«Με το νόμο» γίνεται η απάτη για το Ασφαλιστικό, με «μελέτες» που επικαλούνται το ...2060 για να αρπάξουν περισσότερα οι καπιταλιστές σήμερα.

«Με το νόμο» γίνεται η μεταφορά του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από τα χέρια των δισεκατομμυρίων παγκοσμίως εργαζομένων στις τσέπες των λίγων, των μονοπωλίων.

Το «νόμο» επικαλείται και ο Πάγκαλος για να παρουσιάσει σαν αιτία της κρίσης τους μισθούς και με τέτοια «νομιμοποίηση» επιχειρεί να χρεώσει στη συνέχεια στο ΚΚΕ τους νεκρούς από τη δράση ύποπτων μηχανισμών, οργάνων κρατικών κατασταλτικών υπηρεσιών, που η κυβέρνησή του χρησιμοποιεί.

Το γλυκόπικρο όλης αυτής της ιστορίας είναι πως ενώ εμφανίζονται να πασχίζουν να κρατήσουν γεμάτο το κρατικό ταμείο για να έχουν να παίρνουν οι καπιταλιστές, όλο και περισσότεροι από τα θύματα καταλαβαίνουν πως όποιος μπορεί να μην πληρώσει το χαράτσι, καλά κάνει και το κάνει.

Υπάρχει αχίλλειος πτέρνα στην όλη επιχείρηση των καπιταλιστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων να εμφανιστούν ως θύματα.

Την πληγή που κακοφορμίζει ως γέννημα του ίδιου του συστήματος να την κρατήσουμε ανοιχτή.

Ενισχύοντας ανάμεσα στους εργάτες τη γνώση ότι παράγουν πολλά, αλλά θέλουν να τα κατέχουν όλα οι καπιταλιστές. Οτι τα μονοπώλια τα παίρνουν όλα και πρέπει να τα χάσουν όλα. Οτι αυτός που ενοχοποιεί τους εργάτες είναι ήδη χορτάτος, πρέπει να πεινάσει.

Οι αλληλοαποκαλύψεις μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για το ποιος διόρισε ποιον από τους δικούς τους δεν αφορούν σε κάποια εξυγίανση. Είναι στάχτη στα μάτια των εργατών, πρόσχημα καθαρότητας από αυτούς που οργανώνουν, εκτελούν το μέγα σκάνδαλο: το ξέσκισμα εκατομμυρίων εργατών που σε μια νύχτα, με μια κυβερνητική απόφαση, τους αφοπλίζουν και τους στέλνουν να αντιμετωπίσουν τα αφεντικά τους γυμνοί, χωρίς κανένα δικαίωμα, ακόμα χειρότερα, με καθορισμένη στα όρια της εξαθλίωσης την τιμή πώλησης της εργατικής τους δύναμης.

Ο ρόλος ειδικά του ΠΑΣΟΚ στη σημερινή συγκυρία δεν μπορεί πια να κρυφτεί. Εχει ιστορική αποστολή από την τάξη που εκπροσωπεί να συνεχίσει - οξύνει τον αντικομμουνιστικό αγώνα, ακριβώς γιατί αυτός είναι συστατικό του λόγου ύπαρξής του: Να κρατά παροπλισμένο το εργατικό κίνημα για να μπορεί το κεφάλαιο να αυξάνει ανεμπόδιστα τα κέρδη του.

Η απάντηση προσωπικά στον Πάγκαλο είναι εύκολη. Ισως όμως το κύριο είναι να αφεθεί η συνέντευξή του να κυκλοφορήσει πλατιά ανάμεσα στους οπαδούς και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον όσους δεν έχουν σχέση με τέτοιες αθλιότητες. Για να κατανοήσουν από πρώτο χέρι ποιος οργάνωσε τελικά την προβοκάτσια στη «Μαρφίν», για ποιο σκοπό (τη συκοφάντηση των ταξικών αγώνων για καλύτερη ζωή της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας), ποιος μηχανισμός - για να κερδίσουν οι καπιταλιστές - είναι ικανός να σκοτώσει ένα στέλεχός του για να δείξει τους κομμουνιστές σαν ένοχους. Εχει ξαναγίνει.

Ο Πάγκαλος επί της ουσίας ομολόγησε χτες ότι το ΠΑΣΟΚ και η τάξη που υπηρετεί έχουν συμφέρον από τις προβοκάτσιες - οι υπηρεσίες, οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί που διαχειρίζεται το ΠΑΣΟΚ τώρα οργάνωσαν και εκτέλεσαν την προβοκάτσια - για να μπορούν στη συνέχεια να την επικαλεστούν χτυπώντας το κίνημα και την πρωτοπορία του.

Το γεγονός ότι το ΚΚΕ, το ταξικό κίνημα εκείνη τη μέρα τους χάλασε τα σχέδια και αποκάλυψε τους οργανωτές και τους φυσικούς αυτουργούς δεν μπορούν να το χωνέψουν. Γι' αυτό καταφεύγουν όλο και πιο χοντρά στο ψέμα, όλο και πιο πολύ στη δοκιμασμένη μέθοδο του Γκέμπελς.

Μόνο που τα χρόνια είναι διαφορετικά. Οπως ο λαός δεν ανέχεται τη σφαγή, έτσι και το ΚΚΕ έχει κάνει καθαρό ότι η ΚΥΠατζίδικη λάσπη δεν το ακουμπά, αλλά προειδοποιεί ότι στρέφεται όχι μόνο ενάντιά του αλλά ενάντια στο λαό.

Γι' αυτό και δεν καταλαβαίνουμε ούτε τη θεατρινίστικη «οργή» του Χατζηνικολάου χτες το βράδυ στο «Alter», για τον «Ριζοσπάστη». Αντίθετα, είμαστε υποχρεωμένοι να του επαναλάβουμε ότι και αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη της πράξης του όταν αφήνει τον τηλεοπτικό παρτενέρ του (σ' ένα θέατρο εσύ κόβεις - εγώ ράβω) να δικαιολογεί τον Πάγκαλο και ο ίδιος να παριστάνει τον παρατηρητή.

Δηλαδή, τι θέλουν να μας πουν; Οτι τον τσίμπησε μύγα τον Πάγκαλο; Γνωρίζουν πως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θέλει να κάνει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να νιώθουν ότι είναι παράνομοι αν αντιδρούν στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Γιατί φαίνεται και το ξέρουν πως ένα μεγάλο μέρος από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ έχει άλλη γνώμη. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, το στρίμωγμα της κυβέρνησης, να το κάνουμε πιο ασφυκτικό.

Πόσο μάλλον που τα δεδομένα δείχνουν πως είναι όλο και πιο πολλοί αυτοί που πια δεν αντέχουν και είναι λίγοι - εξαιρετικά λίγοι - αυτοί που με όρους Γκέμπελς πασχίζουν να σταματήσουν την ιστορία.

Ας τους κρατήσουμε γυμνούς στη μέση της πλατείας.