Φτάσαμε με λεκτική ευκολία και ακαδημαϊκή διανοητική υπνηλία στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Εχοντας πάντα καβάντζα τις ...Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες. Πίσω βαθιά στη σκέψη του ευρωχωροχρόνου μας βέβαια υπάρχει η διαστρέβλωση του «πίστευε και μη ερεύνα».

Εδώ πλέον μιλάμε σήμερα για μια βαθιά μετάλλαξη της πολιτικής επικοινωνίας κι έναν αργό και βασανιστικό ευνουχισμό της συλλογικής κριτικής ικανότητας που επιτεύχθηκε με ανηλεή προπαγάνδα από τα ΜΜΕ. Η άγνοια της γλώσσας και της πολιτικής γλώσσας αυτής καθαυτής μετατράπηκε σε ιδεολογική και επικοινωνιακή δήθεν καινοτομία. Με το αζημίωτο, βέβαια. Γιατί πίσω απ' αυτό το «Μη», που παρουσιάζεται ως αυθόρμητο τη μια, αναγκαστικό ερμηνευτικό μόριον του «νέου», τάχα μου, θεσμού ή φορέα ή έννοιας, κρύβεται μια πανάρχαια ύπουλη και άθλια πολιτική της εξουσίας και δη της καπιταλιστικής.

Ετσι φτάσαμε να ανεχόμαστε και να μη βγαίνουμε στους δρόμους νυχθημερόν, πως μπορεί να συμμετέχεις σε ...ειρηνευτικές δυνάμεις που σφάζουν λαούς, όπως στο Ιράκ ή τη Γιουγκοσλαβία, αλλά να μην είσαι παρά σε κατάσταση μη πολέμου.

Ετσι συντηρούμε, ανεχόμαστε, ενίοτε θαυμάζουμε μάλιστα, αλλά ουδέποτε ελέγχουμε και διερευνούμε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ντόπιες ή ...πολυεθνικές που υπάρχουν κυρίως χάρη στην, όποιας κυβέρνησης, χρηματοδότηση. Καθαγιάζονται ως Μη Κυβερνητικές, οπότε ανενόχλητες κάνουν όλες τις βρώμικες κυβερνητικές δουλιές.

Ετσι, σε λίγο θα συζητάμε ανοιχτά για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που δε θα διαφέρουν από τα κρατικά, αφού θα είναι Μη Κερδοσκοπικοί Εκπαιδευτικοί Οργανισμοί και ξένοι επενδυτές που (μετά την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ΠΑΣΟΚ + ΝΔ) θα έρθουν να μας μάθουν γράμματα τζάμπα για την ψυχή της μάνας τους και την τσέπη των μάνατζερ.

Σ' ολόκληρο το διαβόητο ευρωσύνταγμα, δεν υπάρχει πουθενά η λέξη λαός. Ακούστε τους νεοδημοκράτες και τους πασόκους, παρόλο που τελευταία αριστερίζουν προς χάρη της τηλεθέασης με τυχαία πεταγμένες λέξεις, όπως «ταξικός προϋπολογισμός». Χρησιμοποιούν κατά κόρον τη λέξη λαϊκισμός όποτε θέλουν να απορρίψουν λαϊκά αιτήματα. Κι ύστερα μιλούν για κοινωνία, κοινωνικές ομάδες, ενεργούς πολίτες κλπ., για το Μη Λαό δηλαδή που θέλουν όμηρο και συνάμα οπαδό τους. Στη γλώσσα μας, η λέξη λαός είναι ουσιαστικό, το λεγόμενο περιληπτικό. Γιγάντιο ιστορικό υποκείμενο, που δεν κλασματοποιείται σε μονάδες και γι' αυτό πανίσχυρο. Αν φραστικά και λεκτικά καταργηθεί και τσαλακωθεί ως έννοια, τότε ο λύκος τρώει χωρίς τύψεις τα πρόβατα, στα πλαίσια των καθηκόντων του φύλακα που τα ίδια του ανέθεσαν.