Η ολομέτωπη επίθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε βάρος της ελληνικής αγροτικής οικονομίας, φέρνει πλέον προ των πυλών της χώρας μας, τον κίνδυνο τελειωτικής συρρίκνωσης της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της παραγωγικής βάσης, γενικότερα.

Οι νέες προτάσεις, που φαίνεται θα γίνουν και αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που αφορούν στο πακέτο αγροτικών τιμών - απόρροια της αναθεώρησης της ΚΑΠ και της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ - έρχονται να δώσουν τη χαριστική βολή στο εισόδημα των Ελλήνων αγροτών. Η Κομισιόν, πριν μια βδομάδα, προτείνει την επιβολή νέων μειώσεων στις τιμές σιτηρών, βόειου κρέατος, γαλακτοκομικών και "παγώνει" τις τιμές των καπνών, του ελαιόλαδου και της ζάχαρης.Και μόλις προχτές ήρθαν τα "κακά μαντάτα" από τις Βρυξέλλες και για το βαμβάκι.Η Κομισιόν προωθεί τροποποιήσεις στο καθεστώς για το βαμβάκι, που προβλέπουν:

• Αναπροσαρμογή του πλαφόν παραγωγής και νέα κατανομή ανάμεσα στις δύο χώρες (Ελλάδα, Ισπανία), που παράγουν βαμβάκι, απόφαση που δίνει δυνατότητα αύξησης της πραγματικής παραγωγής για την Ισπανία, ενώ στην πράξη επιβάλλει παραπέρα μείωση της ελληνικής παραγωγής βαμβακιού.
• Μείωση της τιμής στόχου κατά 10% σε ECU, που σημαίνει μείωση, άμεσα, κατά 40 δραχμές το κιλό για τον βαμβακοπαραγωγό.
• Μεγάλη αύξηση προστίμου συνυπευθυνότητας στην τιμή επιδότησης βαμβακιού. Αν η υπέρβαση του πλαφόν παραγωγής ξεπεράσει το 10%, τότε το πρόστιμο δε θα έχει οριακό φραγμό - όπως ισχύει σήμερα - αλλά θα μπορεί να φτάσει μέχρι και το 100%, που σημαίνει, ουσιαστικά, κατάργηση της επιδότησης.

Είναι προφανές ότι, αν εφαρμοστούν αυτές οι προτάσεις, η βαμβακοκαλλιέργεια - η πλέον δυναμική καλλιέργεια της χώρας μας, με την οποία ασχολούνται χιλιάδες αγρότες - κινδυνεύει άμεσα με ολοσχερή καταστροφή. Μέσα στους επόμενους μήνες, αναμένονται ανάλογες προτάσεις και αποφάσεις της Κομισιόν για τα οπωροκηπευτικά, το κρασί, το ρύζι και πολλά άλλα προϊόντα.

Οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις τιμές των αγροτικών προϊόντων αποτελούν τμήμα των συνολικών μέτρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αποσκοπούν στον εξαναγκασμό των Ελλήνων αγροτών να σταματήσουν να καλλιεργούν. Είχαν προηγηθεί οι αποφάσεις για χωματερές αγροτικών προϊόντων, την αγρανάπαυση και τις πρόωρες συντάξεις των αγροτών. Για να μην αφήσει, μάλιστα, κανένα περιθώριο αγροτικής ανάπτυξης στη χώρα μας, η ΕΕ φρόντισε - με απόφασή της στις 22/3/94 - ν' απαγορεύσει κάθε αναπτυξιακή επένδυση σε βασικούς τομείς της γεωργίας μας.Η απαγόρευση αυτή σημαίνει ότι οι συνεταιριστικές οργανώσεις, π.χ., δεν μπορούν να επενδύσουν για δημιουργία και βελτίωση εργοστασίων επεξεργασίας καπνού, εκκοκκιστηρίων, οινοποιείων, βιομηχανικών φρούτων, τομάτας κλπ. Ετσι, θα διογκωθεί ακόμα περισσότερο το πρόβλημα διάθεσης των προϊόντων και οι παραγωγοί θ' αναγκαστούν να σταματήσουν να καλλιεργούν,αφού θα βρεθούν σε πλήρες αδιέξοδο. Παράλληλα - και προκειμένου να "μπλοκάρει" κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια - η ΕΕ δεν επιτρέπει την εκτροπή του Αχελώου - που θα δημιουργούσε προϋποθέσεις αγροτικής ανάπτυξης στη Θεσσαλία - και αντιτίθεται γενικά στην κατασκευή μεγάλων αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια "εφ' όλης της ύλης" επίθεση της ΕΕ, προκειμένου να συρρικνωθεί η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα.Ο λόγος αυτής της επίθεσης είναι γνωστός: Στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, η ΕΕ προορίζει την Ελλάδα ως χώρα φτηνών υπηρεσιών και τουρισμού και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, λαμβάνονται μέτρα παραγωγικής αποδιοργάνωσής της.(Η κατεύθυνση αυτή γίνεται φανερή και από το γεγονός ότι τα κονδύλια του Πακέτου Ντελόρ 2 δεν πάνε στη γεωργία, την κτηνοτροφία ή τη βιομηχανία, αλλά για δρυμούς και λιμάνια, ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση των ευρωπαϊκών πολυεθνικών προς τις αγορές των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής).

