Πινακίδες που έστησε η δημοτική αρχή στις εισόδους της περιφέρειας του Δήμου Αθηναίων πληροφορούν τους επισκέπτες ότι τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς η Αθήνα είναι "η Πόλη της Αισιοδοξίας και της Χαράς".Ο περισσότερος κόσμος έχει, βέβαια, συνηθίσει να επιστρατεύει για την υποδοχή του καινούριου χρόνου όσα αποθέματα αισιοδοξίας έχει. Αλλά αυτά δε φτάνουν για να μετατρέψουν την Αθήνα σε "πόλη της χαράς". Δεν υπάρχει, εξάλλου, κάποιο γεγονός ευρύτερης σημασίας, που να μπορεί να γεμίσει αισιοδοξία τους κατοίκους της πόλης. Ακόμα και η ανάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 υπόσχεται κομπίνες, αρπαχτές, μίζες και βολέματα μόνο στην ολιγαρχία και στους ανθρώπους της, δηλαδή σε λίγους. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το σύνθημα της πινακίδας υπονοεί την ατμόσφαιρα των πανηγυρισμών, που οργάνωσε η δημοτική αρχή, δηλαδή τους ηλεκτροφωτισμούς της πόλης, το "ψηλότερο δέντρο της Ευρώπης" και το πρωτοχρονιάτικο "σόου", που θα παρουσιαστεί σήμερα στο Σύνταγμα.

Πέρα από την υπερβολή (και άρα τη γελοιότητα) του "σλόγκαν" (που ασφαλώς θα έχει κάποια λειτουργικότητα γνωστή στους ειδικούς των δημοσίων σχέσεων), η εορταστική διακόσμηση της πόλης και κάποιες εορταστικές εκδηλώσεις θα μπορούσαν να είναι θετικές. Μάλιστα, η ιδέα μιας δημόσιας γιορτής την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σε μια πόλη που σπρώχνει τους κατοίκους της στην απομόνωση και όπου ζουν τόσες χιλιάδες μετανάστες είναι κατ' αρχήν ορθή, γιατί αντικειμενικά προάγει την κοινωνικότητα. Αλλά ήδη από πέρσι η πρωτοχρονιάτικη γιορτή και η χριστουγεννιάτικη ενασχόληση με τους άπορους κλπ. εξελίχθηκαν σε μία ακόμα προσβολή της νοημοσύνης μας και της αισθητικής μας. Η σιδεροκατασκευή του "ψηλότερου χριστουγεννιάτικου δέντρου της Ευρώπης", οι χιλιάδες λάμπες, τα αμερικανικού τύπου υπερθεάματα και οι ενορχηστρωμένες "χαρούλες", με πρωταγωνιστική τον γνωστό τηλεπαρουσιαστή της εποχής της χούντας, η διαφήμιση των "χορηγών", η αγοραία προβολή του συναισθηματισμού της σαπουνόπερας, ο ορυμαγδός των μεγαφώνων, όλα αυτά συνθέτουν ένα βαρβαρικό τοπίο εντελώς ξένο προς το χαρακτήρα της πολιτιστικής μας αντίληψης. Ο κ. δήμαρχος μετατρέπει την Αθήνα συστηματικά - και όχι μόνο για δύο μέρες - σε πολιτιστικό "φαστφουντάδικο". Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του θεάματος που ετοιμάζεται γι' απόψε.

Δεν είναι γνωστό το κόστος όλων αυτών των διαφημιστικών εγχειρημάτων. Η δημοτική αρχή είναι πολύ φειδωλή σε πληροφορίες. Ισως ένα μεγάλο μέρος των εξόδων να καλύψουν διάφοροι χορηγοί, που θα περάσουν έτσι τα διαφημιστικά μηνύματά τους για τα προϊόντα, τις επιχειρήσεις τους και τις "ευεργετικές" τους δραστηριότητες. Ενα άλλο μεγάλο μέρος θα καλύψουν οι δημοτικές επιχειρήσεις, δηλαδή έμμεσα ο δήμος, χωρίς, όμως, τους περιορισμούς του δημόσιου λογιστικού. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, το άμεσο κόστος για το δήμο θα είναι μεγάλο, αλλά απροσδιόριστο. Ποιος μπορεί να υπολογίσει πόσο θα στοιχίσει το ηλεκτρικό ρεύμα που θα καταναλωθεί, πόσα μεροκάματα προσωπικού του δήμου θα σπαταληθούν για τις μεγαλομανείς εκδηλώσεις, πόσα υλικά θα ξοδευτούν και θα χρεωθούν στα τέλη φωτισμού και καθαριότητας; Οι κάτοικοι της πόλης θα πληρώσουν για μια ακόμα φορά, με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, το κόστος της πολιτιστικής τους πολτοποίησης.