Βιάστηκε να φέρει το Τριώδιο ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, φορώντας τις μάσκες του μαχητή της ειρήνης και του πολέμιου της παγκοσμιοποίησης. Ομως, ήταν τόσο άτσαλο το μασκάρεμά του, ώστε όλοι τον πήραν χαμπάρι: «Εντάξει, παιδιά, ο Λαλιώτης είναι με τις γνωστές "ψιλοπροβοκάτσιές" του». Ακόμα και τα «δικά του» ΜΜΕ δεν έδωσαν βάση, αποφεύγοντας το Σαββατοκύριακο, να αναπαραγάγουν τις αντιαμερικανικές κορόνες και τις ανέξοδες εκκλήσεις ειρήνης... Το ερώτημα όμως παραμένει: Γιατί ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, με τις ευλογίες ασφαλώς του Κ. Σημίτη, επιχειρεί να «ενταχθεί», με καθυστέρηση... κάποιων δεκαετιών έστω, στο αντιπολεμικό κίνημα ή να «πλασαριστεί» στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης;.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει πολύ καλά ότι με τη φιλοπόλεμη και ελάχιστα συγκαλυμμένη φιλοαμερικανική πολιτική της αποξενώνεται και απομονώνεται από τις λαϊκές μάζες, ακόμα και της «στενής» εκλογικής επιρροής της. Ταυτόχρονα, η φτώχεια και η ανεργία, που προκαλεί η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική της, ξεσηκώνει ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους. Θέλει να προλάβει: Να σπείρει σύγχυση γύρω από την πολιτική και το ρόλο της, να ποδηγετήσει και ευνουχίσει ένα λαϊκό κίνημα, που διαρκώς διογκώνεται και ορθώνεται απέναντί της ως αντίπαλο δέος. Και, βέβαια, έχει στραμμένο το βλέμμα στις επόμενες εκλογές...

Το κόλπο του Λαλιώτη είναι απλό και παμπάλαιο όσο και το ΠΑΣΟΚ: «Αλλο το επιθυμητό, άλλο το εφικτό. Αλλο η κυβέρνηση, άλλο το ΠΑΣΟΚ». Κανείς, όμως, δεν το χάφτει μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αν, όμως, ο Λαλιώτης θέλει να τον πιστέψουν ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν: Να καταγγείλει την κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τη χώρα σαν ορμητήριο πολέμου (Σούδα, λιμάνια, αεροδρόμια, κ.ο.κ.)... Ως προεδρεύουσα στην ΕΕ η κυβέρνηση να δηλώσει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για επίθεση κατά του Ιράκ...