Ρασοφόροι - αρχαιοκάπηλοι, που προφυλακίζονται μόνο αφότου ελέγχεται η συμμετοχή τους σε παραδικαστικά κυκλώματα.

Καταζητούμενοι από την Ιντερπόλ, που ποζάρουν με ειδικές στολές της ΕΛ.ΑΣ. και τις προβάρουν φωτογραφιζόμενοι ως μοντέλα στο επίσημο περιοδικό της Αστυνομίας.

Σεσημασμένοι, που κάνουν μπίζνες με τους διώκτες τους και προμηθεύουν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης με θωρακισμένα αυτοκίνητα.

Δικαστές, ελεγχόμενοι για εμπλοκή σε παραεκκλησιαστικά και εκκλησιαστικά κυκλώματα.

Ιερομόναχοι, που παρίστανται σε αστυνομικά τμήματα και ορκίζονται στο Θεό ως μάρτυρες για την έκδοση πλαστών ταυτοτήτων σε πράκτορες.

Κασέτες, ΕΥΠ, ροζ ιστορίες, κλοπές και υποκλοπές.

Πρόεδροι πρωτοδικών, σε γκισέ τραπεζών να εξαργυρώνουν πλαστά τσεκ.

Κυρίες με πολιτικές διασυνδέσεις να φέρονται ότι προειδοποιούν ναρκέμπορους για να αποφύγουν αστυνομικούς ελέγχους.

Χαφιέδες της Ασφάλειας, με πιστοποιητικά ανώτερων κληρικών ότι εμφορούνται από «ηθικές και χριστιανικές αρχές», ντυμένοι μοναχοί στην αυλή Πατριαρχών.

Απόστρατοι υποστράτηγοι - συγκεντρωσιάρχες παπάδων.

Μοσάντ.

Εκπρόσωποι της «Θέμιδος», υπόλογοι για μαστροπεία, με καταθέσεις δισεκατομμυρίων, κατηγορούμενοι ότι εκδίδουν αποφάσεις κατά παραγγελία.

Ευυπόληπτοι της «καλής κοινωνίας» - πρωταγωνιστές στις κίτρινες τηλεαγρυπνίες, «Αγιοι» μητροπολίτες, «αδέκαστοι» μεγαλοδικηγόροι, μεγαλόσχημοι του «Δικαίου», ένα κουβάρι, μπλεγμένοι από διακίνηση ναρκωτικών μέχρι διακίνηση Ρωσίδων, ελεγχόμενοι σε υποθέσεις με τραπεζικούς λογαριασμούς και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών.

***

*

Ομως, μην έχετε καμία αμφιβολία: Μπορεί τα ράσα να τα κατάντησαν «ρόμπες», μπορεί οι δήθεν «αδιάφθοροι» να έχουν θρονιαστεί οι ίδιοι στα εδώλια των κατηγορουμένων, μπορεί οι πολιτικοί μας ταγοί να συναγωνίζονται για το ποιος θα πρωτοφορέσει τη μουτσούνα του Πόντιου Πιλάτου, αλλά στο τέλος θα επέλθει... «κάθαρσις»! Τουτέστιν, οι «θεσμοί» θα (ξανα)θριαμβεύσουν! Αλλωστε, δεν πρόκειται παρά για μια «κρίση» (των «θεσμών») που θα ξεπεραστεί. Το εγγυώνται οι ίδιοι οι... «θεσμοί»!

***

*

Σε ό,τι αφορά στη Δικαιοσύνη τους, από τη στιγμή που αυτή εξυπηρετεί ένα σύστημα οικοδομημένο στην ανισότητα, ποτέ δε θα εκπροσωπεί την ισονομία. Δεν υπάρχει ίσο δίκαιο ανάμεσα σε άνισους ανθρώπους.

Η Δικαιοσύνη «τους» κρίθηκε στο «Δύστος». Κρίθηκε στο «Σαμίνα». Κρίθηκε στη «Ρικομέξ». Κρίθηκε στους 3.500 αδικαίωτους νεκρούς των «εργατικών ατυχημάτων» από τη μεταπολίτευση. Κρίνεται στις χιλιάδες καταδίκες των «παράνομων» και «καταχρηστικών» απεργιών. Κρίνεται στα «αγροτοδικεία», στα «μαθητοδικεία» και στα «ΝΑΤΟδικεία». Κρίνεται στο καθημερινό ξεκατίνιασμα των μεγαλοδικηγόρων που ξεβρακώνουν (!) διαιτητές στα γήπεδα και που πηδάνε μάντρες τηλεοπτικών σταθμών.

*

Σε ό,τι αφορά στην Εκκλησία τους, και παρά την αγνότητα και την ανιδιοτέλεια της πίστης των απλών ανθρώπων, ποτέ δε θα πάψει να είναι όργανο μέσω του οποίου «σε κείνους που ζουν από ξένη εργασία, η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντάς τους μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα».

