Τέτοιοι Ανθρωποι ήταν οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ. Προμηθείς δεσμώτες του άσβεστου πόθου τους για μια Ελλάδα λεύτερη, που ο λαός της θα διαφέντευε ο ίδιος τη ζωή του. Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης εξήντα χρόνων από την ίδρυση του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνεται στους εν ζωή μαχητές και μαχήτριές του, αλλά και στις οικογένειες όσων έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα του, καλώντας τους στην εκδήλωση τιμής και μνήμης, που διοργανώνει την Κυριακή 10 Δεκέμβρη, στις 12 το μεσημέρι, στον Περισσό. Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις, που διατίθενται στις κατά τόπους κομματικές οργανώσεις.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ενώ στο πλαίσιό της θα εκτεθεί φωτογραφικό υλικό και άλλα ντοκουμέντα της περιόδου, όπως και σύγχρονες φωτογραφίες από τον Γράμμο που απεικονίζουν «αποτυπώματα» της πορείας και δράσης του ΔΣΕ, καθώς και τμήματα του πολεμικού εξοπλισμού των μαχητών που βρέθηκαν και περισυνελέγησαν από τα πεδία όπου διεξήχθησαν οι μάχες. Ακόμα, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε ειδικά γι' αυτήν την εκδήλωση, το οποίο θα περιέχει και αποσπάσματα κινηματογράφησης και εικόνων εκείνης της ιστορικής περιόδου από τη ζωή και τη δράση του ΔΣΕ, που προβάλλονται για πρώτη φορά.

Οπως αναφέρει στην πρόσκλησή της η ΚΕ του Κόμματος για τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, «στο πρόσωπό σας θέλει να αναδείξει την ένδοξη και ηρωική αυτή σελίδα της ιστορίας του Κόμματός μας, το μεγαλείο και την προσφορά όλων των επώνυμων και ανώνυμων μαχητών του ΔΣΕ, στον αγώνα για μια λαοκρατούμενη και σοσιαλιστική Ελλάδα».

Αλλωστε, η ΚΕ του ΚΚΕ στη Διακήρυξή της για τα 60χρονα του ΔΣΕ τον περασμένο Ιούνη σημείωνε σχετικά με τη δράση του πως αυτή αποτέλεσε «την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα» (...) «ο αγώνας του ήταν αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός.(...) Η πάλη του ΔΣΕ αποπνέει μόνο δίκιο και ακατάβλητη ηθική, επειδή δίκιο και ηθική αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ, είτε έφερνε νίκες, είτε έρχονταν πικρές οι ήττες».

«Το λαϊκό κίνημα εκείνων των χρόνων βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Αν και με καθυστέρηση, επέλεξε το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό. Δεν ταίριαζαν αυτά σε εκείνους και σε εκείνες που μόλις είχαν αφήσει πίσω τους το σηκωμό του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, της Εθνικής Αλληλεγγύης και τον αγώνα του ΕΛΑΣ κατά των Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων το Δεκέμβρη του 1944».