Ο νέος χρόνος καταφθάνει με "δώρο" μια νέα όξυνση στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας. Οξυνση, η οποία εκδηλώνεται και αναπτύσσεται στο πλαίσιο σοβαρών αποκαλύψεων για το ρόλο εκείνων, που υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει την τύχη της "ειρήνης" και της "ασφάλειας" του πλανήτη. Και, βεβαίως, έχουν αυτοαναγορευτεί σε "εγγυητές" της σταθερότητας στη Νοτιανατολική Πτέρυγα της Μεσογείου. Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας, το "μυστικό σύμφωνο", βάσει του οποίου ονοματίζονται ως "υπ' αριθμόν μία" απειλή για την Αγκυρα η Ελλάδα και η Συρία, αποκαλύπτει και τις σχέσεις των "συμμάχων" και το ρόλο των οργανισμών, όπου συμμετέχουν οι δυο χώρες. Το γεγονός δε ότι η Ελλάδα από την πλευρά της, και ως συνέπεια των προκλητικών τακτικών των σοβινιστών της Αγκυρας, έχει προ πολλού διακηρύξει διά των κυβερνώντων ότι ο "υπ' αριθμόν ένας" κίνδυνος για τη χώρα προέρχεται εξ Ανατολών, πρέπει επίσης να ενταχθεί στην ίδια λογική.

Με απλά λόγια, η Ελλάδα και η Τουρκία, δυο "σύμμαχες" χώρες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δηλώνουν και αλληλοκατηγορούνται ότι η μια αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την άλλη. Σαφέστατα, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τι είδους "συμμαχία" είναι αυτή, όπου τα κράτη - μέλη της δεν μπορούν να προστατευτούν από τους ίδιους τους "συμμάχους" τους; Τι είδους οργανισμός "ασφάλειας και σταθερότητας" είναι αυτός, όπου τα μέλη του αλληλοϋποβλέπονται ή, έστω, ο ένας κατηγορεί τον άλλον ότι τον υποβλέπει; Τελικά, το ΝΑΤΟ τι έχει να προσφέρει στον ελληνικό και τουρκικό λαό, που να ανταποκρίνεται πραγματικά στην ανάγκη για ειρήνη και προκοπή; Και, βέβαια, τα ίδια ερωτήματα τίθενται και για την ΕΕ, η οποία έχει στις τάξεις της, τόσο την Ελλάδα, όσο και σε περίοπτη σχέση συνεργασίας την Τουρκία.

Αν η απάντηση ήταν ένα απλό "τίποτα", ίσως τα πράγματα να μην ήταν τόσο επικίνδυνα. Αλλά το ΝΑΤΟ, όπως και η ΔΕΕ, στην οποία "συμμαχούν" η Ελλάδα και η Τουρκία, δεν αρκούνται στο να μην αναλαμβάνουν την προστασία των κρατών - μελών τους, εφόσον το ένα επιτεθεί στο άλλο. Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί δεν αρκούνται στην τακτική του "δεν είδαμε τίποτα", όταν ανεξάρτητες χώρες, όπως η Κύπρος, γίνονται θύματα του "Αττίλα", κατόπιν της δικής τους υπόθαλψης. Το ΝΑΤΟ και τα συναφή ..."ευαγή ιδρύματα" προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Χρησιμοποιούν την εμπλοκή των διαφόρων χωρών στα γρανάζια τους, για να προωθούν τα συμφέροντα των Αμερικανών, με την τακτική του"διαίρει και βασίλευε". Η κυριαρχία των ΗΠΑ στον πλανήτη και στην περιοχή μας, ειδικότερα, περνάει μέσα από την εδραίωση των δικών τους στρατηγικών επιδιώξεων, που δε λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα και δικαιώματα των κρατών της περιοχής. Ετσι, αν η νέα δομή του ΝΑΤΟ αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα για τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, αυτό δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για τις ΗΠΑ να την επιβάλουν, όπως και την επέβαλαν. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι οφθαλμοφανές. Το ΝΑΤΟ και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, στους οποίους συμμετέχουν οι δυο χώρες, όχι μόνο δε λύνουν τα προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, αλλά τα συντηρούν, τα αναπαράγουν και πολλές φορές τα προκαλούν. Η νέα όξυνση των τελευταίων 24ώρων είναι επιπλέον λόγος, ώστε να δυναμώσει η φωνή των λαών, για την αποδέσμευση από αυτές τις "λυκοσυμμαχίες".