Το πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι κατ' εξοχήν πολιτικό και κοινωνικό και όχι τεχνικό, υπογράμμισε στη διάρκεια της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου του ΤΕΕ η Ρ. Ξαρχάκου, μέλος της ΔΕ του Επιμελητηρίου. Και δε στάθηκε μόνο στη διαπίστωση. Ανέφερε και μια σειρά χαρακτηριστικών αποδείξεων. Από τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στα δημόσια έργα και άλλες δραστηριότητες, οι οποίες αποτελούν «νεκρό γράμμα», δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά τη θεσμοθέτησή τους, ενώ δεν έχει συγκροτηθεί ακόμη το Σώμα Ελεγκτών Περιβάλλοντος, μέχρι την πολιτική αλόγιστης χρήσης της γης και τους υποταγμένους στα μονοπωλιακά συμφέροντα σχεδιασμούς. Ακόμη και το έργο του Κηφισού - το οποίο με την ολοκλήρωσή του υποτίθεται πως θα προσφέρει λύση για τα πλημμυρικά φαινόμενα των παρακηφίσιων περιοχών - πιθανόν να αποδειχθεί ανεπαρκές, καθώς συνεχίζεται η επέκταση του Λεκανοπεδίου, η πολιτική τσιμεντοποίησης των πάντων καλά κρατεί, οι γύρω ορεινοί όγκοι αποψιλώνονται, κλπ., κλπ. Παράγοντες, οι οποίοι αυξάνουν διαρκώς το συντελεστή απορροής.

Τα παραπάνω αποτελούν μια μικρή γεύση απ' όσα ειπώθηκαν. Και δεν αποτελούν μόνο μια αποστομωτική απάντηση στη συνήθη κυβερνητική δικαιολογία των «ακραίων καιρικών φαινομένων», αλλά και σε όσους αρκούνται στη γενικόλογη και, τελικά, αποπροσανατολιστική άποψη, ότι η ευθύνη βρίσκεται στο «εγκληματικό χέρι του ανθρώπου».