Είναι σεβαστά τα αισθήματα θλίψης, συγκίνησης και πόνου που αισθάνονται, όσοι ειλικρινά τα αισθάνονται, για το θάνατο του Α. Παπανδρέου και οι τρόποι εκδήλωσης και έκφρασής τους.

* * *

Δεν είναι όμως δυνατό να θέλουν να επιβάλουν με το ζόρι - κυρίως με την πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ - σε ολόκληρη την κοινωνία να νιώθει το ίδιο, για το χαμό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και να εξάγει τα ίδια συμπεράσματα από την πολιτική του παρουσία και δράση τα τελευταία 35 χρόνια.

* * *

Δεν είναι δυνατόν να θέλουν να σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο για τον άνθρωπο και κυρίως για τον πολιτικό Α. Παπανδρέου. Δεν είναι δυνατόν να θέλουν να μας υπαγορεύσουν, σώνει και καλά, ότι ο δρόμος που ακολούθησε ο Α. Παπανδρέου, ο τρόπος που διαχειρίστηκε την εξουσία, εφάρμοσε την πολιτική που πίστευε κοκ, υπήρξαν το "φωτεινό παράδειγμα" που πρέπει να βρει μιμητές. * * *

Πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να θέλουν να μας πείσουν ότι η ουσία της πολιτικής που ακολούθησε ήταν σοσιαλιστική, προοδευτική, επαναστατική, όπως κατά κόρον ακούγεται αυτές τις δύο μέρες.

* * *

Το ΚΚΕ, που κατηγορείται εκατέρωθεν και "ψιθυριστά" για "μικροψυχία" και "έλλειψη σεβασμού" στο "μεγάλο ηγέτη", δεν έχει ανάγκη να υποκρίνεται και να χύνει ψεύτικα δάκρυα πάνω στη σορό του Α. Παπανδρέου.

* * *

Απλούστατα γιατί "ξεκαθάρισε τους λογαριασμούς του" με τον ηγέτη Παπανδρέου στη ζωή και στη δράση, μέσα στην πολιτική πάλη, "πρόσωπο με πρόσωπο". Τον αντιμετώπισε όπως του άξιζε ως πολιτικό αντίπαλο και πολιτικό εκφραστή συγκεκριμένων συμφερόντων.

* * *

Δεν έχει ανάγκη τώρα ούτε να υποκλίνεται, γιατί έτσι το θέλουν κάποιοι, απέναντι στη σωρό του Α. Παπανδρέου ούτε να τον "αναγνωρίζει" για να βρίσκεται "μέσα στο ρεύμα". Στέκεται με σεβασμό απέναντι στο θάνατο του Α. Παπανδρέου, όπως άλλωστε το πράττει με όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του. Διατηρεί όμως αναπαλλοτρίωτο το δικαίωμά του να έχει τη δική του εκτίμηση για την πολιτική του δράση.

* * *

Παρόλο που πολλοί δηλώνουν ότι τον Α. Παπανδρέου θα τον κρίνει ψυχρά η Ιστορία, εν τούτοις δεν παραλείπουν ταυτόχρονα να αποφαίνονται για τη δράση του εμφανιζόμενοι ως άτεγκτοι ιστορικοί του μέλλοντος.

* * *

Προφανώς οι επίδοξοι ιστορικοί θέλουν να γράψουν τη δική τους ιστορία, την ιστορία όπως αυτοί τη θέλουν να την παρουσιάσουν. Αλίμονο, δεν έχουν καταλάβει οι δυστυχείς ότι είναι καταδικασμένοι στην ανυποληψία και τις σκοπιμότητες που υπηρετούν.

* * *

Δεν μπορεί να μην σημειωθεί ο άθλιος ρόλος ορισμένων ηλεκτρονικών ΜΜΕ και εφημερίδων, τα οποία, ειδικά τα τελευταία χρόνια, δε δίσταζαν να βάλουν κατά του Α. Παπανδρέου με ανοίκειο και άνανδρο τρόπο και σήμερα εμφανίζονται ως αυθεντικοί ερμηνευτές της "υποθήκης του"...

* * *

Ελάχιστη έκπληξη μπορεί να προκαλεί η απόδοση τιμών από τους Μ. Εβερτ, Αντ. Σαμαρά, Ν. Κωνσταντόπουλο κ.ά. Πρόκειται για επιβαλλόμενες τιμές σε έναν αρχιτέκτονα του σημερινού πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για ένδειξη ευγνωμοσύνης σε έναν πρωταγωνιστή του δικομματισμού. Πρόκειται για αναγνώριση των υπηρεσιών του στη "σταθερότητα του πολιτικού συστήματος". Πρόκειται, σε τελευταία ανάλυση, για οφειλόμενη ταξική υποχρέωσή τους.

* * *

Μέσα στον ορυμαγδό των δηλώσεων δεν μπορεί να μη σημειωθεί η... εμπνευσμένη δήλωση της Μ. Δαμανάκη, η οποία, διαβάζοντας την ιστορία με το κεφάλι κάτω, εκτίμησε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Α. Παπανδρέου "μπόρεσε να δώσει τη δυνατότητα στα λαϊκά στρώματα να φθάσουν πιο κοντά στην εξουσία και να τη διαχειριστούν (!)" και "μπόρεσε να δώσει πρόσωπο στη μισή Ελλάδα". Ντροπή.

Π. Κ.