ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙ: «Οι εταιρείες που δεν διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο πρέπει να πτωχεύσουν και να ξεκινήσουν από το μηδέν. Ορισμένες, όπως το ΤΡΑΜ, που ουδέποτε έδειξαν ότι μπορούν να επιβιώσουν, μπορούν να κλείσουν - προσωρινά έστω - για να σταματήσουν την αιμορραγία του δημόσιου ταμείου. Είναι καιρός για γενναίες και δραστικές αποφάσεις, όχι για τη συνέχιση των συνηθειών που οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΣΤΗΜΑ: «Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το 2008 στην Ελλάδα κατεγράφησαν περίπου 3.000.000 αξονικές τομογραφίες. Απίστευτος ο αριθμός. Ισως μοναδικός στον κόσμο. Και επιβεβαιωτικός προφανώς του σκανδάλου διαρκείας στην Υγεία. Κανείς δεν πιστεύει ότι πραγματικές ιατρικές ανάγκες επέβαλαν τόσες επικίνδυνες ραδιενεργές πράξεις. Με άλλα λόγια το έγκλημα δεν είναι απλώς οικονομικό, αλλά και ιατρικό!» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΖΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ: «Σχετικά με τα μέτρα για την αγορά εργασίας, ο κ. Δασκαλόπουλος επισήμανε ότι "παρατηρείται μια σχεδόν αντανακλαστική τάση δαιμονοποίησης οποιασδήποτε αλλαγής. Δεν διολισθαίνουμε σε εργασιακό Μεσαίωνα όταν τροποποιούμε κάποιες από τις περιοριστικές διατάξεις ορισμένων νόμων. Αντίθετα, τείνουμε περισσότερο προς τη σημερινή, σύγχρονη Ευρώπη, όπου συνυπάρχουν αρμονικά οι ευέλικτες μορφές εργασίας ως εργαλεία οικονομικής ανάπτυξης και αύξησης της απασχόλησης. Oι απολύσεις, ό,τι κι αν θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι, δεν αποτελούν ούτε πράξη αναλγησίας ούτε μέσο αυθαιρεσίας του εργοδότη» (ο πρόεδρος του ΣΕΒ στη Βουλή / ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ: «Κάποιοι συνάδελφοι, κυρίως της τηλεόρασης, προθυμοποιούνται να παίζουν ρόλους για τους οποίους άλλοι είναι επιφορτισμένοι. Ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα των μεγάλων ή μικρών απεργιακών κινητοποιήσεων, αναλαμβάνουν να απαξιώνουν συνδικαλιστικούς αγώνες, κινητοποιήσεις εργαζομένων, διεκδικήσεις και γενικά ό,τι μπορεί να ενοχλήσει εργοδοτικά συμφέροντα. Τους ακούσαμε να φωνάζουν για τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι, για εκείνες ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για μια σειρά ακόμα διεκδικήσεις. Δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταγράφουν ειδήσεις και γεγονότα και σίγουρα έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κρίσεις πάνω σε αυτά. Αλλά όταν τα δύο αυτά πράγματα μπλέκουν επικίνδυνα, τότε δεν πρόκειται για πληροφόρηση, αλλά για προπαγάνδα. Και μάλιστα, με ιδιαίτερα ταπεινά ελατήρια (...) Αρκετά αρνητικά φορτισμένη είναι η κοινωνία με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ας μην το επιβαρύνουν περισσότερο» (ο Γ. Παντελάκης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).