Οταν οι αγρότες κατέλαβαν την Εθνική Οδό με τα τρακτέρ τους, κυνηγήθηκαν από την κυβέρνηση και πάνω από 10.000 σύρθηκαν στα δικαστήρια, επειδή δε σεβάστηκαν (!) τη νομιμότητα...

Οταν οι μαθητές κατέλαβαν τα σχολεία, όρμησαν εναντίον τους οι εισαγγελείς και οι χωροφύλακες και τους κατηγόρησαν για παραβίαση της νομιμότητας...

Η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε πολλές φορές. Τη ζούμε και αυτές τις μέρες. Οι εργάτες που κατέλαβαν το υπουργείο Εργασίας, οι εργαζόμενοι που ανέβηκαν στην Ακρόπολη, κατηγορούνται από την κυβέρνηση για παραβίαση της νομιμότητας (Σύνταγμα, κοινοβουλευτική δημοκρατία κ.λπ). Για το ίδιο κατηγορείται και το ΚΚΕ.

Τι συμπεράσματα βγαίνουν για εκατομμυριοστή και πάνω φορά; Πριν απαριθμηθούν ορισμένα από αυτά, χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα, της νομιμότητας που ζούμε, το εξής βασικό ζήτημα: Και πριν από μερικές δεκαετίες νομιμότητα στην Ελλάδα ήταν η βασιλευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οποιοι αντιδρούσαν σε αυτή τη νομιμότητα, υφίσταντο τις νόμιμες συνέπειες. Εκείνοι, όμως, αντιδρούσαν - και καλώς έκαναν. `Η μήπως, κατά την κυβέρνηση, δεν έκαναν καλώς; Κι ας μην μας απαντήσουν ότι ο θεσμός της μοναρχίας ήταν αντιλαϊκός. Γιατί θα τους απαντήσουμε ότι και η πολιτική της κυβέρνησης είναι αντιλαϊκή.

Ποιο συμπέρασμα βγαίνει, ακόμη, που είναι το βασικό; Οτι η κάθε νομιμότητα καθορίζεται από το συσχετισμό των δυνάμεων, καθορίζεται από το επίπεδο της ταξικής πάλης, από το χαρακτήρα της κάθε φορά πολιτικής εξουσίας.

Η επίδραση του συσχετισμού των δυνάμεων εκφράζεται και στο θεμελιώδη νόμο κάθε κράτους, που είναι το Σύνταγμα.

Αν οι λαοί κάθονταν με σταυρωμένα χέρια, προσβλέποντας ευλαβικά στη νομιμότητα των κυρίαρχων τάξεων, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο κόσμος θα βρισκόταν πολλούς αιώνες πίσω.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, τι πρέπει να κάνει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα;

Κατά την κυβέρνηση, να συζητούν μαζί της!

Κατά τη ΝΔ, να ψηφίσουν αυτήν, για να κάνει τα ίδια!

Κατά τον ΣΥΝ, να πάνε στον κοινωνικό διάλογο, ευρωπαϊκώς ευπρεπισμένοι, και να καταθέτουν υπομνήματα στους θεσμούς, για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα! Και για άλλα ανάλογου βάρους...

Δηλαδή να υποταχθούν, εγκλωβισμένοι στα κεντροδεξιά ή στα κεντροαριστερά σενάρια! Και ταυτόχρονα να χειροκροτούν τη νομιμότητα του ιμπεριαλισμού. Τη νομιμότητα που θεωρεί εγκληματία τον Μιλόσεβιτς, επειδή αντιστάθηκε στο ΝΑΤΟ, αλλά που αυτή η ίδια νομιμότητα θα τον θεωρούσε ήρωα, αν δεχόταν το Ραμπουιγιέ!!.

Αλλά για την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους νόμος δεν μπορεί να είναι άλλος από το δίκιο του εργάτη. Και από αυτή την άποψη τις μορφές πάλης θα τις επιλέγουν οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι και οι εξουσιοδοτημένοι φορείς τους. Είναι μακριά νυχτωμένη η κυβέρνηση, αν πιστεύει ότι θα ζητήσουν άδεια για να καταλάβουν το οδόστρωμα ή το τάδε κτίριο. Από εκείνη ή από την αστυνομία...