Οταν οι βιομήχανοι απευθύνονται, δημοσίως, στην εκάστοτε κυβέρνηση για να ζητήσουν τη λήψη πρόσθετων μέτρων κατά των εργαζομένων, ώστε ν' αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους, χρησιμοποιούν γλώσσα περίπλοκη και παραπλανητική. Οχι, φυσικά, επειδή δε γνωρίζουν να μιλούν απλά και κατανοητά, αλλά γιατί δε θέλουν να «παίρνουν χαμπάρι» οι ανίδεοι.

Να, όπως π.χ. ο Σύνδεσμος Θεσσαλικών Βιομηχανιών (ΣΘΕΒ), ο οποίος, με επιστολή του προς τον υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, Π. Παναγιωτόπουλο, ζητάει τη λήψη νέων αντεργατικών μέτρων. Δεν αναφέρει, όμως, ότι ζητάει αυτά τα μέτρα για ν' αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη των Θεσσαλών βιομηχάνων, αλλά δήθεν για την καταπολέμηση της ανεργίας και την προώθηση της απασχόλησης. Και, βεβαίως, δεν κάνει λόγο για αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, αλλά για την ανάγκη «θεσμοθέτησης ενός εργασιακού περιβάλλοντος που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής».