Στην Ελλάδα, εκτός της κακοδαιμονίας των πολιτικών "ταγών" και των οικονομικών εκμεταλλευτών της, εκτός των υποταγμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, των υποτακτικών του ρουσφετιού, των υποκειμένων της κοινωνικής σαπίλας, υπάρχουν δημιουργικές δυνάμεις, που διαμορφώνουν υπόγεια ρεύματα προόδου και αισιοδοξίας για το μέλλον. Οι πρωταγωνιστές αυτών των δημιουργικών, προοδευτικών λαϊκών δυνάμεων, που διαπρέπουν στους χώρους της εργασίας, του πολιτισμού, της επιστήμης, δεν προβάλλονται στο προσκήνιο της δημοσιότητας, αν κι αποτελούν τους πραγματικούς σταρ.

Είναι ο εργαζόμενος στη φάμπρικα, στην οικοδομή, στο χωράφι, που παράγει τον πλούτο της χώρας μας. Ο εργάτης της Τέχνης που δημιουργεί στη μουσική, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία. Ο λειτουργός της Επιστήμης, που διακονεί την Ιατρική σώζοντας ζωές, που υπηρετεί στην Εκπαίδευση διαμορφώνοντας τους νέους, που εντρυφά στην Ιστορία, διασώζοντας την εθνική και παγκόσμια συνείδηση.

Είναι ο "ανώνυμος" που κρέμεται στη σκαλωσιά για να χτίσει το σπίτι, την πολυκατοικία, τον ουρανοξύστη. Που "βουλιάζει" στη λάσπη για να σπείρει το στάρι. Που ξημεροβραδιάζεται στο δωματιάκι του για να δώσει λίγες νότες, στέκεται όρθιος στη σκηνή για να μιλήσει θεατρικά, παλεύει με το χρωστήρα για να ζωγραφίσει ένα πίνακα και με το μολύβι για να γράψει ένα βιβλίο. Που τρέχει στους διαδρόμους του νοσοκομείου για να προλάβει το έμφραγμα ενός ασθενούς, που "τουρτουρίζει" στο παγωμένο σχολειό για να διδάξει μάθηση και ήθος στους μαθητές, που ψηλαφεί κι αναβιώνει τ' αρχεία για να προβάλει την ιστορική διαδρομή και προοπτική.

Αυτοί οι "ανώνυμοι" του σήμερα, θ' αποτελέσουν τους "επώνυμους" του αύριο.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