Πρώτος σταθμός της περιήγησης το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου εκτελέστηκαν εκατοντάδες αγωνιστές, ανάμεσά τους πολλοί ΕΠΟΝίτες, με κορυφαία μορφή την 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου. Ο Μιχ. Λιαρούτσος μιλάει για το χώρο του Σκοπευτηρίου και μεταφέρει την προσωπική εμπειρία του από τη σημαντική δράση που είχε αναπτύξει η ΕΠΟΝ στην περιοχή πριν ακόμα από την απελευθέρωση.

"Από το 1942 ακόμα οι Γερμανοί έκαναν το Σκοπευτήριο της Καισαριανής τόπο εκτελέσεων, με αποκορύφωμα την εκτέλεση των 200 τη μέρα της Πρωτομαγιάς. Ακόμα, ο συνολικός αριθμός εκείνων που εκτελέστηκαν είναι ακαθόριστος γιατί δεν υπήρξαν αρχεία, μιλάνε όμως για 800 - 1.000 ανθρώπους. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και πολλοί ΕΠΟΝίτες. Μια φυσιογνωμία που ξεχώρισε ήταν η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, την οποία εκτέλεσαν στις 5 του Σεπτέμβρη, τέσσερις μόλις μέρες πριν την απελευθέρωση. Την περιοχή την είχαμε ονομάσει τότε "Θυσιαστήριο της λευτεριάς"".

Γραμματέας τότε του 6ου τομέα της ΕΠΟΝ που περιλάμβανε τις περιοχές από την Καισαριανή μέχρι και την Ανω Νέα Σμύρνη ο Μ. Λιαρούτσος, περιγράφει τη δράση της ΕΠΟΝ στην περιοχή: "Ολες αυτές οι γειτονιές, Καισαριανή, Ζωγράφου, Δάφνη, από τις 9 του Σεπτέμβρη του 1944, ελευθερώθηκαν και δεν πατούσε πια ούτε Γερμανός, ούτε ταγματασφαλίτης. Και σημειώνω την ημερομηνία αυτή γιατί έγιναν επί τρεις μέρες μάχες στα γύρω υψώματα με τους ταγματασφαλίτες και τους Γερμανούς και κατάφερε ο ΕΛΑΣ να τους αποκρούσει. Εδώ είχαμε ανοίξει πια γραφεία, κινούμασταν ελεύθερα, διακινούσαμε το "Ριζοσπάστη" και τις εφημερίδες της νεολαίας ελεύθερα, είχαμε τυπογραφεία ανοιχτά, στο Βύρωνα κλπ., και όλα αυτά ένα μήνα πριν γλιτώσει η Αθήνα εντελώς από την Κατοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι στις γειτονιές αυτές, ειδικά η ΕΠΟΝ είχε μεγάλη δύναμη, είχε οργανώσει σχεδόν το σύνολο της νεολαίας, έκανε διάφορες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα την εκδήλωση που έγινε στις 27 Σεπτέμβρη για τα τρίχρονα του ΕΑΜ, δηλαδή 12 - 14 μέρες πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Αθήνα. Εγιναν ανοιχτές γιορτές εδώ, με ομιλητές, εξέδρες, με σημαιοστολισμό, πλακάτ, ήταν ένα πανηγύρι μεγάλο. Και όλα αυτά γίναν πριν φύγουν ακόμα οι Γερμανοί. Και σε όλη αυτή τη διαδικασία η ΕΠΟΝ πρωτοπορούσε. Ηταν οι νέοι, οι οποίοι κάνανε εκδηλώσεις, παίζαν θέατρο, τραγουδούσαν και κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο".