Αυτό που πυροδότησε την ελεγχόμενη και προσχεδιασμένη έκρηξη του Ευρωβαλκάνιου τσάρεβιτς (μικρός τσάρος) ήταν ο ίδιος φόβος που διακατέχει τους νεοταξίτες κεντροαριστερούς απανταχού της Γης και δη της Δύσης. Είναι ο ίδιος φόβος του ογκωμένου υστεροκαπιταλιστή που καβάλα στην εξουσία και με καβάντζα την πλανημένη μάζα, την αποχαυνωμένη με θεάματα πολλά και άρτον λίγον, καταφεύγει προληπτικώς σε «τρομονόμους», σε απαγόρευση των διαδηλώσεων και μοντέρνους νόμους αποποινικοποίησης των ναρκωτικών ή συνταγματικής κατοχύρωσης των ευρωΝΑΤΟικών επιλογών. Γιατί ο τσάρος ξέρει με τι είναι χτισμένα τα ανάκτορά του. Αγανακτεί όταν το πόπολο, ο λαός, δε συγκεντρώνεται στις πλατείες, για να χειροκροτήσει τα ψίχουλα που πετάει, τα επιδόματά του.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ο βασιλολαδωμένος υποψήφιος διάδοχος του κ. Πρόντι, που βλέπει ότι δεν του βγαίνουν τα οράματα για μια μικρή αυτοκρατοριούλα με ιδιωτικές σημαίες, ιδιωτικές θάλασσες, ιδιωτικό εναέριο χώρο, ιδιωτικά νερά και μακριά από ξερούς κάμπους και στεγνωμένους από την πραγματική ανεργία και φτώχεια υπηκόους, φοβάται το ΠΑΜΕ.

Είναι ο δράκος που του χαλάει το παραμύθι των προϋπολογισμών, των διαρθρωτικών αλλαγών, τα θαύματα του ΔΝΤ, του ΟΑΣΑ, του ΟΑΣΕ, του ΠΟΕ κι όλων των ιδρυμάτων που απαιτεί να σέβονται οι εργαζόμενοι αν δε θέλουν ΝΑΤΟικά πυρηνικά βλήματα στην κεφαλή τους.