Προκειμένου ν' απαντήσει στις κατηγόριες της ΝΔ για κακή διαχείριση, στην οποία οφείλεται η συνεχής αύξηση των χρεών των νοσοκομείων, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ανέφερε ότι το Νοσοκομείο Τρικάλων, στο χρόνο που πέρασε, όχι μόνο δεν αύξησε τα χρέη του, αλλά είχε και κέρδη, περί τα 620 εκατομμύρια δραχμές. Και κάποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Θεσσαλίας εξέλαβαν αυτή την αναφορά του υπουργείου σαν ένα δημόσιο «εύγε» στον μάνατζερ του νοσοκομείου Τρικάλων, Σπ. Αποστολόπουλο. Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω - και εξ ιδίας αντιλήψεως - ότι το εν λόγω επαρχιακό νοσοκομείο είναι από τα πιο υποβαθμισμένα στη χώρα, καθώς αντιμετωπίζει τα μύρια όσα προβλήματα λειτουργίας, απόρησα που το υπουργείο διάλεξε αυτό για να δείξει ότι πετυχαίνει η πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο της δημόσιας υγείας.

Σκεφτόμενος, όμως, λίγο πιο βαθιά, κατάλαβα ότι η επιλογή του υπουργείου ήταν τελικά σωστή, καθώς στο Νοσοκομείο Τρικάλων εφαρμόζεται, κατά γράμμα, η κυβερνητική πολιτική παροχής υποβαθμισμένων υπηρεσιών περίθαλψης κι αλλοίωσης του δημόσιου χαρακτήρα του λεγόμενου Εθνικού Συστήματος Υγείας. Κι αυτό διότι λειτουργεί με τεράστιες κι, εν πολλοίς, παραλυτικές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με βασικές ελλείψεις σε κλινικές, τμήματα και τεχνολογικό εξοπλισμό, σ' ένα κτίριο παμπάλαιο κι ακατάλληλο, όπου οι ασθενείς, ανεξαρτήτως του είδους και της βαρύτητας της αρρώστιας τους, στριμώχνονται ανά δεκάδες σε θαλάμους, νεφροπαθείς, που κάνουν αιμοκάθαρση, στοιβάζονται στα υπόγεια, καρκινοπαθείς κάνουν «στα γρήγορα» χημειοθεραπεία κ.ο.κ.

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν και ταλαιπωρούν ασθενείς και εργαζόμενους του νοσοκομείου, αυτό που «λειτουργεί» χωρίς προβλήματα είναι η πολιτική περικοπής των εξόδων και παραχώρησης τομέων και δραστηριοτήτων σε ιδιώτες. Στα πλαίσια αυτά ο μάνατζερ έκοψε από τους καρκινοπαθείς το φάρμακο χημειοθεραπείας που πρόσφερε δωρεάν το νοσοκομείο, κόβονται εφημερίες γιατρών και, γενικότερα, γίνεται σκληρή προσπάθεια περιορισμού των εξόδων που σχετίζονται με την περίθαλψη των ασθενών και τις ανάγκες των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, συγκεντρώνονται κάποια χρήματα από τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων - λειψά είναι αλήθεια, καθώς δύσκολα θα δεχτεί κάποιος να πληρώσει και από την τσέπη του σ' ένα υποβαθμισμένο νοσοκομείο - ενώ έχουν παραδοθεί σε ιδιωτικές εταιρίες οι τομείς της καθαριότητας και της φύλαξης κι εκεί οδεύουν τα μαγειρεία, τα πλυντήρια κι άλλες υπηρεσίες.

Να, λοιπόν, πώς καταφέρνει ο μάνατζερ να φέρει κέρδη στο Νοσοκομείο Τρικάλων και να κερδίσει το «εύγε» του υπουργείου Υγείας και της κυβέρνησης. Οι Τρικαλινοί πολίτες, όμως, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι μ' όλα αυτά που γίνονται, αφού ξέρουν ότι, αν αρρωστήσουν, θα ταλαιπωρηθούν αφάνταστα και θα δυσκολευτούν πολύ να βρουν την υγειά τους στο νοσοκομείο του νομού τους. Γι' αυτό και πολλοί αναγκάζονται είτε να πάνε σε νοσοκομεία άλλων πόλεων - αν βρουν θέση - είτε να καταφεύγουν σε ιδιωτικές ιατρικές επιχειρήσεις της Αθήνας, ή της θεσσαλονίκης, όπου ένα δημόσιο αγαθό, όπως η υγεία, πουλιέται ως πανάκριβο εμπορικό προϊόν. Αλλά αυτό, μάλλον, δεν απασχολεί ούτε τον «πετυχημένο» μάνατζερ του Νοσοκομείου των Τρικάλων, ούτε, βεβαίως, την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και την κυβέρνηση, που τον επέλεξαν και τον πληρώνουν αδρά, για να κάνει καλά τη «δουλιά» τους...