Η Εκκλησία «τους» κρίθηκε την επταετία που «διάβαζε» υπηρετώντας τη χούντα. Κρίθηκε όταν το 1/3 των δεσποτάδων ανέβαινε τα σκαλιά της ιεραρχίας με εφόδιο τη θητεία των «Αγίων» στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Οταν υπηρετούσε τον Σκόμπυ ενάντια στον ίδιο τον λαϊκό κλήρο και τον Σουλτάνο ενάντια στον Παπαφλέσσα. Κρίνεται καθημερινά που η προσφορά των ταπεινών και φτωχών πιστών γίνεται παχυλό παγκάρι στα θησαυροφυλάκια της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Κρίνεται στις χιλιάδες ιστορίες που σου διηγούνται στα χωριά για τους «πάπαρδους» και τους «Αγιους Πρεβέζης», κρίνεται στα καραγκιοζιλίκια των «παπαροκάδων» και στους τακτικούς πλειστηριασμούς όπου βγαίνουν στο σφυρί τα τιμαλφή από τα τάματα των πιστών στην Παναγία της Τήνου.

*

Σε ό,τι αφορά στον Τύπο, καμία εκστρατεία κατά της «διαπλοκής» δεν μπορεί να καταργήσει στην καπιταλιστική κοινωνία τη λειτουργία του ως πανίσχυρου μέσου επίδρασης του κεφαλαίου πάνω στις λαϊκές συνειδήσεις. Τα «παπαγαλάκια» της διαπλοκής κρίθηκαν όταν βάφτιζαν το προεκλογικό παζάρεμα των Ελγινείων σαν «υψηλή πολιτική» και τα στημένα «ραντεβού» στο ΙΚΑ σαν «εκσυγχρονισμό».

*

Σε ό,τι αφορά, τέλος, στην πολιτική, την πολιτική που αναγνωρίζει για «πυλώνες» της τους παραπάνω «θεσμούς», κρίθηκε όταν ομολόγησε ότι έχει για έμβλημα τα παλιά και νέα «τζάκια», τους ζάμπλουτους ιδιοκτήτες με τις προβληματικές επιχειρήσεις. Κρίθηκε στις βίλες, στα κότερα, στις διατάξεις για τα «Πόρτο Καρράς», στις «επενδύσεις» δισεκατομμυρίων στο Χρηματιστήριο. Κρίνεται κάθε μέρα στα εκατομμύρια που παίρνουν οι σύμβουλοι και οι παρατρεχάμενοί τους για να αποφαίνονται ότι οι αυξήσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους θα ρίξουν έξω την οικονομία. Η πολιτική τους κρίθηκε όταν δικαίωνε την τακτική των κρατικών λειτουργών να «κάνουν ένα δωράκι στον εαυτό τους», όταν ομολογούσε τις ευθύνες της σε φαινόμενα όπως του Κοσκωτά, κρίνεται στα φωταγωγημένα προεκλογικά κέντρα - «μέγαρα» που μετά σαν από θαύμα εξαφανίζονται από τα «πόθεν έσχες» των υποψηφίων.

*

Αυτή είναι η πολιτική τους. Τόσο διεφθαρμένη, που δέκα χρόνια πριν οι φορείς της εμφάνιζαν ως βασικό προτέρημα του προηγούμενου Προέδρου της Δημοκρατίας την τιμιότητα του ανδρός. Αυτό, δηλαδή, που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο, η τιμιότητα, αναγορεύτηκε από το πολιτικό τους σύστημα σε ζητούμενο! Επομένως, αφού αυτή είναι η «τιμή» της πολιτικής τους, τότε γιατί να είναι διαφορετικοί οι «θεσμοί» της;

***

Τους πατενταρισμένους διπλο-τριπλοθεσίτες στις λίστες και τους διαπλεκόμενους στις μπίζνες της «επικοινωνίας» να ομιλούν με στόμφο για την «τιμή» της δημοσιογραφίας.

Τους «σεβασμιότατους» και «παναγιότατους», τους διακόνους της εκκλησιαστικής τσιφλικάδικης περιουσίας, τους θαμώνες του σκοταδισμού και της «αγιοσύνης», με έμβλημα το «εσύ άντε να παίξεις με τις κούκλες σου», να ορκίζονται περί της «κάθαρσης».

Τους δικηγόρους - «πανταχού παρόντες», τους τηλεπεριφερόμενους «δικαστές» και τις ΤV-περσόνες, που η ύπαρξή τους είναι από μόνη της απόδειξη για την «τύφλα» της Θέμιδος, να δικολαβούν περί της εντιμότητας και της ηθικής.

*

Και καθώς αυτή η πασαρέλα συνεχίζεται, θυμηθείτε τα λόγια του Μπρεχτ:

«Α, τι ωφελεί, χωμένος μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς τα νύχια των χεριών σου καθαρά;».