Την «ανταγωνιστικότητα» αποφάσισε να στοχοποιήσει η Νεολαία του Συνασπισμού σε ανακοίνωσή της για τον αγώνα των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Αφού κατηγορεί τον υπουργό Εργασίας για σιωπή σχετικά με το πρόβλημα των χαλυβουργών, εξεγείρεται επειδή «γνωρίζει (σ.σ. ο υπουργός) ότι για να εξυπηρετηθεί ο "εθνικός" στόχος της ανταγωνιστικότητας που τέθηκε από στόματος Παπαδήμου, χρειάζονται νέες απολύσεις, νέο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και περαιτέρω διεύρυνση της εργασιακής ανασφάλειας. Αυτό το στόχο υπηρετούν από κοινού η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και το ελληνικό κεφάλαιο».

Το ζήτημα είναι, όμως, πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αποκηρύσσει τόσα χρόνια την ανταγωνιστικότητα, αλλά στηρίζοντας τον ευρωμονόδρομο καλλιεργεί στον εργατόκοσμο και αυταπάτες ότι υπάρχει... καλή ανταγωνιστικότητα, αρκεί να μπουν νόμοι και περιορισμοί. Γι' αυτό και όπου σταθούν και όπου βρεθούν κάνουν λόγο για την ανάγκη να μπουν οι άνθρωποι πάνω από τις αγορές. Ελα, όμως, που όσο υπάρχουν αγορές, οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους θα τσακίζονται από αυτές. Αλλωστε, οι αγορές από αυτό τρέφονται: Από το τσάκισμα των ανθρώπινων αναγκών και δικαιωμάτων. Γι' αυτό και δε γίνεται και η αγορά να λειτουργεί και οι εργαζόμενοι να έχουν δικαιώματα. Για παράδειγμα, δε γίνεται και ο Μάνεσης να έχει κέρδη και οι χαλυβουργοί να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς, αντίστοιχους του πλούτου που παράγουν, συνθήκες εργασίας ασφαλείς, με αξιοποίηση της τεχνολογίας για μείωση του εργάσιμου χρόνου, εκμηδένιση των κινδύνων «ατυχημάτων» κ.τ.λ. Αυτά, όμως, δεν τα λένε στους χαλυβουργούς. Μόνο θυμήθηκαν τώρα να εκφράσουν την «αλληλεγγύη» τους για έναν αγώνα του οποίου η τεράστια αξία έγκειται και στο ότι αποκαλύπτει την αληθινή πηγή των εργατικών αδιεξόδων: Την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εξουσία του κεφαλαίου, τα οποία όμως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί.