«Το μεγάλο στοίχημα για τη ΝΔ αυτή τη δεκαετία είναι η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Το στοίχημα της ελεύθερης οικονομίας κερδήθηκε. Οι διαφορές μας με τα άλλα κόμματα στον τομέα αυτό είναι πλέον μόνο διαχειριστικές. Ολοι στην Ελλάδα πλέον συμφωνούμε για την ανάγκη προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών για τις αποκρατικοποιήσεις, για τις ελεύθερες και ανοιχτές αγορές».

Η παραπάνω φράση από την ομιλία της Ντ. Μπακογιάννη στο 5ο Συνέδριο της ΝΔ καταδεικνύει με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο τη «στρατηγική» της ηγεσίας της ΝΔ - η οποία ταυτόχρονα είναι και η μεγάλη αγωνία του συστήματος - για τα ορατό μέλλον. Η πρώην υπουργός ήταν σαφής και για το ρόλο που θα παίξει μια επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ: «Είναι ανάγκη - είπε - μια μελλοντική κυβέρνησή μας να προχωρήσει σε μια ξεκάθαρη φιλελεύθερη οικονομική και κοινωνική πολιτική».

Θα πρέπει, ίσως, να διευκρινιστεί ότι οι παραπάνω απόψεις της Ντ. Μπακογιάννη δεν είναι «αιρετικές», αλλά απηχούν την κυρίαρχη άποψη τόσο στη ΝΔ όσο και γενικότερα στην άρχουσα τάξη. Αλλωστε, αυτά τα έχει πει πολλές φορές - και στο συνέδριο - με άλλα λόγια ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, όταν, για παράδειγμα, ισχυρίζεται ότι «όλοι οι Ελληνες έχουμε τους ίδιους στόχους», δηλαδή την «ανάπτυξη» μέσω της «φιλελεύθερης επιλογής»!

Παρ' όλα αυτά ο Κ. Καραμανλής αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι αν απευθυνθεί στις λαϊκές μάζες και ζητήσει την ψήφο τους με βάση το καθαρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα του κόμματός του, δε θα τα καταφέρει ποτέ να ανέβει στην εξουσία. Και αυτό αποτελεί την καλύτερη απάντηση στον αυθαίρετο και ανυπόστατο ισχυρισμό του, ότι, δηλαδή, όλοι τάχα αποδέχονται τις νεοφιλελεύθερες επιλογές.

Γι' αυτό η ηγεσία της ΝΔ πασχίζει να αποδείξει ότι μπορεί να αποδειχθεί μια χρήσιμη και αποτελεσματική κυβέρνηση για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, διασφαλίζοντας πρώτα και κύρια την «κοινωνική συνοχή», δηλαδή την κοινωνική συναίνεση και ανοχή, τουλάχιστον όπως τα κατάφερνε το ΠΑΣΟΚ μέχρι τώρα. Αυτός είναι ο λόγος που ολοένα και περισσότερο προχωρά σε «λίφτινγκ» της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής της και προσπαθεί να τονίσει τα «κεντρώα», «μεσαία» ή μετριοπαθή χαρακτηριστικά της αποκρουστικής νεοφιλελεύθερης φυσιογνωμίας της. Πρόκειται για μια τακτική παραπλάνησης και εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων, η οποία αποκτά αναγκαστικό χαρακτήρα τόσο για να επιτύχει τον άμεσο στόχο της ανόδου στην εξουσία όσο και, κυρίως, για να μπορέσει ως κυβέρνηση να υλοποιήσει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της.

Αυτός είναι ο λόγος που ολοένα και περισσότερο θα καλλιεργεί το προσωπείο της «κοινωνικής ευαισθησίας» και θα μοιράζει υποσχέσεις για επιδόματα-ψίχουλα στα πλέον εξαθλιωμένα και περιθωριοποιημένα στρώματα και θα επαγγέλλεται δίκτυα για την καταπολέμηση της φτώχειας παρόμοια με αυτά που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σημίτη. Εκεί που «διαφέρει» είναι ότι προτείνει ευθέως ο τομέας της Πρόνοιας να αφεθεί σχεδόν ολοκληρωτικά στη φιλανθρωπία των μεγάλων επιχειρήσεων και «χορηγών».

