«Κατηγορούμενοι» εναντίον κατηγόρων | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Κατηγορούμενοι» εναντίον κατηγόρων

Μερικοί από τους κατ' επιταγήν των ΗΠΑ διώκτες του, πίστεψαν ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς θα τους έκανε τη χάρη να βγάλει μόνος του τον εαυτό του από τη μέση, αυτοκτονώντας, ή «αυτοκτονώντας τον», καθώς ήταν παγιδευμένος στο σπίτι του. Οι πρώτες, όμως, δηλώσεις του από τη φυλακή δείχνουν ότι πρόκειται να υπερασπιστεί τον εαυτό του με πολιτικά επιχειρήματα, ανατρέποντας το στημένο κατηγορητήριο.

Σ' αυτές, βέβαια, τις δίκες σκοπιμοτήτων, ισχύει πάντοτε το «δίκαιο του νικητή», κάτω μάλιστα από τις ασφυκτικές πιέσεις και απειλές των επικυριάρχων. Η αυτοκτονία, όμως, δεν αποτελεί πολιτική πράξη.

Η αυτοκτονία, για παράδειγμα, του Χίτλερ και του Γκαίμπελς έδειξε την αδυναμία τους να απολογηθούν για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τα στρατόπεδα του θανάτου και τα κρεματόρια, για την καταστροφή και του δικού τους λαού, για το ναζιστικό ιδεολόγημα του «uber alles» (υπεράνω όλων) του περιούσιου λαού και του ζωτικού χώρου σε βάρος των άλλων.

Σε εντελώς αντίθετη βάση, ο Γκεόργκι Δημητρόφ, μόνος ανάμεσα στους λύκους, όχι μόνο ανέτρεψε το κατηγορητήριο, όπως έκαναν και εκατοντάδες δικοί μας αγωνιστές, αλλά μεταβλήθηκε σε πύρινο κατήγορο εναντίον των κατηγόρων του. Ολος ο χιτλερικός μηχανισμός είχε κινητοποιηθεί (προβοκάτσια Ράισταγκ), για να τον «ξεκάνει» και κυρίως να τον αφανίσει με κάποια έστω ένδειξη, πολιτικής υποχώρησής του.

Και εκεί, στο ναζιστικό δικαστήριο της Λειψίας, έγινε ο καταπέλτης κατά του φασισμού και των κατηγόρων του, ανέτρεψε το κατηγορητήριο, υπερασπίστηκε την ιδεολογία του και, τελικά, αθωώθηκε, κάτω και από τη διεθνή αλληλεγγύη.

Αφρίζοντας από λύσσα ο τότε στρατάρχης Γκέριγκ, που, ψοφοδεής, λίγο αργότερα κρατούμενος της Νυρεμβέργης αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο, είπε στον Δημητρόφ: «Κι αν ξέφυγες από το δικαστήριο, θα σε πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια». Δεν πρόλαβε, όμως... Οι σημερινοί ιμπεράτορες του κόσμου, σε μια υποθετική παραπομπή τους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, θα είχαν, άραγε, την αντοχή να υπερασπιστούν την «ιδεολογία του τρόμου» ή θα ακολουθούσαν το δρόμο των θρασύδειλων;

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