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις - όχι μόνον δεν αντιστέκεται σ' αυτή την καταστροφική για τη χώρα μας πολιτική της ΕΕ, αλλά εμφανίζεται "βασιλικότερη του βασιλέως". Αποδέχεται τον ξεριζωμό της καπνοκαλλιέργειας, της βαμβακοκαλλιέργειας, της κτηνοτροφίας. Ταυτόχρονα, λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα, που στοχεύουν στην παραπέρα υποβάθμιση της ελληνικής υπαίθρου, της ερήμωσής της.

Ως επιστέγασμα αυτής της ολομέτωπης επίθεσης έρχεται τώρα και η φορολογία των αγροτών.Προκειμένου η κυβέρνηση να ανταποκριθεί στο πρόγραμμα "σύγκλισης" με την ΕΕ, ετοιμάζεται να "ληστέψει" τους αγρότες, συγκεντρώνοντας δισεκατομμύρια δραχμές από τη φορολόγηση ανύπαρκτων εισοδημάτων. Ο νόμος 2214/94 προβλέπει υποχρεωτική φορολογία για όλους τους αγρότες. Το πρόβλημα είναι ότι τα κριτήρια που τίθενται για τον προσδιορισμό του φορολογητέου αγροτικού εισοδήματος, όχι μόνο δεν είναι αντικειμενικά - όπως αναφέρεται στο νόμο - αλλά παντελώς άδικα σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών.Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχετικό πίνακα, με βάση τον οποίο θα καθοριστεί το καθαρό φορολογητέο εισόδημα, παρουσιάζεται πως το καθαρό κέρδος από την καλλιέργεια ενός στρέμματος βαμβακιού είναι 52.192 δρχ., καπνού 94.618 δρχ., τεύτλων 82.825 δρχ., αμπελιού 97.426 δρχ., πατάτας 75.157 δρχ., σταριού 13.848 δρχ., από κάθε πρόβατο 10.923 δρχ., κατσίκα 10.640 δρχ., χοίρο 28.815 δρχ., αγελάδα 32.240 δρχ.

Κι αυτά, αδιάκριτα αν είναι μεγάλος παραγωγός ή μικρομεσαίος αγρότης ή κτηνοτρόφος, που, όχι μόνο δεν έχει τόσο κέρδος, αλλά αρκετές φορές μπαίνει "μέσα" (λόγω υψηλού κόστους παραγωγής, καιρικών αντιξοοτήτων κλπ.). Η κυβέρνηση, όμως, επιμένει να χαρακτηρίζει τα κριτήρια φορολόγησης "αντικειμενικά", προκαλώντας ήδη πολλές αντιδράσεις των αγροτών.

Οι Ελληνες αγρότες δεν έχουν άλλο τρόπο ν' αντιμετωπίσουν την ολομέτωπη επίθεση εναντίον τους από την ΕΕ και την κυβέρνηση, παρά μόνον με τον ενωτικό αγώνα τους.

Ετσι, την πανελλαδική κινητοποίηση των καπνοπαραγωγών, που ξεκινά τη Δευτέρα 27 Φλεβάρη είναι σίγουρο ότι, σε λίγο διάστημα, θ' ακολουθήσουν οι σιτοπαραγωγοί, οι βαμβακοπαραγωγοί, οι κτηνοτρόφοι, σ' έναν αγώνα "ζωής και θανάτου", για την υπεράσπιση της ελληνικής, αγροτικής, οικονομίας. Σ' αυτό τον αγώνα πρέπει να ενεργοποιηθούν, σ' ένα κοινό μέτωπο πάλης, και οι εργαζόμενοι της πόλης και του χωριού, που βιώνουν την αποβιομηχάνιση και την ανεργία και οι επαγγελματοβιοτέχνες που απειλούνται με "λουκέτο".

Θέση συμπαράστασης πρέπει να λάβουν και τα νεοεκλεγμένα Νομαρχιακά Συμβούλια,η Αυτοδιοίκηση, γενικότερα, και όλοι οι μαζικοί φορείς.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