Ο έγκριτος νομικός και καθηγητής της Νομικής Σχολής κ. Κ. Μπέης, με ένα πρόσφατο ("Ελευθεροτυπία" 10/12/97) και εμπεριστατωμένο άρθρο του, επισημαίνει το σοβαρό έλλειμμα Κράτους Δικαίου, που υπάρχει στο Θετικό μας Δίκαιο και με το αναμφισβήτητο κύρος του γνωμοδοτεί, ότι, ενόψει σαφών και θεμελιωδών συνταγματικών διατάξεων, οι δικαστές, όχι μόνο μπορούν, αλλά και έχουν υπηρεσιακό καθήκον να πληρώσουν αυτό το έλλειμμα και να κάνουν το Δίκαιο περισσότερο δίκαιο. Αληθινά δίκαιο.
Ετσι, π.χ., θεωρεί ότι ενόψει της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, που ορίζει ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας, ο δικαστής, υποχρεωμένος, σύμφωνα με τις φιλοσοφικές δοξασίες του Αριστοτέλη, από το λειτούργημά του να "ισάζει" το άνισο και συνεπώς άδικο, δεν υποχρεούται να εφαρμόζει οπωσδήποτε και άνευ άλλου τινός τη διάταξη του άρθρου 982 παρ. 2 εδ. δ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που ορίζει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις επιτρέπεται η κατάσχεση μισθών και συντάξεων μέχρι του ενός τετάρτου. Γιατί αυτή η θεμελιακή συνταγματική διάταξη έχει το νόημα ότι δεν επιτρέπεται κατάσχεση, που θα στερούσε τον οφειλέτη από τα απολύτως αναγκαία μέσα για τη στοιχειώδη διαβίωσή του. Και έργο των δικαστηρίων, επιλέχτηκε ορθώς, είναι, προκειμένου να εφαρμόσουν αυτή τη διάταξη (982 Κ. Πολ. Δ.), να εντοπίσουν ποιο είναι αυτό το όριο της στοιχειώδους διαβίωσης, κάτω από το οποίο δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα να επιτρέψουν την κατάσχεση.
* * *
Βέβαια, για όσους γνωρίζουν ότι το Δίκαιο δεν είναι παρά η θέληση της κάθε φορά άρχουσας τάξης και ότι η Δικαιοσύνη είναι κι αυτή ένας κρατικός μηχανισμός, για να διασφαλίζει την υποταγή των αρχομένων σ' αυτήν τη θέληση, το έλλειμμα του Κράτους Δικαίου στη σύγχρονη νομοθεσία μας είναι φυσικό να αναδεικνύεται όλο και περισσότερο, όσο αλλάζουν οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες, στις οποίες ανταποκρίνονταν κάποτε οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Ωστόσο, το κράτος, μολονότι δεν αυτοχαρακτηρίζεται σαν τέτοιο στην προμετωπίδα του Συντάγματός του, μπορεί και κάτω από ορισμένες συνθήκες (ανέβασμα της ταξικής πάλης) να γίνεται "κοινωνικότερο". Η άρχουσα τάξη βεβαίως επιδιώκει, ώστε ακόμη και οι όποιες παραχωρήσεις της, στα πλαίσια της πάλης, να μην αμφισβητούν, να μην υπονομεύουν και να μη θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την εξουσία του. Και, εν προκειμένω, στο ζήτημα των χειμαζομένων αγροτών, θα μπορούσε κάλλιστα το κράτος να επιδείξει ένα πιο "κοινωνικό" πρόσωπο, διαθέτοντας μικρό μόνο μέρος από τα αμύθητα ποσά, που παραχωρούνται με χίλια προσχήματα και μεθοδεύσεις στα μεγάλα διαπλεκόμενα συμφέροντα, στους μεγάλους νομείς της εξουσίας, αν δεν υπέθαλπε και δεν κατοχύρωνε το "φαταουλισμό" τους με αυταρχισμό και αλαζονεία η κυβέρνηση, που διαχειρίζεται με περισσή ευλάβεια τα συμφέροντά τους. Και εδώ ακριβώς αναδεικνύεται το έλλειμμα του Κράτους Δικαίου.
