Πέμπτη 21 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Τα δάκρυα του πλανητάρχη...

«

Να 'χαμε ένα βασιλιά», γράφει σε κάποιο ποίημά του ο μεγάλος Βάρναλης, «να 'χαμε ένα βασιλιά/ δράκο με χοντρόλαιμο/ να 'χαμε ένα βασιλιά/ σέρτικο κι αράθυμο/ για να κάνει πόλεμο».

Αυτόν το σέρτικο και αράθυμο βασιλιά, το «προνομιούχο» και «ανάδελφο» έθνος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τον βρήκε, επιτέλους, στο πρόσωπο του Προέδρου του, του Τζορτζ Μπους, του νεότερου. Βλάκας ή ηλίθιος, (το χαρακτηρισμό, του τον έδωσαν οι ίδιοι οι συμπατριώτες του, μέσω των πιο επίσημων καναλιών), τη δουλιά του την κάνει μια χαρά. Ο... πατριωτικός πόλεμος που εξαπέλυσε, εδώ και έξι περίπου μήνες, παρέα με τον «χαριτόβρυτο» κύριο Τόνι και τα άλλα καλόπαιδα της «ειρηνευτικής» ληστοσυμμορίας, με πρόσχημα την τρομοκρατία της «επάρατης» Αλ Κάιντα, αλλά με πραγματικό στόχο τους λαούς που αντιστέκονται και δυσκολεύουν τα κοσμοκρατορικά τους σχέδια, πηγαίνει πολύ καλά. Τα επιστημονικά σαΐνια των ΗΠΑ έχουν, μάλιστα, ανακαλύψει και χρησιμοποιούν τώρα τελευταία στο Αφγανιστάν μια νέου τύπου βόμβα - θερμοβαρική ή κάπως έτσι την ονόμασαν - που έχει, λέει, τη δυνατότητα, με το ωστικό κύμα που δημιουργεί, να απορροφά το οξυγόνο μέσα από σπηλιές και καταφύγια, να διαλύει τα πνευμόνια των εχθρών, να σπάζει τα τύμπανα των αυτιών τους, ακόμα και «να εξορύσσει τους οφθαλμούς τους».

Ομως, τα κακά μαντάτα για τον αμερικανικό λαό, ήρθαν, τις προάλλες, από το μακρινό Αφγανιστάν, όπου τα παιδιά του μάχονται για... την ελευθερία και την παγκόσμια ειρήνη. Και, πίσω από τα μαντάτα, ακολούθησαν οι εφτά νεκροί Αμερικανοί στρατιώτες, τους οποίους οι στρατιωτικοί ηγήτορές τους έστειλαν πίσω στην πατρίδα, μέσα σε εφτά «περιποιημένα» φέρετρα.

Κατά την ώρα της νεκρώσιμης τελετής, συγκινήθηκε, λέει, πολύ ο πολέμαρχος πλανητάρχης. Ολοι τον είδαν να σκουπίζει με το δάχτυλό του, δυο «καυτά» δάκρυα που κύλησαν από τα μάτια του, για τους... ήρωες που έπεσαν «υπέρ πατρίδος», φρουροί και υπερασπιστές της παγκόσμιας «νέας τάξης». Ο Πρόεδρος ανήγγειλε, μάλιστα, με υπερηφάνεια, ότι «στην τελετή παραβρίσκεται και ο αδελφός ενός από τους φονευθέντες». Και, τότε, το πλήθος ξέσπασε σε ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα.

Εβλεπα στην τηλεόραση τη σκηνή, και αναρωτιόμουν με απορία. Τι να χειροκροτούσε, άραγε, αυτός ο «μοιραίος και άβουλος» λαός, που οι σχιζοφρενείς κυβερνήτες του τον έχουν καθηλώσει - όπως το μοσχάρι στο παχνί - απομυζούν όλες τις οικονομίες του, ποσά αστρονομικά, με προορισμό τις τσέπες των πολεμοκάπηλων, και στέλνουν τα παιδιά του να σκοτώνονται στην άλλη άκρη της Γης, για ξένα και αλλότρια συμφέροντα; Χειροκροτούσαν τον αδερφό, επειδή παραβρέθηκε στην κηδεία του αδικοσκοτωμένου αδερφού του; Επευφημούσαν τον πολεμοχαρή Πρόεδρό τους, ή χαίρονταν, μήπως, και γιόρταζαν, γι' αυτόν το νέο κύκλο αίματος και συμφορών που εγκαινίασαν οι σκοτεινοί εγκέφαλοι των ΗΠΑ, με ορατό πλέον τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, που δε θα αφήσει τίποτε όρθιο, επάνω σ' ετούτον τον δύσμοιρο πλανήτη;


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