Πιο ευδιάκριτα γίνονται τα σενάρια για την αναδιάταξη του αστικού πολιτικού σκηνικού, που επιταχύνθηκε μετά τις αναταράξεις που προκάλεσαν οι διαγραφές σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κατά την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου. Σταθερός γνώμονας, βέβαια, είναι πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα γενικότερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Στη βάση αυτή η ανοικτή συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θεωρείται πλέον δεδομένη και επιδιώκεται να αποτελέσει το βασικό πυλώνα του συστήματος που θα αναλάβει να περάσει διά πυρός και σιδήρου τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Ενδιαφέρον από την άποψη αυτή έχει το πρωτοσέλιδο θέμα της κυριακάτικης «Καθημερινής», που σπεύδει να χαράξει τη νέα διαχωριστική γραμμή, εννοείται κατά πώς βολεύει την πλουτοκρατία. Γράφει συγκεκριμένα: «Την ίδια ώρα, φαίνεται να δημιουργείται μια νέα διαχωριστική γραμμή, που θέτει από τη μια πλευρά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ως δυνάμεις υποστηρικτικές προς τη νέα δανειακή σύμβαση και από την άλλη τους διαγραφέντες των δύο μεγάλων κομμάτων, τις δυνάμεις της Αριστεράς και τον ΛΑΟΣ». Και συμπληρώνει: «Η διαχωριστική αυτή γραμμή θεωρείται βέβαιο ότι θα αναδειχθεί με ιδιαίτερη ένταση κατά την προεκλογική περίοδο, που αναμένεται ατύπως να ξεκινήσει από τις αρχές Μαρτίου, ειδικά εάν επιβεβαιωθεί το αισιόξοδο σενάριο η "τελική λύση" για το ελληνικό πρόβλημα να επέλθει στην αυριανή συνεδρίαση του Εurogroup». Είναι ολοφάνερο ότι θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα και τις εφεδρείες που διαθέτουν για να παγιδεύσουν τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση εντός των τειχών της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό και συσκοτίζουν και το ρόλο των κομμάτων. Για παράδειγμα, ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι ομογάλακτος των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Το ΚΚΕ δεν έχει σχέση με την «αριστερά». Για το λαό, λοιπόν, πρέπει να είναι ξεκάθαρο στις εκλογές πως ένα πράγμα κρίνεται: Αν θα καταφέρει να δώσει ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, ώστε από την επόμενη μέρα οι εργαζόμενοι από καλύτερες θέσεις να ξεκινήσουν την αντεπίθεση για τη λαϊκή εξουσία.