Ωστόσο, οι επισημάνσεις και οι υποδείξεις του κ. Μπέη είναι από κάθε άποψη αξιέπαινες. Γιατί ασφαλώς και μέσα σ' αυτό το "δικαιικό σύστημα" υπάρχουν περιθώρια να γίνει το Δίκαιο πιο δίκαιο. Αλλά θα περίμενε κανείς και από τον κ. Μπέη και από τους άλλους έγκριτους νομικούς και κοινωνιολόγους μια γενικότερη θεώρηση αυτού του ελλείμματος.
* * *
Σήμερα χιλιάδες αγρότες σύρονται μπουλούκια - μπουλούκια στα δικαστήρια και καταδικάζονται, γιατί τόλμησαν κι αυτοί, όπως ακόμη και οι κληρικοί και οι αστυνομικοί, να κινητοποιηθούν, να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, που τους καταδικάζει σε εξαθλίωση και σε αφανισμό. Και όχι μόνο καταδικάζονται σε πολύμηνες φυλακίσεις, γιατί βγήκαν στους δρόμους και παρακώλυσαν τάχα τις συγκοινωνίες, με πανομοιότυπες και ταυτόσημες αποφάσεις - που θυμίζουν ανάλογες αποφάσεις των δικαστηρίων μας, που στην εποχή της χούντας διέτασσαν την κατάσχεση της"Βραδυνής" με τη διακήρυξη του αυτοεξόριστου τότε Κ. Καραμανλή - αλλά και αφανίζονται οικονομικά με τη δήμευση των πανάκριβων, δυσαναπλήρωτων και μοναδικών αγροτικών εργαλείων τους, χωρίς τα οποία δεν μπορούν να καλλιεργήσουν τη γη και να θρέψουν τις οικογένειές τους και μαζί με αυτές και όλη την κοινωνία. Με τη δήμευση των τρακτέρ, που εχρησίμευσαν και ήσαν τάχα προορισμένα για την τέλεση του ειδεχθούς εγκλήματός τους!!!
Με τη δήμευση, που έρχεται σαν συνέχεια και ολοκλήρωση της "ευρηματικής", αλλά καθαρά μαφιόζικης τακτικής των δυνάμεων καταστολής, που εμπνευσμένα ξεφούσκωσαν τους τροχούς και έκοψαν τα καλώδια αυτών των εγκληματικών οργάνων!!!
* * *
Βέβαια, το άρθρο 76 ΠΚ παρέχει αυτήν την ευχέρεια στα δικαστήρια, κυρίως για να αποτραπεί η επανάληψη τέτοιων "εγκλημάτων" και να μην κινδυνεύσει η δημόσια τάξη. Και οι δικαστές των Πλημμελειοδικείων, ανώριμοι και προφανώς άκριτοι ως επί το πλείστον, επηρεασμένοι καταφανώς από τις σχετικές δηλώσεις ορισμένων κυβερνητικών παραγόντων, που... επροφήτευσαν τις διώξεις και τις καταδίκες, όχι μόνον καταδικάζουν τους απείθαρχους αγρότες, αλλά δημεύουν και αυτά τα μοναδικά αγροτικά τους εργαλεία!! Τα εργαλεία, που η ίδια η πολιτεία, ακριβώς για να μην καταδικάζονται στην εξαθλίωση και τον αφανισμό οι αγροτικές οικογένειες, με άλλη διάταξη (άρθρο 953 Κ. Πολ. Δ.), εξαιρεί από την κατάσχεση. (Βέβαια με αυτή τη διάταξη εξαιρούνται τα αροτριώντα ζώα των αγροτών, που σήμερα αντικαταστάθηκαν από τα τρακτέρ). Και επειδή τα"εγκληματικά" αυτά εργαλεία μπορεί να χρησιμοποιηθούν ξανά για την επανάληψη του εγκλήματος, το συμφέρον του έθνους επιβάλλει να αφαιρεθούν από τα χέρια των αγροτών. Απαξ διά παντός. Κι ας μείνουν ακαλλιέργητες και χέρσες οι απέραντες εκτάσεις. Κι ας ξεκληριστούν οι αγρότες και οι οικογένειές τους. Αν, φυσικά, δε θέλουν να γίνουν γκαρσόνια στη νέα κοινωνία των υπηρεσιών ή να πάρουν κι αυτοί το δρόμο για τη ζούγκλα της Αυστραλίας, όπως οι πατεράδες τους πριν 40 - 50 χρόνια. Τότε που η μετανάστευση και η ερήμωση της υπαίθρου θεωρούνταν ευλογία και είχε αποδοθεί από τους κυβερνήτες μας στο "δαιμόνιο της φυλής". Στο κάτω - κάτω, αυτό θα πει "εκσυγχρονισμός". Και έτσι υλοποιείται και το πρόγραμμα της "Λευκής Βίβλου" για τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού...