Στο πλαίσιο αυτό τής είναι χρήσιμη η επιστροφή του Γ. Σουφλιά, τον οποίο βέβαια είχε φροντίσει η κυβερνητική προπαγάνδα να τον περιβάλει με το μύθο του «κεντρώου», προκειμένου να διευκολύνει το διεμβολισμό της ΝΔ, στόχος που φαίνεται να μετατρέπεται σε μπούμερανγκ. Ο κεντρώος Σουφλιάς στη μάχη της προπαγάνδας και των εντυπώσεων ενισχύει το μετριοπαθές τάχα της πολιτικής της ΝΔ, ενώ στην πραγματικότητα δε διαφωνεί πουθενά με τον γνωστό πούρο νεοφιλελεύθερο Α. Ανδριανόπουλο, προς τον οποίο επίσης ο πρόεδρος της ΝΔ απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση επανόδου, όπως και στον Στ. Μάνο!

Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν επίσης τόσο τα πυροτεχνήματα περί ανοίγματος στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, και μάλιστα και της Αριστεράς. Είναι περιττό μάλλον να σημειωθεί ότι κανένα από τα παραπάνω επικοινωνιακά κολπάκια της Ρηγίλλης δεν πρόκειται να είχαν καμία τύχη και απήχηση, αν δεν ήταν ο «σιδερένιος νόμος» του δικομματισμού που παγιδεύει τη λαϊκή αγανάκτηση πότε στον ένα και πότε στον άλλο «πόλο» του. Σ' αυτόν πρώτα και κύρια υπολογίζει η ηγεσία της ΝΔ με τη γνωστή θεωρία του «ώριμου φρούτου», αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να μη μένει με «σταυρωμένα χέρια».

Κατά τ' άλλα, όμως, το όραμα της ΝΔ, καθαρόαιμο νεοφιλελεύθερο με κάποιες δόσεις «κοινωνικής αλληλεγγύης» για δόλωμα, όπως το εξέφρασε ο Κ. Καραμανλής δύο μέρες μετά τη λήξη του συνεδρίου στο «εκλεκτό ακροατήριο» του συνεδρίου του «Εκόνομιστ», δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Στο όραμά του ο ρόλος των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου είναι «καταλυτικής σημασίας» για την αντιμετώπιση όλων των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων με πρώτο αυτό της ανεργίας! Ο ρόλος του κράτους προορίζεται να είναι «αρωγός της επιχειρηματικής δράσης», να «δημιουργεί ένα εύκρατο κλίμα για την τόνωση των επενδύσεων» και «να στηρίζει το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου».

Γεγονός είναι, πάντως, πως στον μεταξύ των δύο εταίρων του δικομματισμού ανταγωνισμό η ΝΔ φαίνεται να βελτιώνει τη θέση της και να αποπνέει «αισιοδοξία» για επιστροφή στην εξουσία. Το σίγουρο είναι επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αφήσει αμαχητί τις κυβερνητικές καρέκλες και τη νομή της εξουσίας. Αρα, εύκολα είναι αντιληπτό ότι στο εξής θα ενταθεί η διαμάχη μεταξύ των δύο μονομάχων προσλαμβάνοντας διαστάσεις σύγκρουσης μεταξύ του δίπολου κεντροδεξιά -κεντροαριστερά, η οποία δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί όσον αφορά στον εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων. Η μοναδική απάντηση όμως στο δίπολο κεντροδεξιά - κεντροαριστερά είναι η συγκρότηση του μοναδικού φιλολαϊκού πόλου: Του Λαϊκού Μετώπου.