσης για το κεφάλαιο, καθώς και «ανάγκη» να γίνουν οικονομίες στην κατανάλωση ηλεκτρικού.