Κοντά στο τέλος της χτεσινής παρουσίασης της έκθεσης του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΚΤΕΠΝ) τέθηκε από κάποιον παριστάμενο ότι έχει τη διάθεση να χορηγήσει υποκατάστατα, αλλά δεν του το επιτρέπει το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο.

Και η πρόεδρος του Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) Αννα Κοκκέβη απάντησε πως χρειάζεται μεγαλύτερη ευελιξία, αλλά -δυστυχώς κατ' εκείνη - οι αντιλήψεις δεν προχωρούν με την ίδια ταχύτητα που κινούνται τα δεδομένα και πρόσθεσε πως πρέπει να παρθούν θαρραλέες αποφάσεις για να προχωρήσουμε.

Αλήθεια, και ποια είναι τα δεδομένα; Σύμφωνα με το ΕΚΤΕΠΝ, όλοι οι δείκτες για τη χρήση χειροτερεύουν. Θετική είναι η διαπίστωση πως αυξάνει η ζήτηση των στεγνών προγραμμάτων. Για τα προγράμματα των υποκαταστάτων - πέραν των άλλων - υπάρχει και το δεδομένο της υπόθεσης Αϊβατζίδη - που σε κατάσταση αμόκ πυροβολούσε την πρωθυπουργική κατοικία - γεγονός που ανάγκασε το προσωπικό του ΟΚΑΝΑ να κάνει την καταγγελία για αντιδεοντολογική αντιμετώπιση του θέματος και επικίνδυνη διοίκηση του ΟΚΑΝΑ.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, ποια πρέπει να είναι η απαίτηση εκείνων που έχουν το πρόβλημα των ναρκωτικών; Και ποια θα πρέπει να είναι η απαίτηση της κοινής γνώμης;

Η διολίσθηση και η υποκατάσταση είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι η πρόληψη και η απεξάρτηση. Κι εδώ η κυβέρνηση και οι επίσημοι φορείς της δεν τα πήγαν καθόλου καλά, παρά τα εθνικά σχέδια δράσης και τα λοιπά.

Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν, πριν η διολίσθησή τους σε επικίνδυνους δρόμους είναι χωρίς επιστροφή...