* * *
Σ' αυτή λοιπόν την περίπτωση, στην περίπτωση των χειμαζομένων αγροτών, που όχι μόνο καταδικάζονται σε πολύμηνες φυλακίσεις με αναστολή, για να κρατούνται σε ομηρία, αλλά και δημεύονται τα μοναδικά μέσα της ζωής τους, δεν υπάρχει έλλειμμα Κράτους Δικαίου; Δεν ισχύουν οι ίδιες θεμελιακές συνταγματικές διατάξεις; Τα παιδιά του κ. Βεντούρη, η τύχη των οποίων ερέθισε εξίσου τον κ. καθηγητή, μπορεί να ταλαιπωρήθηκαν κάπως από τη βίαιη αφαίρεσή τους από την εξουσία του πατέρα τους, αλλά στην αγκαλιά της μητέρας τους και με πλούσια τα μέσα διατροφής τους σύντομα θα ξεχάσουν την ταλαιπωρία τους. Τα παιδιά, όμως, των καταδικαζομένων αγροτών, που θα κοιμούνται για μήνες νηστικά, ποιος, άραγε, θα τα προστατεύσει;
Γνωρίζουν, άραγε, οι κύριοι δικαστές, που εξέδωσαν με ομοφωνία τις καταδικαστικές αποφάσεις, τι σημαίνει αυτό το τρακτέρ για μια αγροτική οικογένεια;
Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη και δικαστές - και δεν είναι λίγοι - με κρίση και με ανθρωπιά. Και απ' αυτή την άποψη, η αθωωτική απόφαση των δικαστών του Κιλκίς, που άκουσαν μόνο τη συνείδησή τους και ετίμησαν το λειτούργημά τους, αποτελεί ελπιδοφόρο μήνυμα. Οχι για τους αγρότες. Οι αγρότες δεν ελπίζουν στη φιλανθρωπία κανενός. Πιστεύουν στο δίκαιο και στον αγώνα τους. Αλλά για την υπόληψη της Δικαιοσύνης.
Γ. Κ. ΜΗΤΡΑΒΕΛΛΑΣ
Βέβαια, για όσους γνωρίζουν ότι το Δίκαιο δεν είναι παρά η θέληση της κάθε φορά άρχουσας τάξης και ότι η Δικαιοσύνη είναι κι αυτή ένας κρατικός μηχανισμός, για να διασφαλίζει την υποταγή των αρχομένων σ' αυτήν τη θέληση, το έλλειμμα του Κράτους Δικαίου στη σύγχρονη νομοθεσία μας είναι φυσικό να αναδεικνύεται όλο και περισσότερο, όσο αλλάζουν οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες, στις οποίες ανταποκρίνονταν κάποτε οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις
Feeds
ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ με κυβερνητική κάλυψη
